*PSYCHIATRIC HOSPITAL* -ფსიქიატრიული

თავი 18 (სიკვდილის პირას )

მარია ხიდზე მდგარი ყსასრულო ხევს გაყურებდა ..
ღრმა კლდეები ყოფილიყო მის გარშემო თითქოს ბეწვის ხიდს გავდა ერთი ნაბიჯიც და ის უკვე უსასრულიბაში ჩაიძირებოდა.

მიდიოდა. მიდიოდა და არ ჩერდებოდა რამიდენიმე ნაბიჯიც და უკვე იქ იდგა

მისი თვალები თითქოს ბურუსს მოეცვა ... სიშავეში ჩამალულიყო და ვერც კი გაარჩევდით მკვდარი იყო თუ ცოცხალი.
დაჰიპნოზებული ხმას მიყვებიდა .
განუწყბეტლივ ესმიდა "მოდი"
ისიც ხელს წინ წევდა და გაუცნობიერებლად უახლოვდებოდა .

- მოდი .

- ჩვენათან მოდი.

- გელოდებით .

- მოგვიახლოვდი.

- ნუ გეშინია.

- სულ ცოტა დარჩა .

ქვემოდან ექოსავით ისმოდა ხმა .
მარიას ეძახდნენ .

- მიდი.. მიუახლოვდი.

- შენ ეს შეგიძლია.

- კიდევ ერთი ნაბიჯიც

მარია უკვე ბოლო ნაბიჯს დგავდა მაგრამ ხელმა გააჩერა .
უკან მობრუნდა იქ კი თითქოს თეჰიონის ჩრდილი დაინახა.
მაგრამ მალევე გაქრა.
მარია გონს მოეგო უკან დაიხია.

ხმებმა უფრო მოუმატეს ტემბრს.
ახლა თითქმის ბრძანებლურად ეძახდნენ .

მარია უკან და უკან იხევდა მაგრამ ხმები თითქოს მას უახლოვდებოდა.

ბოლოს რაც შეძლო ეს ყვირილი იყო.

- მან თვალები გაახილა.

შიშისაგან წამოხტა.
ოთახის კუთხეში დივანზე ჩაძინებულ ლილის მოკრა თვალი.
შემდეგ გვერდით მიიხედა იქ კი ლანსოკი ედგა.

ტუჩები კვლავ აუცახცაცდა .

ლანსოკმა ხელზე მოქაჩა და მიიხუტა.

- ვიცი .... - მხოლოდ ეს წარმოთქვა და მარიას თმებზე დაუწყო მოფერება .

მარიამ ხელები შემოხვია და უფრო ძლიერ ატირდა...

ლანსოკის ასეთ ქცევაზეც კი გული უჩუყდებოდა ვერ წყნარდებოდა..
ეგონა რომ მოკვდა .... იფიქრა რომ ეს მისი ბოლო წუთები იყო შეეშინდა სიკვდილამდე შეეშინდა.