*PSYCHIATRIC HOSPITAL* -ფსიქიატრიული

25 (მაპატიე)

თეჰიონი მთელ დღეს თავის ოთახში ატარებს ბიჭები უკვე ღელავენ მასზე მაგრამ ეს იშვიათად არ ხდება ის ამ ბოლო დროს ძალიან უცნაურად იქცევა .  მაგრამ ბიჭებს ის უფრო აკვირვებთ როცა ოთახში იუნგი შედის ის ჩხუბის შემდეგ საერთოდ არ დალაპარაკებია მათ ...ისინი არაფერ შუაში იყვნენ მაგრამ ლაპარაკის ხასიათზე დიდად არ იყო ასე რომ უბრალოდ თავის ოთახში იკეტებოდა ხოლმე ახლა კი ის მათთან მივიდა ყველა მოიკითხა და ყველასთვის  გასაკვირად მან თეჰიონიც იკითხა ....

- თეჰიონი სადაა?- იქაურობას თვალი მოავლო რომ სადმე დაენახა ის  მაგრამ ბიჭებს მხოლოდ თეჰიონი აკლდათ .

- თავის ოთახშია დღეს მთელიდღეა იქაა და არ გამოდის ....- თქვა ჯინმა მაგრამ პატარა პაუზის შემდეგ გამაგრძო - იქნებ დაილაპარაკოთ?- შესთავაზა და პსუხის მოკილინში თვალები ოდნავ მოჭუტა  ეგონა იუნგი განრისხდებოდა და ყვირილს დაუწყებდა მათ თუმცა მისდაგასაკვირად მშვიდად უპასუხა .

- კარგი ...- აღარ დალოდებია მათ რას იტყოდნენ კიბეებისკენ წავიდა და სწრაფად აირბინა . თეჰიონის ოთახს მიუახლივდა ... ისინი ნამდვილი ძმებიბით იყვნან იუნგიმ შეიძლება უთხრა რომ ამის მერე მისი ძმა აღარ იყო მაგრამ ვერ გაძლო იცოდა რომ მისი სულელი ძმა მის გარეშე შარში უფრო ხშირად გაეხვეოდა არ უნდიდა მისი მიტოვება კარზე დააკაკუნა რასაც არასდროს აკეთებდა .
მალევე გაიგო ფეხის ნაბიჯები .

თეჰიონმა კარები გააღო იქ კი კედელზე მიყუდებული იუნგი შერჩა ...

- არ მელოდი - კითხვასავით საერთოდ არ ჟღერდა მაგრამ მეტი ვერაფერი მოიფიქრა .

- შემოდი- კარები ფართოდ გახსნა და იუნგი შიგნით შეუშვა .

- მაპატიე - თეჰიონმა სიტყვები  მშვიდად თქვა .... იუნგიმ კი შეუმჩნევლად ჩაიცინა იცოდა რომ ასე იქნებიდა ის ხომ თეჰიონს იმაზე კარგად იცნობდა ვიდრე სხვები  ...