*PSYCHIATRIC HOSPITAL* -ფსიქიატრიული

თავი 6 მოგონებები

მარიას შიშისგან ოფლმა დაასხა თვალები აუწყლიანდა მაგრამ ცადა მყარად მდგარიყო და შიში დიდად არ შეემჩნია .

- ტყუილად ცდილობ დამალვას შენი სხეული მაინც გაგცემს .
მის აკანკალებულ ხელზე ანიშნა მარიამაც თავის დაეწყნარება ცადა და ხელი ზურგსუკან დამალა .

- აბა როგორ ხარ?
იღიმოდა ისე როგორც ნამდვილი შელშლი .

- რ-ა გინდა?
აკანკალებული ხმით ცადა კითხვის დასმა .

- რა უნდა მინდოდეს შენს მოსაკითხად მოვედი მაგრამ არ დამხვდი ხოდა მოგძებნე .
ისევ გაიღიმა. და ერთი ნაბიჯით მას მიუახლივდა .

- თავი დამანებე ! რა გინდა! რატო მოხვედი აქ ?! არ გეყო რაც გააკეთე ?! თუ ისევ იგივეს გამეორება გინდა?! შეგიძლია უკან დაბრუნდე შენი მონახულება არაფერში მჭირდება ! ერთი საკუთართავზე შეყვარებული იდიოტი ხარ! მომშორდი !
მარიას გრძნობებმა ერთიანად იხეთქა ყველაფერს რასაც გულში ღრმად ინახავდა გამოსვლა დაიწყო ეს იყო ის რაც მარას შინაგანად ღრღნიდა .

თეჰიონს მისი ტონი არ მიეწონა ისედაც გაბრაზებული უარესად გააბრაზა .

- ოუუუ.. პატარავ რა უხეში ხარ ... საინტერესოა ასეთი უხეში იქნები საწოლშიც ?
თითქოს ჩაფიქრდა ნიკაპზე ხელი მოიკიდა და მსახიობობა დაიწყო .

- რ..რა?
მარიამ გაგონილისგან ყურები ცქვიტა მოესმა თუ მან მართლა ეს თქვა . თაველები გაუფართოვდა .

- რა იყო ისე გცემეს რომ სმენის უნარი დაკარგე?
მარია გაშეშებული იდგა თითქოს პარალიზებულიაო ან ძეგლი როგორ უნდოდა , რომ ერთი ნაბიჯის გადადგმა მაინც შეძლებოდა თეჰიონი მასთან ძალიან ახლოს მივიდა . თავი გაწია და მის ყურთან ახლოს მიიტანა . ღემად ამოისუნთქა და მარიას სურნელი ღრმად შეისუნთქა ... ნეტა გენახათ ახლა როგორ მილამა თვალები ამ სასიამოვნო სურნელზე რომელიც მარიას ასდიოდა .
ამ დროს კი მარის სხეულში კი ათასობით მორბენალმა ჭიებმა დაიწყეს სირბილი.