არ ეგონა ამ საწყალს რომ ცხოვრება ასეთი სასტიკი იქნებოდა ეგონა რომ ყველაფერი ცუდი დასრულდა და ისიც გათავისუფლდა ამ წყვდიადისაგან თუმცა ახლა მოსმენილმა არც კი ვიცი როგორ აღგიღწეროთ როგორ საშინელ მდგომარეობაში ჩააგდო ....
- მარია თავში სიმსიმვნე გაქვს.... ბოლო სტადიის - თავი ჩაღუნა რადგან მარიას მისი ცრემლები არ დაენახა - ვწუხვარ - ვერ შეძლო თვალებში შეეხედა ვერ შეძლო მისთვის ეს ეთქვა ისე რომ მისი აცრემლებული თვალები დაენახა ...
- ლანსოკ... ეს იკურნება ხომ ? ეს ხომ იკურნება?! იქნებ რაღაც შეცდომააა?? შეუძლებელია მე სიმსივნე მქონდეს მე ხომ სიმპტომები მაინც უნდა მქონოდა თავის ტკივილი და კიდევ ათასი რამ ეს ხომ აქამდე არ გამოჩენილა იქნებ ეგ ანალიზები ცდება ... გთხოვ მითხარი რომ მატყუებ და ეს უბრალოდ საშინელი ხუმრობააა რადგან გარეთ ვიცი თეჰიონი მელოდება ... მე მასთან უნდა მივიდე ის მე მელის ...მე არ შემიძლია მისი მიტოვება გთხოვ მითხარი რომ ეს ტყუილია გთხო..ვ - ვეღარ გაუძლო და ატირდა ვერ შეძლო გრძნობებისათვის კონტროლი გაეწია ვერ შეძლო ... არ უნდოდა ამის დაჯერება ... არ უნდოდა სიკვდილი! ....
ლანსოკი მარიასთან მივიდა ხელები შემოხვია და მიიხუდა ...
- მაპატიე ... მაპატიე მე უძლური ვარ არაფრის გაკეთება შემიძლია .. - ისიც მარიასთან ერთად ტიროდა და ვინ იცის ასე რამდენხანს იყვნენ რამდენ ხანს ტიროდნენ როგორ მისტიროდნენ ამ უბადრუკ სიცოცხლეს რომელსაც ადამიანისთვის ყველაზე დიდი მნიშვნელობა ქონდა, რომელსაც სამყაროსთვის აზრი არ აქ არაფერი დაშავდება რომ ვიღაც მოკვდეს ეს ხომ ბუნების კანონია ყოველ დღე ვიღაც კვდება ადრე იქნება თუ გვიან ამას მხოლოდ სამყარო წყვეტს (სინამდვილეში არა )
ის დაუნდობელია თუმცა ყველა ვიტყვით რომ განსაკუთრებით ის ასეთი მარიასთან იყო ...
როგორი განცდა გექნებოდათ თქვენ როცა თქვენც გეტყოდნენ რომ სულ რაღაც რამოდენიმე თვეღა გქონდათ დარჩენილი თუ არა ნაკლები ?
ამას ვინ გაიგებს ...
YOU ARE READING
*PSYCHIATRIC HOSPITAL* -ფსიქიატრიული
Fanfiction‼️გაფრთხილება‼️ ვისაც სუსტი გული გაქვთ და არ შეგიძლიათ დრამების წაკითხვა ნუ წაიკითხავთ 🖤 იმედია მოგეწონებათ . -გამიშვი!!! გამწარებულმა დაუყვირა. -უკვე მერამდენედ!! მერამდენედ მიყვირი!! შეიგნე რომ მე მეკუთვნი !! არ გაბედო მეორედ დაყვირება ... იცოდ...