თუ ამ თავს ყველაზე მეტი გამოხმაურება ექნება
‼️გპირდებით‼️ ორ თავს დავდებ ზიდიზედ 😏😉
აბა თქვენ იცით 💗😉
თეჰიონი როგორც ყოველთვის საწოლზე წამოწოლილიყო და ჭერს აშტერდებოდა თითქოს ეს მისი რუტინა გახდა . ყოველ საღამოს როცა თავის ოთახში ადიოდა ერთადერთი რასაც აკეთებდა ეს ჭერის ყურება იყო.
მაგრამ ვინ აცდიდა ასე წყნარად ყოფნას და თავის თავთან განმარტოებას მაშინ როცა მთელი სახლი ბიჭების ყვირილით იყო აკლებული ..
სხვა რა გზა ქონდა თვითონაც ჩავიდა ცოტა გამხიარულება არ აწყენდა ამ დღეების მანძილზე ძალიან დაიღალა ...
ვერც ხვდებოდა რამ დაღალა მაგრამ თავს ისე გრძნობდა თითქოს მთელი დღეები ლოდებს დაათრევდა.
ბიჭებმა ცოტა გავერთოთო და წვეულება მოაწყეს მხოლოდ მათ ოჯახური წვაულება.
თეჰიონს არ გაკვირვებია როცა მისაღებში გავიდა და მაგიდაზე ასული ჯინი დახვდა ბოთლით ხელში რომელიც ისევ თავის ორი წლის წინანდელ შეყვარებულს მისტიროდა რომელმაც მარტო იმიტომ მაიტოვა რომ სიმპატიური იყო ... ნუ ასე ყვებოდა ჯინი მაგრამ სიმართლე არავინ იცოდა.
აქეთ სერიოზული სახით ნამჯუნი იდგა შეიძლება ცოტა დაელია მაგრამ მაინც იცოდა რომ ყველა გამოტყვრებოდა , ბოლოს კი მას მოუწევდა მათი მოვლა ამიტომ ყოველთვის ცოტას სვამდა ... ახლა კი მაგიდასთან იდგა და ჯინს ეხვწებოდა ჩამოდიო.
იუნგის რომელსაც თითქომის სულ ეძინა ... დივანზე ასულიყო და ხტუნაობდა თან კარაოკეზე მღეროდა, ტანსაც უცნაურად აყოლებდა რიტმს, თუმცა ერთადერთი რასაც აკეთებდა სასაცილოდ ეს მისი ტრაკის ქნევა იყო... ბიჭებს შეეძლოთ დაეფიცებინათ რომ ის მართლაც სასწაულად ცეკვავდა.
ჯიმინი ჭიქებს ეფლირტავებოდა...
- ოო ჩემო საყვარელო ჯულიეტ- ერთ-ერთ ჭიქას ხელი ნაზად ჩამოუსვა
და ხელში აიღო.
YOU ARE READING
*PSYCHIATRIC HOSPITAL* -ფსიქიატრიული
Fanfiction‼️გაფრთხილება‼️ ვისაც სუსტი გული გაქვთ და არ შეგიძლიათ დრამების წაკითხვა ნუ წაიკითხავთ 🖤 იმედია მოგეწონებათ . -გამიშვი!!! გამწარებულმა დაუყვირა. -უკვე მერამდენედ!! მერამდენედ მიყვირი!! შეიგნე რომ მე მეკუთვნი !! არ გაბედო მეორედ დაყვირება ... იცოდ...
