*PSYCHIATRIC HOSPITAL* -ფსიქიატრიული

თავი 22 (უსამართლობა)

იუნგი მარიასთან მივიდა კარი ფრთხილად შეაღო არ უნდოდა მძინარე მარიას გაღვიძება .
გააღო და დაინახა როგორ ეძინა მშვიდად მის ანგელოზს იმდენად საყვარელი იყო თვალს ვერ წყვეტდა მის წინ ჩამოჯდა . სახეზე ჩამოყრილი თმა გადაიუწია მაგრამ მარიამ წამსვე  თვალები გაახილა.

იუნგიმ გაიღიმა და ცადა სიტუაცია განემუხტა.

- როგორ გეძინა?- თბილად კითხა ისე რომ ნებისმიერ გოგოს დაადნობდა და  გულს მულბობდა.

- კი - მანაც ღიმილით დაუქნია თავი .

მაგრამ სახე მალევე შეეცვალა როცა იუნგის გახეთქილი ტუჩი შენიშნა და ოდნავ დალურჯებული ლოყა .

- იუნგ რა დაგემართა? - მარია წამოხტა და იუნგის სახის თვაიერება დაიწყო .
ისე ახლოს იყო იუნგი ძლივს იკავებდა თავს რომ არ ეკოცნა .
მის ზედმეტ სახელზე კი გაეღიმა. "იუნგ" მართლაც რომ ლამაზად ჟღერდა.

- არაფერია მალე გამივლის- ახლა ისე იყო რომ სულ არ ადარდებდა რა სჭირდა ერთადერთი რაც სურდა ეს მარიას მომღიმარი სახის ყურება იყო გინდაც ამ აღელვებული სახის სიამოვნებდა რომ მარია მასზე ღელავდა და ერთადერთი რაც ახლა უნდოდა და შინაგანად ღრღნიდა ამის სურვილი ეს  ახლა მისი კოცნა იყო  თომცა  მარია წამოდგა .

- როგორ თუ არაფერი სად არის აი ის ყუთი .... რა ქვია აღარ მახსოვს -.. დაბნეულმა აქეთ იქით ყურება დაიწყო თითქოს რაღაცას ეძებსო .

- სამედიცინო ყუთზე თუ ამბობ თაროზე დევს . სააბაზანოში მარცხნივ  მეორე თარო .- სააბაზანოსკენ მიანიშნა მარიაც იქ გავიდა კარები შეაღო თაროდან ყუთი ჩამოიღო და იუნგისთან მიირბენინა .

- ესეც ასე ... ახლა საწოლზე გადადი - ხელით ანიშნა მანაც თავი დაუქნია და მშვიდად დაჯდა .

- ასე ვისთან იჩხუბე ... ხომ მითხარი რომ რაღაც საქმე გქონდა .... თუ საჩხუბრად მიდიოდი გეთქვა მაინც .... ამ ყუთთან  ერთად წამოვიდოდი და მეც მოგეხმარებიდი - გაუცინა არ უნდოდა მიზეზი გაეგო თუ სათქმელი იყო იუნგი ისედაც ეტყოდა .