*PSYCHIATRIC HOSPITAL* -ფსიქიატრიული

თავი 27 მხოლოდ შენ

- როგორი იყო?- თეჰიონმა თავი გაწია და გაშტერებულ მარიას რომ შეხედა სიცილი ვერ შეიკავა მარია ხმას ვერ იღებდა თვალებგაფართოვებული ერთ წერტილს მიშტერებოდა თეჰიონი კი სიცილს ვერ იკავებდა ისე მოუნდა ახლა მარიას ლოყები დაეჩქმიტა და დაეკოცნა ვერ გაეგო რატომ ვერც გაეგო რა უშლიდა ხელს ასე რომ დასერიოზულდა არც იცოდა რა ექნა უბრალიდ ლოყაზე უჩქმიტა რაზეც დაჯღანული მარიას სახე მიიღო .

- გამიშვი - თქვა უნდა წასულიყო მაგრამ თეჰიონი რისი თეჰიონია რომ მისთვის წასვლის უფლება ასე მარტივად მიეცა .

- აპ აპ პატარავ სად მიიწევ - ხელი ჩაჭიდა და საწყის ადგილს დააბრუნა .

- აბა რა აზრის ხარ ? იქნები ჩემი?- გაუღიმა და მას დააკვირდა მაგრამ მარიას მხოლოდ ჩაეცინა .

- ჯერ ეს ერთი შენი აზრით ასე მარტივად დაგთანხმდები ? და ეს რა სიყვარულის ახსნაა? არანაირი რომანტიკა ? საერთოდ რატომ გგონია რომ მეც იგივეს ვგრძნობ ? - კითხვები ერთმანეთს მიაყარა და ნიშნის მოგებით გახედა თუმცა იქ ისევ ისე მომღიმარი თეჰიონი დახვდა .

- არაფერს რომ გრძნობდე კოცნაში არ ამყვებიდი .- მანაც ნიშნის მოგებით თავლი ჩაუკრა და მარიას შეხედა რომელსაც სახე ისევ არ შეცვლია .

- რომანტიკა ? - თეჰიონმა ხელი ნიკაპზე მოსივა .

- თუ რომანტიკა გინდა მაშინ მოგიწყობ - გაუღიმა და მარიას შეხედა რომეომაც გულში ერთი ავვვვ* გაიფიქრა მარა თქვის სახეს არანაირი ემოციის გამომჟღავნების უფლებას არ აძლევდა .

- არ მჭირდება - ზურგი აქცია და წამოვიდა თეჰიონი არც შეწინააღმდეგებია იცოდა რომ ასე იქნებოდა ბოლოს მარიას კი მიაძახა " საღამოს მზად დამხვდი-ო" მაგრამ მარიას არაფერი უთქვია . საიდან უნდა ცოდნოდა რომ თეჰიონმა ყველაფერი დაგეგმა ...
იცოდა რომ მარია ასე მარტივად მისაზიდი გოგონა არ იყო ....