Avengers - The Mutant Thief

Deel 10: Thor

Ik zit samen met Tony in de wachtzaal van de spoed. Het verband is ondertussen al vol met bloed. Tony belt met Steve. Ik pieker. Nu gaat heel de school weten van mijn krachten. "Lewis, gaat het wel?" vraagt Tony. Hij houdt zijn gsm op zijn schouder en kijkt me bezorgd aan. Ik knik. "Spreek de waarheid?" Ik kijk weg van Tony. "Wat gaat er gebeuren? Sommige weten op school dat ik krachten heb. Ze hebben de blauwe gloed in mijn handen gezien." Ik ratel door. Dit kan het ergste betekenen. "Moet ik met die jongens gaan praten? Of misschien praten ze er niet over. Uit schrik." "Nu ga ik weer de jongen zijn die een overval gepleegd heeft en magische krachten heeft. Ze gaan zeker niet in mijn buurt komen of me nog meer vreemd aankijken." Ik sta weer op. "Rustig maar. Zover laten we het niet komen. Wij zijn er om je te beschermen."

"Lewis Brooks." wordt er geroepen. We kijken beide op en gaan samen naar binnen. "Vertel eens wat is er gebeurd?" vraagt de dokter. "Ik ben gesneden geweest door een mesje." vertel ik. Ik doe mijn trui uit en doe het verband uit. "Amai, dat is serieus. Dat gaat zeker genaaid moeten worden." Hij verlaat de ruimte. Tony zit op zijn gsm en ik doe mijn ogen toe. Ik denk na. "Is er al nieuws van andere? Thor bijvoorbeeld." Vraag ik aan Tony. Hij kijkt op van zijn gsm. "Neen, nog niet. We gaan zo wel nieuws hebben. Morgen ben je vroeger klaar met school. We komen je halen en dan zullen we het nieuws brengen." antwoordt Tony. "Brooks Lewis." Een verpleger komt de ruimte binnen. "Ik kom uw wonde verzorgen." Ik kijk hem aan en zie dat hij het begint te naaien. Ik voel het wel, maar omdat het verdoofd is, doet het geen pijn. Gelukkig. Zeven hechtingen zijn er aangebracht. Er wordt een pleister op de wonde gedaan. Daarna mag ik het ziekenhuis verlaten.

In het Avengers gebouw ga ik meteen naar mijn kamer. Tony gaat bij de rest zitten, die hem bezorgd aan kijkt. "Hij is aan het piekeren. Voor de rest gaat alles. Hij had gewoon een snee die toch dieper was, dan we dachten. Maar hij zit meer met de jongens op school in zijn hoofd. Een paar hebben gezien hoe hij zijn krachten heeft gebruikt. Als ze gaan weten dat hij krachten heeft, dan gaan ze hem zeker niet bij hem willen hebben." Hij kijkt naar de gang waar de jongen verdween. "We moeten hem tijd geven. En hij moet leren leven met het feit dat hij krachten heeft. Maar als hij het niet gebruikt om mensen pijn te doen, dan is er geen gevaar. Misschien moet Wanda eens met hem praten? Zij weet het is om ook zoiets te hebben." stelt Steve voor. "Ja, voor mij is dat goed. Maar ik ga wachten tot hij terug bij ons is en hij zin heeft om te praten." reageert Wanda.

Ik zit op mijn bed, bezig met huiswerk te maken. Maar eigenlijk interesseert het me niet. Ik ben moe en kan me niet concentreren. Morgen moeten we het afgeven, dus ik kan niet echt zeggen dat ik het kan laten liggen. Maar gelukkig zijn het maar een paar zinnetjes maken. Zo snel ik kan maak ik het, dan kan ik me ontspannen. Ik kan ook mijn arm als excuus gebruiken. Ik moest naar het ziekenhuis gaan en daardoor kon ik het niet maken. Maar die leerkracht gaat dat niet leuk vinden. Ik ga op bed zitten. Ik zet de televisie, die in de hoek staat, aan. Nu even kijken en dan slapen. Ik pieker weer. Waarom moet ik dit allemaal weer meemaken? Kan ik niet eens rustig door het leven gaan. Geen ouders, problemen met de politie. Blijkbaar gaat dat zelfs verder dan enkel onze planeet. Morgen weer school. Zonder dat ik het weet val ik in slaap.

De volgende morgen word ik wakker. Ik wrijf de slaap uit mijn ogen. Ik heb totaal niet goed geslapen. Ik heb aan alles zitten denken. Plus de snee in mijn arm doet veel pijn. Ik stap uit bed en kleed me aan. Zo ga ik naar beneden. "Goedemorgen. Goed geslapen?" vraagt Tony. "Mhh..." reageer ik enkel. "Precies niet? Te kort zeker. Heb je nog pijn aan je arm?" Ik knik. "Er zijn pijnstillers als je wilt." Hij geeft me een doosje. Ik eet snel mijn ontbijt op. Straks heb ik nog school. "Is er al nieuws van Thor?" vraag ik. "Neen, nog niet. Sorry." Ik zet mijn spullen weg en ga me verder klaar maken. Alle andere Avengers slapen nog. Gelukzakken. Ik sta in mijn kamer mijn boeken voor vandaag bij elkaar te rapen. Hoe kunnen zij naast alle problemen nog gewoon leven? Voor mij is het echt moeilijk om dat te combineren. Vooral als ze allemaal me raar aankijken of verwijten gooien.

Snel pak ik al mijn boeken bijeen. Ik wil zo snel mogelijk naar huis. Voor nieuws. Tony stuurde me daarnet een berichtje om te zeggen dat Thor er is. Met nieuws. Mijn lift staat al op me te wachten. Ik spring in de auto en vertrek meteen. "Meneer Stark?" roep ik. "We zitten hier." hoor ik hem terugroepen. Ik gooi mijn rugzak op de grond en ga naar de vergaderruimte. "Lewis, je bent er. We zijn al begonnen. Thor heeft groot nieuws." begint Steve. Ik zet me erbij en kijk naar alles wat er op de schermen staat. Het is nog een raadsel voor me over wat het gaat. "Ik zal alles in het kort nog eens herhalen." zegt Thor. "Die steen die jullie zoeken is een zeer gevaarlijke steen. Die kan ontploffen uit het niets. Het komt van in de ruimte. Ze zijn op zoek naar zo'n stenen. Bij een ontploffing van een ster zijn er meerdere stenen in de ruimte geschoten. Eén daarvan is hier beland en de andere zijn zoek. Meer weten we er niet echt over." "En die wezens die ernaar op zoek zijn? Wie zijn dat?" vraag ik. "Ik heb geen idee. Ik heb nog nooit geweten dat er op zoek zijn naar die stenen. Dat is zoeken naar een speld in een hooiberg." antwoordt Thor. "Nu zijn we wel al een stap verder dan dat we voor Thor zijn bezoek waren." reageert Tony. "Maar we weten nog niet alles. Die stomme steen moet nu allerlei vragen beantwoorden." "Volgens mij zijn die wezens er slechte dingen mee van plan. Dus we moeten de steen echt als eerste vinden." zegt Steve. Iedereen is het met hem eens. "Maar waar ligt die? Als zelfs S.H.I.E.L.D. niet weet waar het ligt." vertelt Natasha. "Dat is ook een speld in een hooiberg."

Na de vergadering zijn we met z'n alle naar woonkamer. Tony is weer in de keuken aan het opruimen. Er zijn sommige die echt niet opruimen. "Vanavond eten we pizza!" roept Wanda. "Ja, dat is lang geleden." reageert Thor. "Wat gaat er nu gebeuren?" vraag ik bezorgd. Ik ben niet gerust in het feit dat we nu totaal niets meer zeggen over de steen en zo. Tony zucht. "Op dit moment kunnen we niet veel meer doen. We zullen als het moet een deel op onderzoek laten uitgaan. En een deel blijft hier om controle te houden en zo." stelt Tony voor. "We moeten echt die steen zo snel mogelijk vinden en dat gaat ons ook lukken." Ik ben er echt niet gerust in. Onbekende vijanden die ook die steen willen hebben. "Thor, waarom willen die wezens mij raken?" vraag ik hem. "Ik weet het niet, misschien willen ze je omdat je een gave hebt gekregen van de steen. Je ouders hebben de ontploffing niet overleeft, maar jij wel. Zoiets misschien." bedenkt Thor. "Wat willen ze dan van mij?" vraag ik. "Ik weet niet. Echt niet, sorry." Hij legt zijn hand op mijn schouder.