Avengers - The Mutant Thief

Deel 5: Fury

Ik loop de vergaderruimte weer binnen. "Gaat het?" vraagt Steve. Ik knik en zet me weer op de plaats waar ik daarnet zat. "We waren oplossingen aan het zoeken." vertelt Barton. "Momenteel kunnen we niet veel doen, behalve Fury oproepen. Dus gaan we erover ophouden." vult Steve aan. Ik knik weer. Iedereen neemt zijn spullen en vertrekt naar hun kamer of naar de woonkamer. Het is ondertussen al twaalf uur en ze gaan iets klaar maken om te eten. Tony is trager dan de andere en is nog steeds in de vergaderruimte. Hij wil net weggaan. "Tony." hou ik hem tegen. "Wat is er?" "Ik euhm... Heb euhm... Iets." stotter ik en pak snel de dossiers. "Wat is dat?" vraagt Tony. "De dossiers van mijn ouders. Ik heb een document gevonden met hun namen en ben op onderzoek gegaan, maar heel gedetailleerd heb ik er niet over gevonden. Buiten dit." Tony kijkt in de dossiers. "Hoe kom je daaraan?" Ik toon de gloed in mijn handen. "Ik moest gewoon weten waar ze lagen en van voor het gebouw dacht ik eraan en twee seconden later heb ik ze in mijn handen." leg ik uit. Hij moet lachen met wat ik zeg. "Veel informatie slaat er ook niet in. Maar het kan ons misschien wel helpen." zegt hij. "We praten er morgen verder over." Hij sluit de dossiers en geeft ze terug aan mij. Die ik weer in mijn rugzak steek. Tony legt zijn hand op mijn schouder en duwt me mee naar de woonkamer.

Het is een zottekot ginder. Sam en Steve zijn aan het schaken. Wanda en Natasha koken voor heel de hoop. Het aanrecht staat vol en ze zijn nog maar tien minuten vol. Peter is op de computer bezig samen met Vision. Barton zit in zijn kamer. Net zoals de andere. De muziek staat er luid. "Jongens! Moet die muziek?" probeert Tony boven de muziek uit te komen. Het werkt niet dus zet hij de muziek af. "Wat?" wordt er geroepen. "Een beetje rust mag ook." Hij gaat in de zetel zitten. Ik blijf staan op de plek waar Tony me heeft achtergelaten. Wat kan ik hier doen? Geen idee. Iedereen is bezig en ik ken hier niemand persoonlijk. "Lewis, doe maar alsof je thuis bent." zegt Natasha. Ik kijk haar aan. Ik leg mijn rugzak tegen de muur en mijn jas erop. Ik ga in de zetel zitten bij Tony. Ik weet niet wat ik zou moeten doen. Ik kijk rond en neem de ruimte in me op. "Wat maken jullie op te eten?" vraag Barton. "Frietjes met hamburgers." "Waarom zo'n vettige troep? Straks kun je ons nog over straat rollen." lachte Clint. "Ga dan bij Laura eten. Als het hier niet goed is." reageert Natasha. Clint rolt met zijn ogen. Ik moet lachen van de show. Maar anders zit ik hier wat te zitten. Ik zet met beter en verzink in gedachten. Wetend dat mijn leven vanaf nu gaat veranderen. In positieve zin.

"We zullen na het eten bellen met Fury. Zien wat we kunnen regelen voor school en om te zien voor die overval. Hij kan misschien iets doen." begint Tony tegen mij te zeggen. "Dat gaat toch nooit lukken? Niemand weet mijn verhaal. Ze zien allemaal dat ik de slechte ben." "Volgens mij kent Fury jouw verhaal. Hij werk bij S.H.I.E.L.D., dan zal hij ooit al van jou gehoord hebben." Komt Steve erbij zitten. "Jongens, het eten is klaar." zegt Wanda. "Jullie mogen die keuken wel opruimen straks. Daar is een bom ontploft?" kijkt Tony naar de keuken. "Ja, ja, dat zullen we doen." Ik schuif mee aan tafel. Dit is wel raar. Aan tafel zitten met de Avengers. Ze zijn allemaal aan het praten. Over missies, privezaken... Ik zit er maar bij en denk na over van alles en nog wat. "Wat is er, Lewis?" vraagt Tony. Ik kijk naar hem. Plots kijkt ook iedereen naar mij. "Ik vroeg me af wat er nu gaat gebeuren met mij." "Wat wil jij?" polst Steve. "Geen idee. Ik heb daar nog niet over kunnen nadenken." "Je leeft op straat. Dan stel ik voor, als het van iedereen mag, dat je hier blijft? Zo kunnen wij jou beschermen tegen die ruimtewezens en jij verdient veel beter." "Voor mij is het goed." zegt Natasha. "Voor mij ook." reageert Steve. De andere aanwezige keuren Tony's idee ook goed. "Dan heet ik je welkom bij ons. We zullen een kamer voor jou klaar maken. Dan kan je daar slapen. Maar die kan je dan helemaal aan jouw wensen veranderen." "Tony, momenteel zijn alle kamers vol spullen? Moeten we die niet eerst opruimen." merkt Wanda op. "Ja, dat moeten we doen. Is het goed als je vanavond op de zetel slaapt?" "Neen, dat is niets. Ik ben veel slechter gewend." zeg ik.

"Fury, dank je dat je zo snel kon komen." begint Tony. "Ik heb iets belangrijks om te zeggen. Eigenlijk heeft iemand anders iets belangrijks te zeggen." Ik kom de ruimte binnen. "Wat doet hij hier? Jullie beschermen hem toch niet? Na wat hij heeft ge..." "Stop!" roept Tony. Ik ga bij hem staan. "Laat het hem uitleggen. Jullie zijn hem veel verschuldigd na wat jullie hem hebben aangedaan." Ze kijken me beide aan. Ik kan dit niet. Tony gaf me een kleine, bemoedigende lach. Dat geeft me de moed om te beginnen vertellen. "Ik heb die overval niet gedaan." begin ik. "Het waren monsters uit de ruimte. Ze waren de juwelier aan het bestelen en ik zag het gebeuren. Hun buit heb ik kunnen afpakken. Met het horen van de sirenes zijn die gevlucht. In twee seconden waren ze weg. Geen idee hoe ze het gedaan hebben. Ik had nog altijd hun buit vast, maar van zodra ik jullie zag, had ik de buit laten vallen en ben ik gevlucht." "Welke dief laat zijn buit liggen en vlucht? Vele dieven vluchten met de buit." komt Tony voor me op. Fury zucht. Ik hoop dat dit iets opgeleverd heeft. "En waarom zijn wij hem iets verschuldigd?" "Herken je hem niet meer? Dat litteken? Zijn ouders? De ruimtesteen?" Fury zet zich meer naar voor. "Waren zijn ouders Jelisa en Robert?" Ik knik. "Dat kan niet? Je was mee bij hen toen het huis ontplofte. Niemand heeft dat overleefd." "Ik dus wel." "Waar ligt die steen?" "Waarom moeten jullie dat weten?" "Daar vinden we antwoorden, die ons naar de daders zoeken van de overval. Maar de politie mag het niet weten. Anders gaan ze er ook naar zoeken." "Geen idee waar die steen ligt. Ik zal het wel eens naar horen."

"We moeten het ook nog hebben over school. Lewis is nog maar zestien en moet eigenlijk nog naar school. Maar gezien de situatie is dat moeilijk." zegt Tony. "En wat moet ik daar dan doen? Hem thuis lesgeven?" "Neen, je kan misschien iets regelen dat hij gewoon naar school kan gaan." "Dat kan is niet regelen, Stark. Heel de stad zoekt hem." "Probeer dan iets. Een onschuldig kind opjagen dat is niet wat er moet gebeuren." "Stark, er zijn geen bewijzen dat hij het niet gedaan heeft. Veel kunnen we niet doen. En wie staat erin voor de kosten? Hij heeft geen ouders, geen geld... Niemand gaat hem willen financieren." "Ik zal het doen. Ik vind dat Lewis een eerlijke kans verdiend." Fury weet niet meer wat te zeggen. "Ik zal eens horen. Maar ik beloof niets." Tony knikt. "En wat als het niet mag? Niet elke school staat te springen om hem in te schrijven." "Dan moet je maar aandringen. Of zeggen dat ze eens naar hem moeten kijken." Fury staat op. "Ik laat nog iets weten. Ondertussen ga ik hem ook goed in het oog houden. En jullie zouden dat ook best doen." Ik zucht. Waarom ziet iedereen mij als een crimineel.