Avengers - The Mutant Thief

Deel 26: De Zoektocht

Ik kom aangekleed en klaar de woonkamer in. We gaan op zoek gaan naar de saboteur. Als hij weer in het gebouw is. De zoekgebieden worden opgeschreven. De teams worden gemaakt. Tony en Steve. Natasha met Peter. James en Sam. Wanda met Vision. Bruce en Clint. Ik ben ingedeeld bij Tony en Steve. Eerst mocht ik niet mee zoeken, maar ik stond erop dat ik mee ging zoeken. En zo is er iemand bij mij om me in het oog te houden. Stel dat ik alleen in de woonkamer was en dat er iemand komt. Dat gaat eigenlijk niet. Want dat gedeelte is zeer goed beveiligd. Enkel Avengers kunnen in dat gedeelte van het gebouw komen. Niemand anders. "We moeten hem zoeken. Hij werkt hier. Dat kan niet anders. Dus we zullen momenteel eens alles afzoeken. Om te kijken wie hij is en waar hij is. En waarom hij dat allemaal doet. Per groepje zoek je jouw gebied af. Vind je hem niet dan kom je gewoon terug naar hier. Vind je hem, dan neem je hem ook naar hier en verwittig je meteen iedereen." zegt Steve. De zoekgebieden worden verdeeld. Ieder team loopt een andere richting uit.

Wij lopen naar de grote hal waar dat alle werknemers aankomen en weggaan. Dat is ons gebied. De nieuwe mensen onderzoeken. "Kunt u een lijst geven van alle mensen die de afgelopen dagen aanwezig waren?" vraagt Tony aan de receptioniste. Ze geeft de bladeren en ze controleren alle namen. "Wie van die mensen zijn nieuw hier?" polst Bruce. "Ik zal eens kijken. Er zijn er een tiental momenteel die deze week gekomen zijn." "Oké, geef de namen maar. We gaan ze eens opzoeken." vertelt Tony. De receptioniste geeft een blad met de namen van de nieuwe werknemers. Tony en Steve noemen een aantal namen op. Ik kijk er ook naar. Maar bij het kijken, valt één naam me op. De laatste die nieuw is en zijn foto is vreemd. Ik vertrouw het niet. Er is op de foto dat me iets wilt laten zien. Ik kan het niet benoemen, maar het is een buikgevoel. Vele mensen moeten gewoon op hun buikgevoel vertrouwen om achter de waarheid te gaan en dat ga ik ook doen.

"Kom, we gaan ze eens allemaal in het oog houden. We beginnen bij de eerste op de lijst. En dan gaan we zo verder." zegt Steve. Ik volg Tony en Steve naar binnen, maar ik volg ze niet naar de eerste in de lijst. Ik ga direct naar de volgende. Die dat mij een vreemd gevoel geeft. Ik ga naar de opslagplaats waar hij werkt. Daar hou ik hem in het oog. Ik ga momenteel niet in de buurt komen. Ik ga eerst zien of dat mijn voorgevoel waar is of niet. Ik zie dat naast zijn werk hij ook met veel andere dingen bezig is. Dingen die niets te maken hebben met het werk en dat vind ik wel vreemd. Voorzichtig ga ik dichterbij om te zien waar mee bezig is, want vanaf deze afstand zie ik niets. Als ik dichter sta zie ik dat ik zie papieren met een vreemde taal opgeschreven. Dat is zeker degene die de baas van de Soetopolanen. Ik zoek naar mijn telefoon en probeer onze stil mogelijk iemand te bellen. De telefoon gaat over, maar niemand pakt op. Ik vloek in mijn eigen. Dat is weet typisch als je zo moet hebben dan reageren ze niet.

"Meneer Stark, ik ben die Andrew gaan volgen. Iets in me zei dat er iets niets klopte bij hem. Ik weet niet wat. Daarom ben direct gaan kijken. Hij werkt in het magazijn. Maar hij is dingen bezig die hier niet thuis horen en ik zie ook papieren met een vreemde taal. Wat doe ik nu? Momenteel ben ik nog altijd verstopt. Stuur een berichtje terug. Dat we hem nog altijd kunnen verrassen." zeg ik op de voicemail van Tony. Ik blijf nog altijd op mijn verstopplek naar Andrew aan het kijken. Geen idee wat hij gaat doen. Maar zolang ik geen nieuws heb van Tony ga ik niets doen. Ik hoop dat ze snel reageren. We moeten nu kunnen ingrijpen. Dan weet hij niets. Of hij moet iets saboteren, dan kunnen we hem op heterdaad betrappen. Ik stuur naar alle Avengers een bericht. Een iemand moet toch eens reageren.

De saboteur gaat weg en ik volg hem. Ik moet weten waar hij naartoe gaat. Hij gaat weg uit het gebouw en loopt over straat naar een gewoon rijhuis in de buurt van het gebouw. Op een afstand volg ik hem naar het gebouw. Voorzichtig ga ik naar de tuin en kijk ik naar binnen. Daar zie ik dat de saboteur veranderd in een Soetopolaan. Hij ziet eruit zoals de juwelier hebben overvallen. Dit is hem gewoon. Ik pak mijn telefoon en maak foto's en filmpjes. We moeten bewijzen hebben. Dat helpt me bij mijn vrijspraak. Ik stuur de filmpjes door naar de Avengers. Als het wilt versturen. Er komt elke keer foutmelding op. Als het wilt versturen, dan gaat het maar het duurt lang. Iets te lang naar mijn zin. Ik word er zenuwachtig van. Dit is een kans om te zorgen dat de Avengers weten waar we zijn.

Ik loop voorzichtig naar mijn schuilhuis. Na gisteren ben ik niet meer op mijn gemak. Alles ging volgens plan. Tot ik betrapt ben geweest. Nu zoeken ze me zeker. Ik moet me nu low-profile houden en niet opvallen. Ik blijf eventjes hier thuis. Ik ga nu niet in het hol van de leeuw kruipen. Van zodra ik weer minder verdacht ben, ga ik weer op pad. Ik moet die jongen te pakken krijgen. Hij moet me helpen voor de missie. Ik pak mijn papieren erbij en overloop mijn plan nog eens. Die jongen moet ik eerst te pakken krijgen en dan komt over een paar dagen het ruimtetuig ons ophalen. Ik mag niet te lang wachten om hem te pakken, maar ik mag het ook niet pas op het laatste moment hem pakken. Het moet ergens tussen in zijn. Best morgen. Dan kan ik hem twee dagen bijhouden om hem dan mee te nemen. Op het vliegveld hier in de buurt komen ze ons dan halen. Perfect plan. Het kan niet mislukken. Tenzij die Avengers er toch in slagen om me te vinden. De kans is klein. Ik heb geen sporen na gelaten.

Mijn hart bonkt in mijn keel. De spanning is nu echt zo hoog. Het geeft me veel adrenaline. Maar ik moet het onder controle houden. Mijn krachten mogen niet komen. Anders verraad ik me zelf. Dat mag in het allerminste geval zo zijn. Anders hang ik. Ik houd me rustig. Ik luister aandachtig naar wat hij allemaal zou zeggen. Maar als hij iets zegt. Momenteel praat hij niet. Ik probeer te zien wat hij doet, maar vanuit mijn verstopplek zie ik niets. In het raam ernaast zal ik vast meer kunnen kijken. Voorzichtig kruip ik op handen en voeten naar het volgende raam. Zo ben ik zeker dat hij me niet kan zien. Ik sta recht en probeer te zien wat hij bezig is. Ik zie van alles, maar word er niet slimmer van. Ik beweeg voor het raam. Om beter te kunnen kijken. Maar Andrew kijk naar buiten. Zo snel ik kan verstop ik me weer. Net op tijd. Ik probeer een beetje rustiger te worden. Ik pak mijn telefoon erbij. "Meneer Stark, ik ben Andrew gevolgd. Sorry, ik kon het niet laten. Het is misschien gevaarlijk. Maar ik hou hem enkel in het oog en probeer erachter te komen wat hij van plan is." Ik leg af en piep weer naar binnen. Hij is weer druk bezig met zijn papieren. Hij neemt alles bij elkaar en zet het in een zak. Wat is hij aan het doen? Omdat ik het beter wil zien beweeg ik weer meer. Per ongeluk laat ik met mijn been een paar flessen vallen. Ik kijk verschrikt in het rond. Wat moet ik nu doen?