Avengers - The Mutant Thief

Deel 18: Zus?

Snel pak ik mijn rugzak van vroeger weer en zet enkele belangrijke spullen, die ik nodig heb, in. In de keuken neem ik ook nog een aantal koeken en een aantal flesjes water mee. Dan ga ik naar buiten de straat op. Daar loop ik rond op zoek naar een aanwijzing. Ik weet waar het huis stond. Dat is hier niet ver vandaan. Misschien vind ik toch nog iets in de buurt van het huis dat een aanwijzing kon geven. Al is het iets kleins. Het kan niet zijn dat er niets meer te vinden is. Er moet toch iets zijn dat aantoont dat de steen van buitenaf is geactiveerd is geweest. Dat mijn ouders vermoord zijn geweest.

Ik loop naar het huis en zie iemand aan de brievenbus knielen. "Wat doe jij hier? Woon jij hier?" vraag ik. Het meisje kijkt me aan. "Nee, ik woon hier niet. Ik kom hier gewoon elk jaar op deze dag een bloemetje afzetten. Omdat mijn ouders hier gestorven zijn. Zestien jaar geleden." vertelt ze. "Zestien jaar geleden zijn jouw ouders hier gestorven?" "Ja. Ik weet het fijne niet van, maar ze zijn hier overleden." antwoordt het meisje. "Dat kan niet. Mijn ouders zijn hier ook overleden door een explosie." zeg ik ongelovig. "Zestien jaar geleden?" vraagt het meisje. Ik knik. "Wat is jouw achternaam?" vraag ik. "Mijn achternaam is Brooks. Ik ben Alix Brooks." "Brooks? Mijn ook. Dat kan niet. Ik heb nooit een zus gehad. Ik ben altijd alleen geweest." Ik weet echt niet wat ik moet denken. "Ik herinner me daar niets van. Ik was drie jaar. Maar mijn naam is echt Brooks." zegt ze. "Dat kan toch niet. Dat wij dan broer en zus zijn. We hebben nog nooit iets van elkaar gehoord." "Misschien dat ze niet wisten dat we broer en zus waren en dat ze ons gewoon apart gevonden hebben. Ik zat op school en omdat mijn ouders mij niet kwamen halen, ben ik naar de politie gebracht geweest. Zij hebben me naar het weeshuis gebracht en een drie weken later ben ik geadopteerd geweest door een familie die hier in de buurt woont." vertelt Alix. "Ik ben ook naar een weeshuis gebracht geweest, maar voor de laatste vier of vijf jaar leefde ik op straat. Momenteel woon ik bij Tony Stark." "Tony Stark? De Tony Stark? Dat kan toch niet?" vraagt Alix ongelovig. "Jawel, Ik woon bij Tony Stark." reageer ik.

"Misschien moeten we eventjes samen zitten en eens zien hoe of wat. Om te zien of we echt familie zijn van elkaar. Want dit is heel toevallig dat zowel jouw ouders als mijn ouders hier zestien jaar geleden gestorven zijn." stelt Alix voor. "Ja, dat lijkt me wel tof." "Ik ken wel een plekje. Kom maar mee met mij. Of moet je naar huis gaan?" vraagt ze voor de zekerheid. Ik schud mijn hoofd. "Nee, ze weten niet dat ik weg ben. Ik wou op zoek gaan naar de waarheid van de dood van mijn ouders. Ik heb ontdekt dat het niet hun schuld is dat ze dood zijn. Die ontploffing is door iemand anders in gang gezet geweest. Mijn ouders zijn vermoord geweest en ik was serieus verwond." "Oei, jij was bij het ongeluk?" Alix schrikt van wat ik zei. "Ja, ik lag boven in een kamer te slapen. Ik was nog maar enkele maanden oud. Ik heb het als enige overleeft." "Amai, dan heb je geluk gehad." Ik knik. "Hoe zit het eigenlijk met die overval? Als je er niet over wilt praten, zeg dat dan maar dan stop ik erover." "Ik wou gewoon zorgen dat die overvallers niet met de buit konden gaan lopen, maar de politie heeft me met de buit gezien en de overvallers waren verdwenen." leg ik uit. "Heftig. Dat moet niet tof zijn om in jouw situatie te zitten." "Nee, gelukkig mag ik bij de Avengers wonen. Ik voel me daar wel goed bij." "Dat is goed."

"Het is niet dat ik het hier niet gezellig vind met jou, maar ik moet naar huis gaan. Morgen heb ik school. En ze zullen zeker en vast afvragen waar ik ben." zeg ik. "Oké, dat is goed. Moet ik meegaan tot bij jou thuis?" stelt Alix voor. "Ik weet het niet. Als jij dat wilt mag dat altijd." reageer ik. "Oke, waar woon je?" "Bij de Avengers. Zoals ik al zei." antwoord ik. "Ah ja. Kom dan gaan we door." We staan op en verlaten het café. Samen lopen we naar het Avengers gebouw. Nog steeds pratend over allerlei dingen. Over hun eigen, over andere dingen...

"Lewis, je bent terug. Waar heb je gezeten?" vraagt Tony als hij hem ziet. "Ik was naar het huis van mijn ouders gegaan waar de ontploffing was." antwoord ik. "Waarom? Waarom doe je dat? Je weet toch hoe gevaarlijk dat is als je op straat gaat?" Ik kijk naar beneden. Ik weet dat ik dat niet mag doen, maar ik wil antwoorden. Het gaat over mijn leven. "Ik weet het, maar ik wou gewoon een beetje informatie zoeken. Misschien vinden we daar nog iets van vroeger, maar ik vrees er voor met het nieuwe gebouw." zeg ik. "Wie heb je meegebracht?" vraag Bruce en kijkt naar Alix. "Dat is Alix. Het zou mijn zus zijn. Ze heeft dezelfde achternaam en haar ouders zijn ook omgekomen bij de ontploffing. Maar ik weet het niet. Ik heb nog nooit van haar gehoord." leg ik uit. "We kunnen eens controleren om te zien of het echt waar is." legt Bruce voor. "Jullie waren niet samen in het huis?" vraagt Tony. "Neen, ik ben van school naar de politie gebracht geweest. En zij hebben mij naar het weeshuis gebracht. Ik denk twee of drie weken later ben ik geadopteerd geweest. Door een familie in de buurt. Verder weet ik ook niet echt iets." reageert Alix. "Ze hebben me wel gezegd dat mijn ouders zijn overleden door een ongeluk in een huis. Een ontploffing. Maar ze hebben niets gevonden van aanleiding." "Ik zal wel een DNA test doen. Dan zullen we meteen weten of jullie familie zijn van elkaar of niet. Als dat goed is voor jullie." zegt Bruce. "Voor mij is dat goed." zegt Alix. "Voor mij ook." "Het is toch vreemd dat we niet weten dat we familie van elkaar zouden zijn." "Ja, dat is vreemd, maar jullie waren niet samen. Lewis is door S.C.H.I.E.L.D. gevonden en jij bent naar de politie gebracht geweest." zegt Clint.

We zitten allemaal in het laboratorium van Bruce en Tony. "Binnen tien minuten weten we het resultaat." zegt Bruce. "Alix, ken jij wie je ouders zijn?" vraag Stark. "Ik herken ze, maar verder heb ik geen idee van wie ze zijn." antwoordt ze. "Hier is een foto van de ouders van Lewis. Ken je ze?" geeft Tony een foto aan Alix. Ze neem het aan en bekijkt het. "Ja, dat zijn mijn ouders." zegt ze. Tony kijkt naar Bruce. "Dan zijn jullie zeker broer en zus." Ik kijk Alix aan. Ik had niet gedacht dat ik nog familie zou hebben. Het is wel vreemd. "Van waar komt dat artikel?" vraagt ze. "Dat komt van bij S.H.I.E.L.D. hun archief." antwoord Barton. Het toestel piept. Bruce gaat ernaar toe. "De resultaten zijn binnen." zegt Bruce. "Wat zegt het?" "Jullie zijn volgens jullie DNA broer en zus." deelt Bruce de resultaten met iedereen. "Dan zijn Jelisa en Robert jullie ouders." reageert Natasha. Alix kijkt naar mij en ik kijk haar aan. Ik weet niet wat ik moet zeggen en zij ook niet. "Wat gebeurt er nu met ons?" vraag ik. "Dat beslissen jullie zelf." antwoordt Tony. "Ik kan altijd eens vragen aan mijn ouders of je bij mij mag komen wonen." Stelt Alix voor. "Maar dan moet je wel eventjes wachten tot de situatie over die overval is opgeklaard. Hij blijft hier onder voorwaarden. Anders moet hij naar een instelling." zegt Tony. "Dan vertel ik dat ook. Als ik enkel nog een broer heb, dan wil ik die niet ook missen." reageert Alix. Ze lacht naar mij. We kennen misschien elkaar nog maar net, maar ik voel me wel echt goed bij haar.