Avengers - The Mutant Thief

Deel 14: De Aanwijzing

Ik zit aan de tafel. Mijn huiswerk aan het maken. Hoe sneller ik er aan begin, hoe sneller ik ervan af ben en dat ik gewoon kan genieten van het weekend. "Tony! Tony!" komt Scott tot bij hem lopen. Tony kijkt verrast naar de man die net voor hem stopt. Hij heeft geen idee wat hem overkomt. "Wat is er?" vraagt Tony. "Kom mee." zegt Scott en loopt weer weg. Tony volgt hem. Ik laat mijn pen liggen en ga ook mee. Ik ben benieuwd naar wat ze te zeggen hebben. "Wat is er?" probeert Tony te achterhalen wat er aan de hand was. We lopen naar het laboratorium. "We hebben denk ik iets gevonden." zegt Scott als we er zijn. Tony en ik gaan naar Steve die voor een document van S.H.I.E.L.D. zit. Ik ben plots heel geïnteresseerd aan het zoeken op het blad. "Kijk, hier staat het." toont Steve een paar zinnen aan. 'We hebben de meteoriet proberen te verpulveren. Dat is niet gelukt. We hebben veel geprobeerd. De steen is niet te vernietigen. We gaan het heel diep onder de aardoppervlakte verstoppen. Op een veilige en niet te vinden plaats. Slechts enkele personen gaan ervan op de hoogte zijn.' Ik lees het grondig. "Maar daarmee weten we toch nog niets?" vraag ik. "Misschien niet, maar nu we er iets over hebben gevonden. Kunnen we al gerichter zoeken." antwoordt Steve. "Ja, hiermee zijn we wel al een grote stap verder. Als we de locatie willen weten moeten we mensen kennen die daar werkten." reageert Tony. "Kennen jullie daar mensen?" pols ik. "Een paar. Maar die weten niets van die steen."

Iedereen vertrekt uit het labo. Ik volg hen, zonder idee waar ze naartoe gaan. "Lewis, ga je huiswerk maar maken." stuurt Tony me weg. "Wat gaan jullie doen?" vraag ik. "We gaan op zoek gaan naar mensen die weten waar de steen ligt." "Mag ik mee?" "Neen, dat is te gevaarlijk. Jij blijft hier. Peter blijft bij jou. Hij gaat op jou letten terwijl wij op zoek zijn." reageert Tony. "Ik mag nooit meegaan als er iets te doen is. Dat is niet eerlijk." "Lewis, we proberen je gewoon te beschermen." "Dat ken ik. Maar ik wil gewoon iets doen. Het gaat over mijn leven." zeg ik. "Dat weten we, maar hier zijn we beter in. Dus we gaan sneller gaan. Sorry, Lewis. Peter zal je wel helpen met alles." "Ik vind die papieren en ik mag niet helpen met zoeken. Er moet toch iets zijn iets zijn dat ik mee kan doen?" "Ja, dat gaat komen. Maar nu gaan we iets doen waar wij sneller in kunnen zijn." "Ik ga niet hier zitten wachten op nieuws." "De volgende keer mag je zeker mee." zegt Tony. Ze verlaten de ruimte en ik blijf bij Peter achter. "Kom, we gaan iets gaan doen." "Wil je me helpen met uit te zoeken wat ze doen?" vraag ik. "Nee, dat kan ik echt niet." zegt Peter. "Alsjeblieft? Het zou me echt helpen." Smeek ik. "Nee, ik heb meneer Stark belooft dat je niet mag zoeken naar die steen of zo." "Maar ik zoek niet. Jij gaat degene zijn die de steen gaat zoeken?" "Nee, dat ga ik niet doen." "Alsjeblieft?" ik leg mijn handen op elkaar en smeek.

Ik verlaat het gebouw. Ik heb met Peter de S.H.I.E.L.D. documenten doorgenomen. Ik moet iets doen. Ik kan niet binnen blijven zitten niksen. Ik heb hem kunnen overtuigen om me toch te helpen. Hij kent iets van computers en zeker zijn vriend Ned. We hebben iets gevonden. En dat ga ik nu onderzoeken. Peter blijft thuis als back - up. Ik kom op een heel oud gebouw toe. Hier is gevochten geweest en niet opgeruimd. Voorzichtig ga ik binnen. De deur kraakt als ik ze open. Het is hier echt griezelig. Ik neem mijn gsm en doe de zaklamp aan. Zo loop ik rond. Hier ergens moet het dus liggen. Maar onder de grond. Ik ben momenteel dicht genoeg denk ik. Aan de steen denkend probeer ik hem in mijn hand te brengen. Ik voel dat er iets gebeurt, maar net op dat moment hoor ik stemmen. Ik stop met denken en verstop me. Voor ze me ontdekken. Geen idee wie het zijn, maar we spelen veilig. Op mijn schuilplaats probeer ik de steen te bemachtigen. Maar mijn concentratie is verdeeld waardoor het moeizamer gaat. Ze komen binnen in het gebouw. Ik schrik op wanneer ik de stem van Tony herken. Ze hebben de locatie ook gevonden. Ik panikeer een beetje. Als ze me hier zien dan gaan ze woedend zijn op me. Ik ben niet binnen gebleven. En wie weet hoe ze op Peter reageren. Hij heeft me niet binnengehouden.

"Hier moet het ergens zijn." zegt een onbekende stem. "Dan moeten we hier ergens graven." reageert Tony. "Nee, dat hoeft niet. Het ligt niet onder de grond. Dat hebben we verzonnen voor als ze het willen hebben." zegt de onbekende. Daarom kwam het niet tot bij mij. "Waar moeten we dan wel zoeken." informeert Steve zich. "Volg mij." Ze verlaten de ruimte. Al sluipend volg ik hen. Ik wil weten waar we naar toe gaan. "We zijn er bijna." Ik probeer nog een keer om de steen in mijn hand te krijgen. Het lukt nog steeds niet. "In dit kistje zit het? Dat is toch niet veilig?" "Nee, maar wie gaat eraan denken dat het hier zit als er staat dat het ergens begraven ligt?" Daar heeft de onbekende een punt. Nog een laatste keer probeer ik de steen te bemachtigen. Het is gelukt. De steen verschijnt in mijn hand. "Wat is dit?" vroeg Steve. Ze zien nog een restant van de blauwe gloed die het achterlaat bij het teleporteren. "Euhm... Ik denk dat we bezoek hebben." merkt Clint op. "Van Lewis?" polst Steve. Tony knikt. "Waarom..." begint Clint. Ik kom tevoorschijn. "Ik wil tonen dat ik dit wel kan doen." zeg ik met de steen in mijn hand. "Pas daarmee op." zegt de onbekende. Ik kijk hen boos aan. Tony zucht. "We praten thuis." Tony slaat zijn arm om me heen. Meteen slaag ik hem af. "Bedankt!" zeggen een paar Avengers nog snel voor we vertrekken.

"Hoe kon je? Hoe kon je zomaar het huis verlaten?" vraagt Tony. Ik kijk hem enkel aan. "Ik wil ook iets doen. Ik kan echt niet hier blijven zitten terwijl jullie alles oplossen." zeg ik. "Ik weet het, maar dit zijn gevaarlijke missies." reageert Tony. "Gevaarlijk? Ik zag niet echt iets gevaarlijks." "Lewis, dat weet je niet. Er kan van alles mislopen of wat moet die agent wel niet denken? Hij weet dat jij daar ook was. Dat was geen afspraak die we gemaakt hebben." "Welke afspraak?" vraag ik. "We hebben een aantal afspraken gemaakt zodat je hier mag blijven." zegt Steve. "Ja, dat weet ik al." "Eén van die afspraken is dat jij binnen blijft en je krachten niet gebruikt." "Maar dat is gemeen. Jullie hebben toch niet te beslissen bij wat ik mag doen en wat ik niet mag doen? Je bent mijn vader niet. Die is door die stomme steen gestorven." "Lewis, let op je woorden. Wij geven je onderdak, je mag naar school gaan en je moet niet opgesloten zitten in een instelling voor de overval." Tony klinkt kwader dan anders. Zo heb ik hem nog nooit gezien. Ik kijk boos weg. "En jij hebt ons om hulp gevraagd. We willen je graag helpen. Je ouders hebben gevraagd, moest het fout aflopen, om voor je te zorgen. Maar we vonden je niet. Toen je hier bij ons stond, was het echt een mirakel." Tony's stem klinkt rustiger. Ik kijk hem aan. Ik ben nog altijd boos van binnen, maar wat hij zegt maakt me weker. "We beloven je dat je mee mag gaan als het niet gevaarlijk is." Ik knik. "Maar mogen we nu de steen hebben? Dan gaan we het onderzoeken. Je mag mee helpen als je wilt."