Alçin | Rüzgarı Kendine Yoldaş Eden Kız

TANITIM 🏹

Gök aydınlandı, serden geçtik. Yüreğe yansıyan güneş iki gözümüzden dünyaya açıldı.
At üzerinde savruldu bedenimiz ama dimdik kaldı gönlümüz. Şanlı bir tarihin ötesinde kanat çırpıyorduk.
Uçtukça uçtuk..
Kanatlarımıza yoldaş oldu rüzgar.

.

"Attığın ok kadar yol alacaksın Alçin. Kanatlarını açtığın kadar uçacaksın. Uçtukça yara alacaksın. Alacaksın ama sen yinede uçacaksın."

"Ya düşersem baba ?"

"Düşmekte var, incinmekte ama yarayı veren merhemini de vermiştir bunu unutma. Sen yalnızca yeniden uçmaya devam et. Şimdi ! Öyle bir fırlat ki okunu rüzgar okuna yoldaş olsun."

Elinde tuttuğu oku kuvvetle gerdi Alçin nişan aldığı torbanın ipini hedefledi.

Bekledi, bekledi ve bekledi.

Babası sabırla kızını izliyordu.

Ve okunu bıraktı Alçin. Ok hızla odağına giderken bir kaç saniye içinde yere düşen torbanın sesi duyuldu.

Öğrendiği gibi rüzgarı kendine yoldaş ediyordu Alçin.