உறவாய் வருவாய்...! (முடிந்தது)

9 மற்றுமொரு நாடகம்

9 மற்றுமொரு நாடகம்

தன் உள்ளங்கையை பார்த்த வைஷாலி முகத்தை சுருக்கினாள். என்ன இது? VKM என்று அவளது கையில் எழுதியது யார்? மருத்துவருக்கு பக்கத்தில், கையில் பேனாவுடன் ஒரு சிறுமி நின்று கொண்டிருந்தாள். அவள் அந்த மருத்துவரின் மகளாக இருக்க வேண்டும். தன் கையை அவளிடம் காட்டி,

"இது என்ன?" என்றாள் வைஷாலி.

அந்த எழுத்துக்கள் தனக்கு தெரிகிறதா என்று அவள் கேட்கிறாளோ என்று எண்ணிய அந்த சிறுமி, *VKM* என்றாள்.

இடவலமாய் தலையசைத்து சிரித்த வைஷாலி, அதை எழுதியது அந்த சிறுமி தான் என்று எண்ணிக்கொண்டு தனது கைப்பையை எடுத்துக்கொண்டு அங்கிருந்து கிளம்பிச் சென்றாள்.

அவள் மனதில் பெரிய வருத்தம் ஏற்பட்டது. அவள் இன்று ஒரு நேர்முகத் தேர்வுக்கு செல்ல வேண்டி இருந்தது. மயங்கி விழுந்ததால் அதை அவளால் செய்ய முடியவில்லை. ஏமாற்றத்துடன் வீடு திரும்பினாள்.

.....

வீட்டுக்கு வந்த வைஷாலி, வீட்டின் கதவு திறந்திருந்ததை பார்த்தாள். அப்படி என்றால், கோப்பெருந்தேவி வீட்டுக்கு வந்துவிட்டார்.

சத்தம் செய்யாமல் வீட்டிற்குள் நுழைந்த வைஷாலி, கோப்பெருந்தேவியின் அறைக்கு வந்தாள். தனது பீரோவை திறந்து வைத்துக் கொண்டு ஏதோ செய்துகொண்டிருந்தார் கோப்பெருந்தேவி. மெதுவாய் எட்டிப்பார்த்தாள் வைஷாலி. தன் கையில் இருந்த பொருளை, மறைத்து கொண்டார் கோப்பெருந்தேவி.

"நீங்க என்கிட்ட மறைக்க வேண்டிய அவசியம் இல்ல. நான் ஏற்கனவே பாத்துட்டேன்" என்றாள் வைஷாலி சர்வசாதாரணமாக.

தன் கையிலிருந்த தங்க சங்கிலியை உள்ளே வைத்து பூட்டினார் கோப்பெருந்தேவி. ஆம், அது விக்ரம், வைஷாலிக்கு அணிவித்த அதே தங்கச்சங்கிலி தான்.

"உங்க மனசை கஷ்டப்படுத்துற விஷயத்தை ஏன்மா திரும்பத் திரும்ப நெனச்சு பாக்குறீங்க?" என்றாள் வைஷாலி கவலையாக.

ஒன்றும் கூறாமல் அமைதியாக இருந்தார் கோப்பெருந்தேவி.

"உங்க மனசுலயிருந்து அந்த எண்ணங்களை எல்லாம் தூக்கி எறிய முடியாதா மா? கொஞ்சம் கூட இதயமே இல்லாதவங்க அவங்க"