Music Series 2: Loving you in a Heartbeat

Kabanata 41

Raphael’s Point of View:

Everyone is busy right now because this is the night, The night for Lucille’s concert and the night she will leave me. I really understand her because I knew her Mom’s need her and she need more time to rest and to heal from the pain she’s holding for almost 7 years. Wala akong magawa kundi ang suportahan s’ya sa lahat ng ginagawa at gagawin niya pa lamang sa buhay niya at kaya kong maghintay pa ng maraming taon dahil alam ko na akin pa rin s’ya uuwi.

Mr. Valencia is dead on arrival while Dave is in comatose. Clara and Darwin leave the Philippines for good after talking to Lucille’s family and apologize for what they did and Lucille forgives them. Sinabi ko sa kanya na ‘wag s’yang aalis na mayroong galit sa kanyang dibdib dahil mabigat ‘yun and luckily ginawa niya. We spent more than a month together and I’m lucky to have her because she never made me feel that I’m unwanted and unloved. 

“Sa MOA arena raw tayo,” sambit ni Cesar kasama si Yumi. 

Yumi and I talked and I apologize to her for what I did. She thank me because of that slapped she realize so many things and I smiled for her because I thought she didn’t realize everything. Huminga ako ng malalim at sinuot ang jeans, white tee-shirt, denim jacket, and snickers dahil mas komportable ako sa ganito at sinuot ko rin ang cup ko. 

“Ma, Tara na!” sambit ko kay mama na nasa taas pa at nagbihis ng kanyang damit. 

Hindi rin naman nagtagal ay agad kaming sumakay sa kotse ko at ganun rin sila Yumi at Cesar. Huminga ako nang malalim dahil ilang linggo kong hindi nakita si Lucille dahil abala s’ya sa pag-aayos sa kanyang concert at iba pa. She really wanted it be more special because this is the last night na nandito s’ya sa Pilipinas at ito rin ang huli na makikita kong muli ang kanyang mukha. 

“Kinakabahan ka ba, kuya?” tanong ni Avery at ngumisi. “Sa Las Vegas maraming gwapo doon at baka isang araw ay hindi na ikaw.”

“Ako pa rin, Avery.” Ngumisi ako nang malaki. “Hindi ako papayag na hindi s’ya magiging akin sa huli.”

Tumawa s’ya at napailing na lamang kaya natawa na rin sila mama at papa maski ang mga kapatid ko na nasa likod. Pinarada ko ang aking sasakyan sa tapat ng MOA arena at agad kaming bumaba, nakita ko sa billboard at sa screen ang mukha ni Lucille kaya napangiti ako dahil ang ganda niya doon. 

“Tara na, may tickets ako.” Lumakad kami sa loob at napasinghap nang marami na ang tao at ang iba ay may hawak pang violet balloon kaya napangiti ako. 

Mabilis akong nakilala ng isang guard kaya mabilis kaming pumunta sa VIP seat sa gilid ng stage kung saan nandoon si Lucille. Nakita ko ang drum set, piano set, at guitar set sa stage at ang curtains na bukas. Umupo ako at napatingin sa gilid at likod dahil narinig ko ang pangalan ko at ang iba ay nahihiya pang lumapit sa ‘kin kaya seryoso akong tumingin sa unahan. 

“Hindi mo ba alam? S’ya si police officer na sinasabi ni Lucianna…”

“Talaga? That means, s’ya ang boyfriend? Oh my God! Feeling ko ay gwapo s’ya. Akala ko talaga sila ni Adrian, pero in fairness mas gwapo nga itong si police officer.”

“Sinabi mo pa. Matagal na raw silang mayroong relationship kaso nga lang Lucianna wants to make it private and low-key.”

Hindi ko na pinansin pa ang mga sinabi nila at napatingin na lamang sa unahan nang biglang tumunog ang unang kanta. Namatay ang mga ilaw at tanging violet na usok lamang ang nakikita ko kaya naman nilabas ko ang cellphone ko at hinawakan ang dalawang violet balloon habang nakatingin sa unahan. 

“Lucianna Cecille Garcia!”

Some people are calling her name and they’re screaming loudly kaya napangiti ako. Ito ang dahilan kung bakit s’ya bumalik sa music industry at itong mga taong ‘to ang naging dahilan kung bakit araw-araw kong nakikita ang ngiti niya.