ခြန္ခ်မ္းက ေက်ာင္းကအျပန္၌ လမ္းၾကံဳသည့္mini martဆိုင္သို႔ဝင္ကာ ေစ်းဝယ္ရသည္။ သူ႔အိမ္႐ွိေရခဲေသတၱာထဲ၌ စားစရာဟူ၍ တစ္ခုတစ္ေလမွမ႐ွိေတာ့ေပ။ ထို႔ေၾကာင့္ လိုအပ္တဲ့စားစရာေတြကိုဝယ္ဖို႔ ေစ်းဝယ္ထြက္လာခ့ဲတာျဖစ္၏။ ျခင္းကို ကိုင္ထားလွ်က္ စားစရာေတြကိုသာ အဓိကထားထည့္ေနရသည္။ ေပါင္မုန္႔၊ အခ်ိဳရည္၊ ေျခာက္ဆြဲေျခာက္ဘူး စသည္ျဖင့္စသည္ျဖင့္ ဝယ္ရၿပီးေနာက္ အျပန္၌ ၾကံဳရာထမင္းဆိုင္သို႔ဝင္၍ ထမင္းႏွင့္ဟင္းဝယ္စားရဦးမည္ျဖစ္ေၾကာင္း သတိရလိုက္မိေသးသည္။ အေမဆံုးပါးသြားၿပီးကတည္းက ဆိုင္ထမင္းဟင္းျဖင့္ ဗိုက္ျဖည့္ခ့ဲတာ ယခုအခ်ိန္ထိပင္။ ခ်က္မစားတတ္တာေတာ့မဟုတ္။ ခ်က္တတ္ပာသည္။ သို႔ေသာ္ ကိုယ္တိုင္ထမင္းဟင္းခ်က္ရပါက အေမမ႐ွိေတာ့သည္ကို ခဏခဏေတြးမိကာ ဝမ္းနည္းမိသျဖင့္ ခ်က္မစားေတာ့တာျဖစ္သည္။
ခြန္ခ်မ္းက ေျခာက္ဆြဲေျခာက္ဘူးတန္းေရာက္ေတာ့ ေျခလွမ္းေတြအား ခဏရပ္ကာ တစ္မ်ိဳးကိုငါးဘူးဆီ ျခင္းထဲထည့္လိုက္သည္။
"KCက အေၾကာင္းမျပန္ေသးဘူးလား"
စင္တစ္ဖက္႐ွိလူတစ္ေယာက္က KCလို႔ေျပာလိုက္သည္ေၾကာင့္ ေခါက္ဆြဲေျခာက္ဘူးယူေနတဲ့ ခြန္ခ်မ္းလက္ေတြရပ္တန္႔သြားသည္။ KCတဲ့ သူ႔အေၾကာင္းကိုေျပာေနက်တာပဲ။ ဘာေျပာလဲသိခ်င္သျဖင့္ ေနရာမွတစ္ဖြားမွမခြာေသးဘဲ ေျပာလာမည့္စကားေတြကို နားေထာင္ဖို႔ရြယ္လိုက္၏။
"ငါ့artist sanက အလုပ္မ်ားတယ္ေလ၊ အ့ဲဒါေၾကာင့္ အေၾကာင္းမျပန္ေသးတာေနမွာေပါ့"
ဆက္ၾကားလိုက္ရတဲ့အသံသည္ကား သက္ပိုင္သူရဲ႕အသံျဖစ္သည္။ ဒီအသံကို ေခြးခ်ီသြားေတာင္သူမွတ္မိပါသည္။ ငါ့artist sanတဲ့။ KCသာ သူမွန္းသိရင္ သက္ပိုင္သူတစ္ေယာက္ ငါ့artist sanလို႔ေျပာႏိုင္ပါဦးမလား။ သက္ပိုင္က သူ႔ဆီသို႔ mailထပ္ပို႔ထားတာျမင္ေပမယ့္ အေျဖေပးၿပီးသားမို႔ ထပ္ပို႔ထတဲ့mailေတြကို ဥေပကၡာျပဳထားတာပင္။ ထို႔ေနာက္ သူတို႔ကိုလည္းမ်က္ကြယ္ျပဳ၍ အျခားမုန္႔စင္ဘက္သို့္ကူးလိုက္သည္။
YOU ARE READING
ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕ Artist san (ကျွန်တော့်ရဲ့ Artist san)(Completed)
Romanceခြန္ခ်မ္းၿငိမ္း ႏွင့္ သက္ပိုင္သူ ခွန်ချမ်းငြိမ်း နှင့် သက်ပိုင်သူ