အတန္းဆင္းၿပီျဖစ္သျဖင့္ သက္ပိုင္က စာအုပ္ေတြကို လြယ္အိတ္ထဲ အျမန္ထည့္သိမ္းေနသည္။ ျမတ္ႏိုးကေတာ့ သက္ပိုင္ရဲ႕ပံုစံကိုၾကည့္ကာ ျပံဳးလိုက္ေပမယ့္လည္း သူတို႔နဲ႔ေတာင္အခ်ိန္မေပးႏိုင္ေတာ့ဘဲ ခြန္ခ်မ္းအနားသို႔သာ သြားေနသည့္သက္ပိုင္ေၾကာင့္ စခ်င္စိတ္ကေလးေတာ့ျဖစ္မိ၏။ စခ်င္တယ္လို႔ေတြးလိုက္မိလွ်င္ အေႂကြးမထားပါဘဲ မ်က္ႏွာငယ္ေလးကိုလုပ္ယူ၍ သက္ပိုင္ဘက္သို႔လွည့္ၾကည့္လိုက္သည္။
"နင္လည္းေနာ္ ခ်စ္တဲ့သူေတြ႔ေတာ့ ငါတို႔ကိုစိမ္းသြားလိုက္တာ သူစိမ္းေတြအတိုင္းပဲ"
ျမတ္ႏိုးစကားေၾကာင့္ သက္ပိုင္ရဲ႕စာအုပ္သိမ္းေနတဲ့လက္ေတြ ရပ္တန္႔သြားကာ ျမတ္ႏိုးကိုလွည့္ၾကည့္ေလသည္။ ျမတ္ႏိုးက မ်က္ႏွာငယ္ေလးနဲ႔ သူ႔ကိုၾကည့္ေနသည္။ သူငယ္ခ်င္းျဖစ္သူအား တမင္သက္သက္ အခ်ိန္မေပးျဖစ္တာလားဆိုေတာ့ မဟုတ္ပါ။ ခြန္ခ်မ္းမွာ အေဖာ္မ႐ွိ။ ထို႔ေၾကာင့္ တစ္ရက္ႏွစ္ဆယ့္ေလးနာရီ၌ ပန္းခ်ီဆြဲခ်ိန္မွလြဲလွ်င္ အထီးက်န္ေနမွာ ေသခ်ာေပါက္ပင္။ သူခ်စ္ရေသာ ခြန္ခ်မ္းရဲ႕စိတ္၌ ထိုအထီးက်န္စိတ္ နည္းနည္းေလးမွ မကိန္းဝပ္ေစခ်င္တာ သူ႔ဆႏၵျဖစ္ပါသည္။ ဒါေၾကာင့္ ခြန္ခ်မ္းဆီီသို႔ ခဏခဏ သြားေနရျခင္းျဖစ္သည္။ ခ်စ္ရတဲ့သူကိုဂ႐ုစိုက္မိေတာ့ သူငယ္ခ်င္းေတြအား ဂ႐ုစိုက္ဖို႔ေလ်ာ့နည္းသြားပံုေပ။
"စိမ္းတာမဟုတ္ပါဘူးကြာ၊ ခြန္ခ်မ္းမွာ သူငယ္ခ်င္းအေပါင္းအေဖာ္မ႐ွိဘူးေလ၊ အ့ဲဒါေၾကာင့္ ခြန္ခ်မ္းေဘးမွာ ႐ွိခ်င္ရံုပါ"
သက္ပိုင္က သူ႔ေနရာသူ ျပန္ထိုင္ဖို႔လုပ္ေတာ့ ျမတ္ႏိုးကလက္ယမ္းျပကာ....
"ငါကစတာပါ စေနတာ၊ ငါႏွင္းဆီနဲ႔ သြားစရာ႐ွိတယ္၊ ေျဖာင့္ေျဖာင့္တန္းတန္းသြား၊ အမယ္ေလး ငါ့ေၾကာင့္နဲ႔လူတစ္ေယာက္ကို အသဲကြဲမခံပါဘူး"
CZYTASZ
ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕ Artist san (ကျွန်တော့်ရဲ့ Artist san)(Completed)
Romansခြန္ခ်မ္းၿငိမ္း ႏွင့္ သက္ပိုင္သူ ခွန်ချမ်းငြိမ်း နှင့် သက်ပိုင်သူ