ဦးသန္႔စင္က ျခံထဲမွာ႐ွိသည့္သားျဖစ္သူရဲ႕မ်က္ႏွာေလးကို လြမ္းဆြတ္ဖြယ္ ေငးၾကည့္ေနမိသည္။ သားရဲ႕ခ်စ္သူလို႔ေျပာရမည့္ ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ႏွင့္ အတူ႐ွိခ်ိန္က ျပံဳးေပ်ာ္ေနသည့္သားသည္ သူ႔ကိုေတြ႔ခ်ိန္ေတာ့ အမုန္းတရားေတြႏွင့္ျပည့္သြားကာ မျပံဳးႏိုင္မေပ်ာ္ႏိုင္ေတာ့ေခ်။ ဒီေလာက္ထိမုန္းေနရတာလားဆိုတာ သားဆီသို႔လာတိုင္း ခံစားရေပမယ့္ ထပ္မံ၍မ်က္ျမင္ခံစားလာရသည့္အခါ ရင္နာရ၏။
သက္ပိုင္က ျခံေ႐ွ႕မွာ႐ွိေနသည့္လူႀကီးကိုတစ္လွည့္ ခြန္ခ်မ္းကိုတစ္လွည့္ၾကည့္ေနသည္။ ျခံေ႐ွ႕မွာရပ္ေနသည့္လူႀကီးရဲ႕မ်က္ႏွာ၌ ဝမ္းနည္းမႈ၊ ေပ်ာ္ရႊင္မႈ၊ ၾကည္ႏူးမႈ၊ ခ်စ္ျခင္းတရားတို႔ ေပၚလြင္ေနေပမယ့္ ခြန္ခ်မ္းရဲ႕မ်က္ႏွာထက္၌ အမုန္းတရားေတြသာ ထင္႐ွားစြာ႐ွိေနေလသည္။ သက္ပိုင္က ခြန္ခ်မ္းရဲ႕ေဒါသအား အနည္းငယ္မွ် ၿငိမ္းေစရန္ ခြန္ခ်မ္းလက္ဖဝါးကိုဆုပ္ကိုင္ကာ အားေပးလိုက္၏။
"ဘယ္သူလဲခ်မ္းၿငိမ္းရာ"
သက္ပိုင္ရဲ႕အသံၾကားမွ ခြန္ခ်မ္းက မီးေတာက္တစ္ခုလို ေတာက္ေလာင္ေနေသ ေဒါသေတြအား သက္ပိုင္ရဲ႕အသံျဖင့္ ၿငိမ္းေစသည္။
"ဘယ္သူလဲခ်မ္းၿငိမ္းရာ"
သက္ပိုင္က ထပ္၍ေမးလိုက္သည္။
ခြန္ခ်မ္းက သက္ပိုင္ဘက္လွည့္ကာ သက္ပိုင္မ်က္ႏွာကိုၾကည့္ၿပီး ျပံဳးလိုက္မိၿပီး....
"ကိုယ္လည္းမသိဘူးေလ"
"သား ခြန္ခ်မ္း"
ခြန္ခ်မ္းရဲ႕စကားအဆံုး ဦးသန္႔စင္ရဲ႕စကားသံ ထြက္လာေလ၏။ သားဆိုတဲ့ေခၚသံေၾကာင့္ ခြန္ခ်မ္းက စိတ္တိုသြားကာ လက္သီးဆုပ္လ်က္သားျဖစ္သြား၏။ သက္ပိုင္ကေတာ့ ခြန္ခ်မ္းရဲ႕ေဒါသထြက္ေနတဲ့မ်က္မွာကိုတစ္လွည့္ ျခံေ႐ွ႕မွာရပ္ေနသည့္ခြန္ခ်မ္းအေဖရဲ႕ ဝမ္းနည္းေနသည့္မ်က္ႏွာကိုတစ္လွည့္ၾကည့္ကာ ဤေနရာမွ ထြက္သြားေပးဖို႔လိုအပ္ေၾကာင္း သိလိုက္ေလၿပီ။
YOU ARE READING
ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕ Artist san (ကျွန်တော့်ရဲ့ Artist san)(Completed)
Romanceခြန္ခ်မ္းၿငိမ္း ႏွင့္ သက္ပိုင္သူ ခွန်ချမ်းငြိမ်း နှင့် သက်ပိုင်သူ