ကြၽန္​​ေတာ္​့ရဲ႕ Artist san (ကျွန်တော့်ရဲ့ Artist san)(Completed)

20

Tanabataပြဲ​ေတာ္​​ေၾကာင္​့ သက္​ပိုင္မွာ အရင္​​ေန႔​ေတြထက္​ပိုတက္​ႂကြ​ေနသည္​။ ပြဲ​ေတာ္​​ေၾကာင္​့ စာသင္​ခ်ိန္​​ေတြမ႐ွိသျဖင္​့ ​လြယ္​အိတ္​မယူခ့ဲ​​ေတ​ာ့​ေပ။ ​သို႔​ေသာ္​လည္​း ပြဲ​ေတာ္ၿပီးခ်ိန္ကိုမွန္​း​၍ ​ေနာက္​ပိုင္​းက်သည္​့အခ်ိန္​မ်ားရဲ႕ စာအုပ္​ႏွစစ္​အုပ္​သံုးအုပ္​​ေလာက္​​ေတာ့ ဆိုင္​္​ကယ္​boxထဲထည္​့ ယူခ့ဲပါသည္​။ ​ေန႔တိုင္​းထည္​့​ေနက် ​ေထာပတ္​သီး​ေဖ်ာ္​ရည္​ဘူးကို​ေတာ့ ဘူးႀကိဳးျဖင္​့ ပခံုး​ေဘးသိုင္​းလြယ္​ယူခ့ဲ၏။ ​ေထာပတ္​သီး​ေဖ်ာ္​ရည္​က​ေတာ့ မပါလို႔မျဖစ္​​ေပ။

သက္​ပိုင္​က ဆိုင္​ကယ္​​ေမာင္​း​ေနရင္​းမွ ခြန္​ခ်မ္​းရဲ႕ျခံ​ေ႐ွ႕သို႔​ေရာက္​ခါနီးလွ်င္​ ခြန္​ခ်မ္​းရဲ႕ျခံ​ေ႐ွ႕သို႔ ၾကားခံအရာဝတၳဳ​ေတြအား​ ေက်ာ္​၍ျကည္​့လိုက္​သည္​။ ျခံ​ေ႐ွ႕မွာ ခြန္​ခ်မ္​းက ဆိုင္​ကယ္​​ေပၚထိုင္​​ၿပီး သူ႔အလာကို ​ေစာင္​့​ေနတာပင္​။ ခြန္​ခ်မ္​းလည္​း လြယ္​အိတ္​မပါ​ေပ။ သက္​ပိုင္​ကျပံဳးမိသြားကာ ခြန္​ခန္​းဆိုင္​ကယ္​​ေ႐ွ႕၌ ရပ္​လိုက္​သည္​။

"ခ်မ္​းၿငိမ္​းရာ"

"လာၿပီပဲ"

ခြန္​ခ်မ္​းက ​ေသခ်ာမတ္​တပ္​ရပ္​လိုက္​ၿပီး သက္​ပိုင္​ကိုၾကည္​့လိုက္​သည္​။ အရင္​ျမင္​ရတာက ပခံုးသိုင္​းလြယ္​ထားသည္​့ ​ေထာပတ္​သီး​ေဖ်ာ္​ရည္​ဘူးကို​ေပ။ ခြန္​ခ်မ္​းျပံဳးမိသြား၏။

သက္​ပိုင္​က ခြန္​ခ်မ္​းကိုၾကည္​့ကာ......

"လြယ္​အိတ္​မပါဘူးလား"

"ဆိုင္​ကယ္​boxထဲထည္​့ခ့ဲတာ စာအုပ္​​​ေတြကို"

"တူတူပဲ ဟီး သြားစု႔ိ"

"ဟုတ္​ၿပီ"

ခြန္​ခ်မ္​းက ဆိုင္​ကယ္​ဦးထုပ္​​ေဆာင္​းကာ စက္​ႏိႈး၍ ​ေက်ာင္​းသို႔ႏွင္​ရ​ေတာ့သည္​။ ​ဆိုင္​ကယ္​​ေမာင္​း​ေနရင္​းမွ ဘာ​ေတြကို​ေတြးၿပီး ျပံဳးရယ္​​ေနသည္​မသိသည္​့ သက္​ပိုင္​ရဲ႕မ်က္​ႏွာ​ေလးကို လွည္​့ၾကည္​့ရတာခဏခဏပင္​။ မႈိင္​းအံု႔​ေန​ေသာရာသီ​ေအာက္​ဝယ္​ သက္​ပိုင္​ႏွင္​့အတူ မႏၱ​ေလးၿမိဳ႕ျပအလွအပ​​ေတြကို ခံစား၍ ​ေက်ာင္​းသို႔အတူသြား​ေနရျခင္​းသည္​ကား ဘုရား​ေပးတဲ့ဆုလာဘ္​အလား။ သူတို႔​ေဘး၌ ယွဥ္​​ေျပး​ေနသည္​့ မႏၱ​ေလးက်ံဳးၿမိဳ႕႐ိုးႀကီးလည္​းလွသည္​။ ​ေ႐ွ႕တည္​့တည္​့၌ ျမင္​​ေနရပါ​ေသာ မႏၱ​ေလး​ေတာင္​​ေတာ္​ႀကီးလည္​း လွ​​ေပ၏။