ခြန္ခ်မ္းႏွင့္သက္ပိုင္က ထမင္းလက္စံုစားဖို႔ရာအတြက္ ဝယ္လာသည့္ပစၥည္းအထုပ္ႀကီးအထုပ္ငယ္တို႔ကို ႏွစ္ေယာက္သားမွ်သယ္ရင္း အိမ္ထဲသို႔ဝင္ခ့ဲၾကသည္။ ခြန္ခ်မ္းရဲ႕အိမ္ထဲသို႔ေရာက္ေရာက္ခ်င္း သက္ပိုင္ ပထမဆံုးလုပ္မိသည္ကာ ပန္းခ်ီးခန္းတံခါးကိုၾကည့္ျခင္းပင္။ ထိုပန္းခ်ီဆြဲခန္းထဲသို႔ ဒုတိယအႀကိမ္ေျမာက္ ထပ္ဝင္ခ်င္သည္။ ခြန္ခ်မ္းရဲ႕ပန္းခ်ီကာခ်ပ္ေတြအား ရင္ႏွင့္အမွ် ခံစားၾကည့္ခ်င္ေသးသည္။ သို႔ေသာ္လည္း ဆႏၵကို ရင္ဝယ္ခဏသိမ္းထားကာ ခြန္ခ်မ္းေနာက္မွလိုက္၍ မီးဖိုခန္းသို႔သြားလိုက္သည္။ ပန္းခ်ီဆြဲခန္းဆီသို႔ ခဏခဏေရာက္ေနသည့္ သူ႔အၾကည့္ကိုေတာ့ မတားဆီးႏိုင္ပါ။
မီးဖိုခန္းထဲေရာက္၍ ဝယ္လာသည့္ပစၥည္းေတြ စားပြဲေပၚတင္လိုက္သည္။ ယေန႔ ခ်က္မစားျဖစ္။ ထမင္းဆိုင္ကေနပဲ ထမင္းဟင္းဝယ္လာပင္။ သက္ပိုင္က ႏႈတ္ခမ္းတစ္ခ်က္ကိုက္ကာ ဝယ္လာသည့္ဟင္းေတြကိုထုတ္၍ ပန္းခ်ီဆြဲခန္းထဲ ခဏေလာက္ဝင္ခြင့္ျပဳဖို႔ ခြန္ခ်မ္းကို ေတာင္းဆိုရမလားလို႔ စဥ္းစားမိသည္။ ထိုသို႔ေတာင္းဆိုလိုက္လွ်င္ စည္းေက်ာ္သလိုျဖစ္သြားေလမလား။ ခ်စ္သူျဖစ္တဲ့အခ်က္ႏွင့္အရာရာေတာင္းဆိုေနလို႔္မျဖစ္ပါေခ် ။
"ပန္းခ်ီဆြဲခန္းထဲသြားခ်င္လားသြားေလ"
ခြန္ခ်မ္းက သက္ပိုင္ဘက္သို႔လွည့္၍ ေျပာလိုက္သည္။
"ဟင္"
သက္ပိုင္က ခြန္ခ်မ္းအား ေၾကာင္ၾကည့္ေနသည္။ ခုနကေတာ့ သြားခြင့္ေပးဖို႔အတြက္ ေတာင္းဆိုၾကည့္မလားလို႔ ေတြးမိေပမယ့္ မေတာင္းဆိုရေသးခင္ ခြန္ခ်မ္းဘက္မွ လမ္းဖြင့္ေပးေလေတာ့ သူ႔ခံစားခ်က္ေတြ သူ႔မ်က္ႏွာ၌ ထင္းေနလို႔မ်ားလား။ ေတာ္ေတာ္ကို ေပၚလြင္ေနလို႔မ်ားလား။
"ဘာလို႔ ကိုယ့္ကိုေၾကာင္ျကည့္ေနတာလဲ သြားခ်င္ရင္သြားေလ"
YOU ARE READING
ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕ Artist san (ကျွန်တော့်ရဲ့ Artist san)(Completed)
Romanceခြန္ခ်မ္းၿငိမ္း ႏွင့္ သက္ပိုင္သူ ခွန်ချမ်းငြိမ်း နှင့် သက်ပိုင်သူ