Çelişki

15.Bölüm: SESLER

Merhaba işte yeni bölümle geri döndüm :) Okuyanlar, destekleyenler çok daha fazla düşük olacak belki ama bana yanımda olacak olanlar yeter bence. Bu bölümü isteyenler için‚ beni destekleyen ve hala hikayeye devam eden okurlarım için paylaşıyorum ve onlara sonsuz teşekkür ediyorum. :)))

Bölümü istediğiniz duygusal bir şarkıyla dinleyebilirsiniz. İyi okumalar :)

**

Bir süre birbirimizle bakıştıktan sonra gözlerimi kaçırmamla birlikte Yaman hızlı adımlarla yanıma geldi.

Biraz önce ki şey‚ kendimi fazlasıyla kötü hissetmeme yeterken bir de Yaman'ın görüp göremediğini bilememek... Gördüyse ne düşünürdü? Kuzey'in bu yaptığı çok... Doğru kelimeyi bile seçemiyordum.

Yaman'ın eğilmiş yüzü görüş açıma girdiğinde merakla yüzüne baktım. Ne düşünüyordu acaba?

Ellerini kaldırarak "Bir sorun mu var?" diye sorunca rahat bir nefes vermek istedim ama yapamadım. Görmemiş olması iyi bir şeydi. Ama bu rahatlamama yetmiyordu. O bana böyle bakarken...

Yaman'ın bu sorusu üzerine istemsizce gözümden bir damla yaş düşünce yanağımdan süzülen damlaya ben bile hazırlıklı olamamıştım. Bir tür sinir boşalması olarak da görebilirdik düşen damlaları.

Yaman kaşlarını çattıktan sonra eğdiğim yüzümü çenemi tutarak yavaşça kaldırdı. Neden bilmiyordum ama resmen ihanet etmiş gibi hissediyordum. Sonuçta Yamanla aramızda böyle düşüneceğimi gerektirecek bir şey yoktu. Belki ondan birazcık hoşlanıyor olabilirdim. Hatta o bana o kadarcık bile duygu besliyor muydu bilmiyordum ama yinede kendimi suçlu hissediyordum. Sonuçta.. O bahçede‚ o ilk duyma heyecanımda‚ ilk kez Yaman öpmüştü beni. Ve Kuzey'in biraz önce yaptığı şey... Kesinlikle tiksindirici olmuştu. Şu an ikisinin de yüzüne bakmakta zorlanıyordum. Kuzey'e fazlasıyla kızgındım.

Neyse ki karşılık sayabileceği bir hamle yapmamıştım‚ eğer öyle bir şey yapmış olsaydım‚ işte o zaman ne durumda olurdum bilmiyordum. Ah‚ bunu düşünmek oldukça kötü hissettiriyordu.

Yaman sorgularcasına bakmaya başladığında çeneme doğru akan yaşımı hızla sildim. Bu durumu anlamlandıramaması çok doğaldı. Başımı kaldırırken Yaman'ın çenemdeki eli çekildi.

"Ada neler oluyor?" diye merakla yeni bir soru daha sorarken gözlerim odada bize bakan Kuzey'e döndü. Bana mahçup bir şekilde de olsa‚ hala utanmadan bakabiliyordu.

Böyle bir şeyi nasıl yapardı?

Neye dayanarak beni öptü hiçbir fikrim yoktu. O kafasında neler dönüyordu gerçekten anlayamıyordum.

Ben farkında olmadan bu cesareti kendinde bulacak bir hamle mi yapmıştım ona karşı?

"İyiyim. Biraz heyecan yaptım sadece." deyip gülümsemeye çalıştığımda başını yavaşça salladı. Kuzey'in bu cümlemi de yanlış yorumlamamasını diledim.

Daha fazla şüphe çekmemek adına işaret parmaklarımı gözlerime bastırıp burnumu çektim ve kendimi toparladım.

Başım çok az ağrıyordu ve ilk kalktığımda biraz dönmüştü. Şu an etrafı normal görüyordum ama ağrım hala yerindeydi. Elimi başıma götürüp biraz ovma ihiyacı duyduğumda Kuzey yanıma geldi. İrkilip ondan mümkün olduğunca uzak durmaya çalıştım tabi tedavi süresince bu ne kadar mümkün olabilirse.

"Denemelere başlayalım." diye yine işaret diliyle konuştu. Ardından yavaşça koluma girdiğinde kısa bir anlığına gözlerimi yumup derin bir nefes aldım. Şu an biraz daha uyutsalardı da Kuzeyle hemen muhattap olmak zorunda kalmasaydım keşke. Kolumdaki eline bakarken gerildiğini hissediyordum fakat ben de gergindim. Yaman'a döndüğümde dilini yanağında şişirmiş‚ bize şüpheci bakışlarla baktığını gördüm.