Çelişki

7.Bölüm: OPERASYON

Yaman arabayı durduğunda gözlerim ağlamaktan şişmiş bir vaziyette arabadan indim. Miray hemen yanıma gelerek bana sarılmıştı. İkimiz de ağlamayı bırakmıştık. Artık akıtacak gözyaşımız kalmamıştı çünkü. Miray'dan ayrılarak boş gözlerle Yaman'a döndüm.

"Artık bir açıklama yapmanın zamanı geldi de geçiyor bile!"

Yaman bana üzüntüyle baktıktan sonra arka bahçeye doğru ilerlemişti. Daha dün ben bu yerden kurtulduğuma sevinirken şimdi yine buradaydım ve nedense lanetlenmiş gibi buradan kurtulamıyordum. Tam başardım derken yine ve yine kendimi Yaman'ın yanında buluyordum.

Gözümdeki ıslaklığı son kez silerek Mirayla birlikte Yaman'ı takip etmeye başladım. Arka bahçeye geldiğimizde yine pufların olduğunu gördüm ve her birimiz ilerleyip bir pufun üzerine oturduk. O sırada arka kapıdan bize şaşkın gözlerle bakan Ayaz çıkmıştı. Hemen koşturarak yanımıza geldi.

"Ayaz bir şey sorma. Sana sonra olan biteni anlatırım."

Bunu söyleyen Yaman olmuştu. Ardından bana dönüp konuşmaya başladı.

"Adamların işi benimle. O gün birlikte kaçtığımızda seni hiç görmemelilerdi. Benim yanımda görünce sana zarar vermeyi amaçlamışlar belli ki. Haberim olunca hemen harekete geçtim. Ön taraftakileri halledip arkaya dolandığımda olan olmuştu. Yapanı bulmak için etrafta dolandım ama çoktan tüymüşlerdi. Bu kadar büyük bir şey yapacaklarını tahmin etmezdim. Belli ki baban adamlara direnmiş. Beni tehdit etmek için yaptılar böyle bir şeyi. Sana geri dönmek tehlikeli olabilir demiştim. Asıl amaçları sana zarar vermekti ama babanı vurdular."

Bu gerçeği tekrar dile getirmesi göğsümün sıkışmasına neden oldu.

"İyi de adamlar neden senin peşinde?"

Soruyu soran Miray olmuştu. Ben hala Yaman'ın anlattıklarını sindirmiye çalışıyordum. Babam benim yüzümden vurulmuştu yani. Ya da belki de Yaman yüzünden...

"Bakın adamların başı Altan diye biri.. Altan'ın kardeşi Azra da.. Saçma ama, beni seviyordu işte. Kahretsin Ada sana o gün hiç yardım etmemeliydim!"

"Devam et Yaman!"

Artık fazlasıyla sinirlenmeye başlamıştım. Yarım yamalak anlatıp geçiştirmeye çalışıyor gibiydi.

"Azra'nın duygularının karşılığı olmadı... Duygularının onu bir gün çığrından çıkaracak kadar güçlü olduğunu bilmiyordum. Karşıma elinde silahla gelince durumun ciddiyetini kavradım ama iş işten geçmişti. Abilerindeki gibi onda da bunu yapacak kadar deli cesareti vardı... Amacı kendini vurmaktı. Silahı onun elinden almak istemiştim... Nasıl oldu anlamadım, silah birden aramızda patladı ve... Azra vuruldu. Bunun üzerine Altan kardeşinin canına kastettiğimi sanıp peşime düştü. Azra ise şu an hala yoğun bakımda. Uyanınca gerçekleri söyleyecektir...Yani, umarım."

Yaman bunları yavaş yavaş anlattıktan sonra elini saçlarının arasından geçirerek başını sıkıntıyla yere eğmişti. Hala anlattıklarının şokunu yaşıyordum. Bir kızın Yaman'a aşık olup duygularının karşılığını alamayınca intihara kalkışması... Ardından tüm bu olup bitenler...

Peki babamın bu karmaşadaki suçu ne oluyordu?

Benim Yaman'ın yanında görülmem ve onun kızı olmam mı?

"Anlattıklarınla film çekilir be abicim. Azra da azrailin olma yolunda görünüşe göre."

Ayaz araya girdiğinde Yaman sinirle soludu.