Bu bölümü yazmak benim için cidden zordu üç ayrı bölüm yazdım sonra hepsini silip baştan yazdığım için biraz geç kaldı bölüm.Umarım doğru seçim yapmışımdır neyse iyi okumalar...
Goodbye my lover.
Güle Güle Aşığım
Goodbye my friend.
Güle Güle Arkadaşım
You have been the one for me.
Sen Benim için Tek Oldun
Cübbemin kenarlarına sıkıca tutunup etrafa bakdım.Mutlu aileler,mutlu öğrenciler herkes mutluluktan ağlıyor, gülüyor.
Ben ise sakinleştiriciler ve George kolumdan tuttuğu için ayakta kalabiliyordum.Bir aydır olduğu gibi yaşan bir ölüyüm.
Profesör isimlerimizi söyleyip diplomalarımızı veriyordu.Lise bitmişti gariptir ki bitmesini istemeyecek hatta bitmemesi için ağlayacak haldeyim.
"Katheryn Black" sakin adımlarla kürsiye çıkarken ailem alkışladı beni gurur ve hüzün bir aradaydı sanki.
"Konuşma yapmıyacak mısın" dedi bayan Logan iki ay önce beni seçmişti konuşma yapmak için başımı olumsuz anlamda sallayıp yerime geri döndüm.
Taylor yanıma geldi oda benden farksızdı "İyi misin Katy"
"İyiyim dersem inanıcak mısın"
Ve o an profesör o ismi söyledi ve herkes sustu "Cameron Dallas" tuttuğum gözyaşların akmasına izin verdim aynı Taylor gibi yada diğer dostları gibi.
Diplomayı almak için Sierra ağlayarak kürsiye çıktı diploma hepimizinkinden farklıydı siyah kurdeleyle bağlamışlardı sinirle kürsiye ilerledim.
"Siz ne yaptığınızı zannediyorsunuz" sinirle diplomayı elime aldım "Cameron bunu mu hak ediyor" diye bağırdım kimse beni durdurmadı yada kızmadı "Hepinizden nefret ediyorum"
"O öldü Katheryn" dedi Sky cevap vermeden koşarak oradan hatta okuldan kaçtım cüppemi yere fırlatıp elbiseme rağmen koştum.
Acıdan,gerçeklerden ve kendimden.
Geç kalmıştık onu zamanında getirememiştik.
Doktorlar onu sedyeye koyup ameliyathaneye götürürken yere çöküp hıçkırıklarla ağladım.
"O iyi olacak Katy o Cameron Dallas o ölmez ölemez" ilk defa Nash sarılmıştım ilk defa onu bu kadar çok korkarken gördüm.
Ameliyattan doktor çıkar çıkmaz bayan Dallas doktorun yakasından tuttup durumunu sordu.
"Üzgünüm"dedi doktor "Ama hayati tehlikeyi atlatımayacak durumda onu komaya alıyoruz sizi umutlandırmak istemem ama uyanması aldığı doz yüzünden zor"
Ve Cameron mucize yaratamadı o uyudu.
Her geçen gün biraz daha kötüleşiyordu onu camdan yarı ölü bir biçimde seyretmek ablamın cenazesine katılmamdan daha çok acı veriyordu.
Bir hafta geçmişti ve Cameron'ın hücreleri yavaş yavaş ölüyordu.
Kalbi durmuştu o an sanki benimde kalbime hançer saplamışlardı ve bedenim daha fazla dayanamadı dengemi kaybedip yere düşüp bayıldım.
Karşıya geçerken arabanını teki korna çalıp arkamdan hareketler etti az önce araba bana çarpacaktı ama zaten bana gerçek acı çok sert biçimde çarpmıştı.
