Why do you have to leave, me
Neden beni bırakmak zorundaydın , beni
It seems, I'm losing something deep inside of me
İçimdeki derin bir şeyleri kaybediyor gibi gözüküyorum
Okula havalı bir şekilde girmek artık okulumuz milli bir hareketi olmuştu.
Havalı bir giriş,sahte bir gülümseme ve kıvırtma.
Ve ben yine garipliğimi konuşturup ağlayarak ve insanlara çarparak okula girdim.
Ağladığımı görenler ikinci kez bakmak yerine başlarımı çeviriyordu.Umrumda değillerdi.
Okulun koridorunda ağlayarak ilerliyorum.Sanki normal birşeymiş gibi
"Katy dur konuşalım" Emily arkamdan bağırdı.
Onu dinlemek istemiyorum hatta kimseyi dinlemek istemiyorum.
George birden karşıma çıktı "Katy sen iyi misin" dedi yanından geçerken
"Elbette iyiyim" diye bağırdım "Çok iyiyim"
George ve Emily arkamdan geliyordu "Hadi ama ne olduğunu anlat"
Onları yok sayıp kızlar tuvaletine girdim.Hiç neyse George buraya giremezdi.
Emily arkamdan gelip kapıyı kapattı kaçmamdan korkuyormuşcasına kapıya yaslandı.
"Şimdi kapana kapandın Katy"
Yere oturdum Emily iğrenerek bana baktı "Yere oturmak biraz iğrenç değil mi"
"Kimin umrunda,ben mutluyum" diyerek ayaklarımı uzattım.
"Pekala bayan pislik,şimdi bana neler olduğunu anlat"
"Hiçbirşey sadece" mantıklı birşeyler aradım "Benim garipliklerimden biri işte"
"Hadi ama ailene küfür ederek evden çıktın bu her zaman ki garipliklerinden biri değil"
"Çünkü ailemden nefret ediyorum"
"Bu sefer ne yaptılar yoksa seni yine fazla mı sevdiler" alaycı bir bakışla gözlerimin içine baktı.
"Beni boğuyorlar,bunalıma girmemi istemiyorlar ama beni depresyona sokuyorlar artık bıktım ben buyum Emily garip bir aptal ama onlar beni sanki kraliyetten biriymişim gibi görüyor sanki dünyada sevilecek tek kişi ben kalmışım gibi davranıyorlar ben böyle mutluyum ama anlamak istemiyorlar"
Gözyaşlarımı sildim "Yalnızım ve böyle mutluyum ama onlar sanki yalnızlık hastalıkmış gibi davranıyorlar"
Birden titremeye başladım sabah ki kavgayı yine hatırlamıştım.
"Annem hamileymiş" dedim gözyaşlarımın içinde gülümsedim.Sahte bir gülüş
Garip birşeymiş gibi suratıma baktı "Bu,iyi haber.Galiba" yanıma geldi.
"İyi bir haber değil" sinir yine bütün bedenimi kapladı "Çünkü ailem o günahsız şeyi dün öldürdü,onu aldırdılar" başımı kaldırıp Emily baktım "Benim yüzümden"
"Ne" dizlerinin üstüne çöktü "Neden bunu yaptılar"
"Çünkü ben abla onlarda yeniden bebek sahibi olmaya hazır değilmişler yalnız olmayı sevdiğim için,yeni çocukla aram kötü olursa kötü olurmuşum"
"Ne var biliyor musun Emily ben o bebeği istiyorum lanet olsun ki kardeşim olmasını istiyorum"
Emily bana sarıldı "Ağlama Katy senin zaten kardeşin var ben ve George"
Haklıydı.İki kardeşim vardı ama gerçek kardeşim değillerdi.Geceleri masal anlatacak bir kardeş değillerdi.Sadece kardeştiler.
"Tamam iyiyim" diyip ondan ayrıldım
