17

25 3 0
                                    

When I was a kid.. I used to dream about playing under the rain with the person I really like- kapag tumanda na ako.. gusto ko 'yun.

And now.. with the man who made me really genuinely happy the past few months is here- acting like a kid with me under the rain.

I didn't really expect this to go far like this. I mean.. Kylo wasn't the guy that I am expecting to change almost everything in me.

He's quite- and I like loud guys, I am already quite I want someone na maingay for a relationship or something romantic thing.

Uhm.. 'yun lang pala 'yung hindi ko type sa kaniya. Kylo is so ideal- like, for real.

We laughed together, still under the rain. Holding each others hands and jumping around like young kids.

Hindi namin isipin 'yung lamig 'tsaka basa na kami. Para lang talaga kaming mga batang nakawala sa hawla. Wala kaming ibang ginawa kun'di ang tumawa at magtampisaw sa ulan.

"Kylo," I called him.

We're now currently sipping a soda, he brought from a small store near my car. Tinanong niya ako kung umiinom ako no'n- 'yung soft drinks na naka-lagay sa bote tapos kung gusto mo ipalagay sa plastic dahil hindi naman p'wedeng dalhin sa malayo 'yung bote nu'n at kailangang ibalik kaagad do'n sa nagtitinda.

Umiinom ako n'un. Parehas lang naman 'yun sa soda in can na nabibili sa mga convenience stores. Hindi naman kami p'wede pumasok kasi basa nga kami, kaya 'yun nga 'yung binili namin.

Kylo also brought us a mamon. Then we just leaned on my car, while sipping on the plastic straw.

"Hmm?" He looked at me.

"Paanong.. paano mo nalaman na mahal mo na ako?" I awkwardly asked, medj nahihiya ako. Ni hindi ko nga siya tiningnan nang itanong ko 'yun.

"Why you ask though?" pagtatanong niya, na nagpatingin sa akin sa kaniya.

Our eyes met and something in me sparked. I don't know. Just... there's something in me na parang iba kapag nagtatama ang mga mata namin. Ibang-iba.. na ngayon ko lang naramdaman. Dang.. is it bad?

"Gusto ko lang malaman." I answered him.

He slightly chuckled, "Ewan ko, Sy." He paused, watching my reaction. I waited for him to say the next. "Basta, one day, I felt it. I knew it. That I said to myself na.. there's a perfect timing para sabihin sa 'yo 'yon."

He said that with his eyes glimmering. I saw that. I saw it. I am seeing it.

That.. one day to me- it also came.

"Liligawan mo ba ako?" I joked.

He leaned side ways, on my side. Staring at me, intently. He look so good with his wet hair pushed back, he looks so clean with that hair style. He's holding the plastic of soda we brought, on the other hand, his mamon. Ganu'n din ang pagkakahawak ko sa soda 'tsaka mamon ko.

Muntik na ako mahimatay nang bigla siyang ngumiti sa akin.

Hindi ko na napigilan ang pigil na ngiti dahil naka-titig lang siya habang naka-ngiti sa akin. "Bakit? I'm asking!"

"Hindi pa ba kita nililigawan?" He asked. My forehead creased, "why? Hindi ko alam?"

"Sy, nu'ng nag-Antipolo tayo.. hindi pa ba 'yun ligaw? Nu'ng magkatawagan tayo halong buong araw. Sa coffee shop.. 'yung bouquet na binibigay ko. 'Yung mga pasimpleng pick-up lines ko sa 'yo. Hindi pa ba ako nanliligaw nu'n?"

I stopped myself from smiling widely. You did that?

"Wow.." I chuckled. "All this time.. may manliligaw pala ako."

I Don't Want To Go BackWhere stories live. Discover now