"Ring......Ring......Ring"
မီးဖိုဆောင်၌ ချက်ပြုတ်နေရင်း ဖုန်းသံကြောင့် နေမင်း ဆက်သည်ဟုထင်ကာ မျှော်လင့်တကြီးပြေးလာပေမဲ့ ဖုန်းနံပတ်စိမ်းကြောင့် အနည်းငယ်တွေဝေကာ
"ဟလို"
"တို့ပါ ....ခေတ်မာ ပါ "
ထိပ်ထား ရင်ဘတ်ထဲဝုန်းဒိုင်းကြဲသွားကာ ကတုန်ကရင်ဖြစ်လာပြီ ချွေးစေးများထွက်လာသည်
"ဟုတ်ကဲ့.......ဦးမရှိဘူးရှင့်"
"ဟင်းး..ဟင်းး....ဟင်းး...."
တဖက်မှရာယ်သံကိုသူမ မနှစ်မြို့လှပေ
"အို.....မမက ထိပ်ထားကို ဆက်တာပါ လူခြင်းတွေ့ခြင်တယ် တွေ့လို့ရမလားဟင် တို့ထိပ်ထားလေးကို တောင်းပန်ခြင်လို့ ဟိုနေ့ကကိစ္စတွက်လေ တို့သိပ်မှားသွားတယ် .......အပြင်မှာတွေ့ပြီးစကား အေး အေး ဆေး ဆေး ပြောခြင်တယ် ရမလာဟင်"
"ဟုတ်.....ဟုတ်ကဲ့"
"လိပ်စာ ပို့လိုက်မယ်နော် တို့စောင့်နေမယ်"
ထိပ်ထား စိတ်လှုပ်ရှားကာ တိုညှောင့်နေတဲ့လက်သည်းကိုဖိကိုက်နေမိ သူမအမြဲ တိုင်ပင်နေကြသီရိကို ဖုန်းဆက်လိုက်ပေမဲ့ ကောင်လေး တယောက်မှ မ ရေချိုးနေတယ်ဆိုပြီးဖုန်းချပြစ်တာကြောင့် မေတ္တာတေဆက်တိုက်ပို့သနေလိုက်ကာ အမြန်ရေချိုးပြင်ဆင် ချိန်းထားသည့်နေရာသို့ သွားလိုက်သည်
......................Time skip......................
" အွင်း....အဲ့တော့ ခေတ်မာက ကလေးကို သေသေချာချာတောင်းပန်ခဲ့တယ်ပေါ့ "
"ဟုတ်တယ် ဦး......သည်လိုကြတော့လဲ မမက ခင်ဖို့ကောင်းသားပဲ မမက ဦးအပေါ် သံယောဇဥ်တွယ်လွန်းလို့ လုပ်မိလုပ်ရာ လုပ်မိသွားတာနေမှာပါ "
"ဒေါက်...."
"အ!"
မိမိလက်မောင်းပေါ်တွင် အိပ်နေသော ချာတိတ်နံဖူးကို ခပ်ဖွဖွတောက်ချလိုက်ပြီ
"အရူးမလေး .........ကိုယ့်ကလေးကအမြဲအကောင်းဘက်ကတွေးပူပေးတာတေက အချိန်းတိုင်းမကောင်းဘူးနော်"
