" မောနင်း ကလေး......မွ"
ပန်းနုရောင်ပိူးသား ညအိပ်ဝတ်အကျနှင့်စောင်ထဲကွေးနေသော ချာတိတ်မလေးဒီနေ့မှထူးထူးခြားခြား အိပ်ပုတ်ကြီးတာ သူမ နံဖူးပြင်ကို ခပ်ဖွဖွနမ်းလိုက်ပြီး နှိုးလိုက်ရတော့သည်
"အွမ်းး.....ဦး စောကြီးရှိသေးတယ်မို့လား"
" ကလေး ဆက်အိပ်ခြင်အိပ်လေ .......ဒါနဲ့ဒီနေ့တနေကုန် ကလေးကိုပဲအချိန်ပေးမှာမို့ ကြာကြီးအိပ်နေရင် ဘယ်မှမသွားလိမ့်ရပဲနေမယ်နော်"
" ဟုတ်သား......"
ထိပ်ထား ဆက်ခနဲ့ထ လာပြီးရေချိုးခန်းထဲအမြန်ဝင်သွားတာကြည့်ပြီး နေမင်း ခေါင်းရမ်းလိုက်ကာ ပြုံးရာယ်လျှက်ပင် .............
" ကလေး.....အစားနည်းလှချည်လား ဘလိုဖြစ်ရတာလဲ"
" မသိဘူး ဦးရဲ့ နေလို့ကိုမလန်းဆန်းဘူး"
"အွင်းးး......ဒါဆို ကိုယ် ဒေါက်တာကို ခေါ်လိုက်မယ်"
နေမင်း ဖုန်းချက်ခြင်းထုတ်ပြီး ဆက်မယ်အလုပ် ထိပ်ထားကလျှင်မြန်စွာတားလိုက်ကာ
"နေပါစေ ဦးရဲ့ ညကအိပ်မပျော်တာကြောင့် အားယုတ်ခြင်သလိုဖြစ်နေတာပါ ဆေးတေရှိသေးတယ်လေ ထိပ်ထား ဆေးသောက်ပြီးခနပြန်နားလိုက်ရင် သက်သာမှာပါ"
" ဒါများ ကလေးရာ ကိုယ်လာနိုးတုန်းက နေလို့မကောင်းလို့ပါဆိုပြီးပြောရင်ပြီးရော အမြန်ထရေချိုးလိုက်သေးတာ ကလေးနေသိပ်မကောင်းဘူးဆိုတော့ အိမ်မှာနေပြီးရုပ်ရှင်ကားတေပဲကြည့်ရအောင်နော် "
"ဟုတ်...."
" တီမြ ..........နီလာရော"
"ရှင်....အယ်.....အဒါ..."
"အော်.....ဟို မနီလာက ရွာခနပြန်သွားတယ်ဦးရဲ့ သူ့ အဘွား နေမကောင်းတာပြုစုဖို့လို့ပြောသွားတာပဲ ဟုတ်တယ်နော် တီမြ"
"ဟုတ်...ဟုတ်တယ် မောင်နေမင်းရဲ့ "
"အော်.......လစာရောပေးလိုက်သေးလား ခရီးစရိတ်ရော "
" ပေးလိုက်တယ် ဦး "
တခါမှမလိမ်ဖူးတာမို့ မျက်လုံးတေ ဂရောင်ခြောက်ခြားဖြစ်နေသော ထိပ်ထားကို အကဲခက်လိုက်ကာ တီမြကို တချက်ကြည့်လိုက်သည် အိမ်မှာ ဘာတေများဖြစ်သွားလို့ သူ့ကို ဖုံးကွယ်ခြင်နေရတာလဲဆို စဥ်းစားနေမိ သည့်နောက် ......
