Eskiler "Aşıksan vur saza. Şoförsen bas gaza." demişler.
Tamam, eyvallah ama...
A canına yandığım, gidip de yola çıkan kediyi ezin dememişler di mi?
Sanki asırlardır bekliyormuşum gibi hissettiren -ama aslında sadece 1 dakika süren- duraklamanın ardından, şokla açılan gözlerimi kırpmadan kemerimi çözmeye uğraştım.
"Ulan sana yavaş git dedik o kadar di mi?!" diye bağırıyordum bir yandan da.
Atakan'sa kontağı kapatır kapatmaz ön cama uzanmış, ıslak zemine düşen hayvanı görmeye çalışıyordu. Yeşil gözlerindeki soğukkanlılık yerini endişeye bırakmıştı şimdi. Az önce olanlara en az benim kadar inanamıyor gibiydi.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"İnsene lan arabadan! Ne bakıyorsun?!"
Güç bela kendimi arabadan aşağı attığımda dizlerimin titrediğini anca o zaman fark edebilmiştim.
"Hay ben böyle işin..."
Tökezleye tökezleye yerdeki zavallıya doğru ilerlerken, Atakan da sebep olduğu felaketle yüzleşmekten çekinir gibi ağır, temkinlice inmişti arabadan.
"Ölmüş mü?!"
Yağmur tüm hızıyla yağmaya devam ederken eğilip -tam anlamıyla yetişkin sayılamayacak- sıska görünüşlü, kara kedinin yerde can çekişirken çıkardığı buğulu sesi dinledim bir süre. Çenesinden akan kan, ıslak zeminde ince bir yol oluşturmuştu. Karnının inip kalkması iyiye işaretti tabi ama gözümün önündeki bu manzara pek de iç açıcı değildi.
"Yaşıyor! Galiba..."
Başımı omzumun üzerinden ona çevirdiğimde ikimiz de ne yapacağımızı bilemez halde birkaç saniye birbirimize baktık. Sonra Atakan 'Başa gelen çekilir.' der gibi, sorumluluğu üstlenerek öne çıkıp ne kadar ömrünün kaldığını bilemediğimiz zavallı kediyi kucağına aldı dikkatlice.
"Çok kötü görünüyor lan bu. Yaşadığına emin misin?"
Sözlerinin kabalığının aksine hayvana tıpkı mendiline davrandığı gibi nazik davranıyor olması, biraz olsun içinde hayvan sevgisi olduğunu göstermişti bana.
Kol saatime baktım. Saat 20.00 sularıydı. Annem muhtemelen şimdi tencere başında beni bekliyordu ama şu an daha önemli işlerim vardı. Bir can tehlikedeydi. Şimdi boğaz düşünecek durumda değildim.
"Bu yakınlarda veteriner var mı?"
Yaralı kedinin Atakan'ın kolunun kenarından aşağı sarkan yorgun başı ve aralık ağzından belli olan kanlı dişleri tüylerimi ürpertirken "İki sokak ötede var bir tane!" diye bağırdım.
