Alvin'in Macerası

Dünyanın yeni Tanrıları mı?

Köydeki insanların hepsini dinledik. Söylediklerine göre, bu olay ilk kez olmuyormuş. Bir-kaç yıl önce de, aynı şeylerin olduğunu söylediler.

"Hmm... Neden yetişkinler yerine, Çocukları kaçırıyor olabilir? Yetişkinler daha güçlü değil mi?"

"Rajin, çocukların kara büyüyü vücutlarından engellemeye yetecek kadar büyüklükte bir iradeleri yok. Onlar daha kolay olduğu için, çocukları kaçırıyor."

"Ne kadar canice... Kaçırılacak biri varsa o da Ze- hayır. Bu sefer susuyorum..."

"Rajin..."

Rajin bile olayın ne kadar büyük olduğunu anlamıştı.

"Geceyi bekleyelim. O zamana kadar ne yapıyorsanız yapın. Ben biraz araştırma yapacağım gelmek isteyen beni takip etsin."

"Ben geliyorum."

"Senden beklendiği gibi Mike! Gidelim."

Ben Mike'la birlikte araştırma için kaçırılan çocukların evlerinin etrafını incelemeye gittik. Diğerleri de takılıyordu. Emily ve Rachel çocuklarla ilgileniyordu.

"İlk kaçırılan çocuk, bu evdeki kız çocuğu. O adam tarafından kaçırılmış..."

Etrafa biraz bakındık bir şey bulamadık. Kızın odasına da bakmak için içeri girdik. Hiçbir tuhaflık yoktu. Her şey, fazla normaldi.

"İstersen bir de ben bakayım."

"Litch? Nasıl bakacaksın ki?"

"Sadece sağ gözünü kullanmama izin ver."

"Pekâlâ, izin veriyorum."

Litch sağ gözüm üzerinde 100% kontrole sahip olmuştu. Sağ gözümün rengi de değişti. Kan kırmızısı bir renk almıştı.

"Görüyor musun? Büyüden kalan ayak izleri."

"Büyüden kalan ayak izleri mi?"

"Kara büyü, tüm vücuduna yayılır. Gittiğin her yer de, arkanda kara büyüden izler bırakırsın. Normal bir insan ne görebilir, ne hissedebilir. Benim ve benim gibilerin gözleri kara büyünün her halini görebilir."

"Anlıyorum. Şimdi ben nasıl göreceğim?"

"Gözünün kontrolü 100% olarak bende olduğu için sağ gözünü ben bırakana kadar kullanamazsın. Ben bırakırsam göz eski haline geri döner. Kısaca, göremezsin."

"Tch. Her neyse yapacak bir şey yok. İzler nereye gidiyor?"

"Önümüzde duran duvara doğru gidiyor. Hmm... cisimlerin içinden geçmesini sağlayan bir büyü kullanıyor olabilir. Pencereden dışarı baksana."

Litch'in dediği bana da mantıklı gelmişti. Pencereye doğru yaklaşıp, yavaşca aralayarak açtım.

"Tahmin ettiğim gibi. İzlerin devamı var ve ormana doğru gidiyor. Arkasında iz bırakacak kadar aptal."

"Peşinden gitmeli miyim?"

"Büyük ihtimal artık orada bile değil. Bu evden sonra başka evlere de girmiş."

"Hmm... Her türlü geceyi bekleyeceğiz anlaşılan."

"Hıhı."

Litch gözüm üzerinde ki, kontrolünü 0%'a çekti. Gözüm tekrardan eski haline dönüverdi.

"Alvin, bir şey bulabildin mi?"

"Evet, ayak izlerini buldum. İzler tam da önümüzdeki ormana doğru gidiyor."

"İz mi? Ben iz falan göremiyorum."

"Ben görüyorum bu yeterli."

O evden çıkıp diğer evlere de bir baktık. Hiçbir sorun olmasa da, hepsinde aynı izler mevcuttu. Fakat, hepsi farklı yönlere gidiyordu. Bir daha gelirse hangi yönden gelir kestiremeyeceğiz.