Mafia traitor 18+

Deel 40

Mijn zicht is als eerste terug. Dan mijn gehoor. Ik hoor de motor van de  auto waar ik in zit, vastgeklemd met een handboei aan een ijzeren wand.

Mijn benen slapen nog en mijn arm doet pijn van het vele geschommel.

Voorzichtig wennen mijn ogen aan het donker. Dan pas zie ik dat ik op een klein matras zit en achterin een busje.

Ik probeer mijn benen te strekken maar knal ermee tegen de ijzerenwand en laat mijn ontvoerders weten dat ik wakker ben.

Er wordt meteen iets kouds tegen mijn wang gelegd en ik hoor hoe iemand de wand een stukje opzij schuift. Het dient als een soort van extra kooi.

Enzo komt bij me zitten, net buiten mijn bereik. Hij heeft in zijn handen een flesje water van een supermarkt. Ik zou normaal nooit zomaar water aannemen, maar ik zie zo dat hij het flesje nog niet heeft geopend. Er zit namelijk nog zo'n randje erom heen.

'Heb je het verdient?' Ik wil hem tussen zijn benen trappen. Water is een recht geen beloning.

Mijn ogen vallen bijna dicht van vermoeidheid. Hij zwaait het flesje heen en weer onder mijn neus om me wakker te houden als een irritante vlieg.

We rijden over een drempel en ik val bijna om. Alleen de handboei houdt me enigszins op zijn plek. Enzo moet me een beetje duwen zodat ik weer terug op het matrasje zit.

'Wie rijdt...?' Ik moet mezelf onderbreken en hoest wat slijm op.

Enzo biedt me een zakdoekje aan en houdt het tegen mijn mond zodat ik kan spugen. 'Een vervelende bijwerking van je slaapmiddel.'

Hij aait me weer. Hij doet dat vaak valt me op. 'Je mag me niet...drogeren...' weet ik uit te brengen en word dan weer onderbroken door een hoestaanval. Deze keer zit er geen slijm bij.

Hij lacht hartelijk en aait mijn haar. 'Die smerige draak heeft erger met je gedaan. Hij heeft zichzelf als een beest op je gedwongen.' Hij blijft staren naar mijn lichaam alsof hij het voor zich ziet.

Ik merk niet eens dat ik gaap.
'En wat ga jij doen?'

Dat had ik niet moeten zeggen. Enzos ogen vlammen als de vuren van de hel. 'Ik ga je eerlijk aanpakken. Ik behandel je zoals je mij behandeld.' Ik rammel aan de handboei.

'Ik heb je nooit gekidnapt, of gebonden Enzo.' Ik zou hem dit nooit aandoen. Of wie dan ook.

Enzo wil me weer aanraken en ik kronkel in alle mogelijke bochten om te ontsnappen. Hij pakt me uiteindelijk hardhandig beet en aait me in mijn gezicht met zijn ijskoude handen. 'Nee, lieve Elice. Maar ik denk dat dit een goed idee is om je te laten wennen aan je nieuwe thuis.' Ik wil niet wennen.

Weer krijg ik een hoestbui.
'Dorst...' merk ik op met een krakerig stemmetje. Enzo zucht diep en draait de dop van de fles af.

Hij vult het dopje tot de rand en houdt het voor mijn mond. 'Een klein slokje dan.' Het is te weinig. Toch slik ik het door.

Nu ik het geproefd heb wil ik juist meer. Enzo draait de dop als ik gedronken heb op de fles. 'Ik zou je graag meer willen geven, maar ik moet streng zijn.'

Ik wil wel protesteren maar weet dondersgoed hoe nutteloos dat zou zijn. Het is alsof je een rivier wil leeg scheppen met een emmer.

Heel lang, akelig lang blijft zijn blik hangen bij mij. Ik word er nerveus en zenuwachtig van. 'Wat?'

Hij durft te grinniken.
'Ik ben mijn prijs aan het bewonderen.' Mijn ogen gaan kort naar zijn schoenen voor ik hem diep in zijn ogen staar.

'Ik ben meer dan jouw prijs.'

Hij lacht.
'Zeker weten?'

Zacht schudt ik mijn hoofd.
'Je bent net zo'n monster als draak. Wat the fuck is er met je gebeurt?'

Hij stopt direct met lachen op het moment dat ik scheld en zijn hele gezicht verschrompelt als een tomaat in de zon. 'Ik zie dat draak je wat nieuwe woorden heeft geleerd. Schattig, maar niet heus.'

Mijn ogen rollen. Niet lang want Enzo grijpt mijn keel plotseling beet en slaat me zo hard met mijn hoofd tegen de bus als hij kan.

Ik doe mijn best mijn tranen te bedwingen maar enzo merkt ze al glunderend op. 'En dat leer ik je meteen hier en nu af. Ik ben je toekomstige echtgenoot en ik weiger vast te zitten aan of andere rebelse hoer. Houdt je ogen netjes en ik hoef je niet nog eens te slaan.'

'Je doet me pijn.' Mompel ik als een complete idioot. Ik kan niet geloven dat hij me echt mishandeld heeft.

'Mooi. Je luistert goed naar pijn heb ik begrepen.' Hij staat op en neemt het water mee. Hij sluit de kooi weer en gaat buiten de kooi zitten en drinkt zijn drankje.

Ik rammel zielig met de handboei om medeleven op te wekken maar alles wat ik krijg is stilte en een bonkend hoofd.

De bus minderd vaart na een eeuwigheid. Ik moet al heel lang plassen maar ik durf niet te praten. Enzo is op zijn mobieltje bezig en iemand anders rijdt. Het kan Donato zijn, zijn broer. Maar ook totaal iemand anders.

Enzo staat opeens op en pakt een zwarte zak gemaakt van stof. Hij opent de kooi en knielt bij me neer. Ik wend mijn blik af. Ik wil hem niet zien.

Hij grijpt mijn keel beet en dwingt me hem aan te kijken. 'We zijn bij ons adres. Voor je eigen veiligheid ga ik je blinddoeken. Ik ga je dus even losmaken. Als je probeert te ontsnappen moet ik mijn broer dat vertellen.'

Ik probeer het niet eens. Enzo maakt mijn handboei los van het hek en tovert een nieuw soort van halsbandje te voorschijn.

Uit mezelf krimp in elkaar. Ik wil geen vernederende halsband om. Ik ben geen dier. Enzo klikt de zwarte halsband om mijn nek en lijnt me zelfs aan. Hij controleert even of ik goed getrokken en gecorrigeerd kan worden. Als ik piep is hij tevreden en houdt hij op met trekken.

'Zo, ik ga je nu blinddoeken. Geen zorgen.' Ik weet dat mijn enige poging van ontsnapping herkenning zou zijn van mijn omgeving. Als draak of iemand anders contact zoekt dan kan ik vertellen waar ik zit.

Maar daar  had Enzo ook al over nagedacht, helaas.

Sorry sorry voor de late updates
😭