Mafia traitor 18+

Deel 47

Het is een klein kamertje met een matrasje. Er zit geen behang aan de muren. 

Je bent een hoer, Elice
Je bent niks waard, Elice
Enzo en Donato doen je een plezier, Elice

Ze hebben ze de eerste dag van mijn verblijf aangebracht met zwarte verf. Daarna heb ik zelf toen ik me rot voelde nog wat zinnen toegevoegd als mijn geweten me te veel wordt.

Er zijn geen knuffels in mijn cel zoals de jongens het noemen. Er zijn geen kachels. Er is niet eens een raam. Ik ben het liefste niet in de cel. Ik ben liever in de woonkamer of slaapkamers.

Ik ben namelijk helemaal alleen. Alleen met mijn gedachtes die vreselijke dingen zeggen. Ik knabbel liever op Donato's lul of kom door Enzo's vingers dan dat ik alleen ben.

Vanavond heeft Donato een diner. Enzo is welkom. Ik niet. Ik mocht alleen van te voren bij ze zitten en aanhoren hoe lekker ze gaan eten. Verse speklappen en echte wijn. Dat is wel wat anders dan de aangemaakte limonade en bakjes magnetron voer die ik krijg.

De muren komen op me af en ik begin te hyperventileren. Ik weet dat de slaap snel komt waardoor ik even rust heb.

Opeens valt er licht mijn cel binnen. Een rood rokje met glitters wordt mijn cel ingesmeten met een bh.
Isla grinnikt. 'Aantrekken, hoertje. Onze meester wil met je pronken.'

-
Ze zitten met het bezoek in de grote eetzaal. Donato zit aan het hoofd, Enzo zit links van hem. Enzo kwijlt bijna als hij mijn korte rokje ziet. Hij likt zijn lippen af alsof hij er met zijn hoofd al onder zit.

Donato houdt zijn hand naar me uit en ik volg mijn meester's bevelen. Hij haalt me aan en kust me liefelijk op mijn wang. Hij gaat weer zitten en trekt me mee op schoot.

Het bezoek is doodstil.
Tot er iemand begint te huilen.
Het is bekend gehuil.
Ik til mijn kin op. Agnetta. Ze zit vlak naast Sorin. En helemaal aan de andere kant zit draak. Ik kijk hem recht aan.

Stille hoop begint te borrelen. Donato betast me ruw en uitgebreid. Hij zuigt op mijn nek en gaat met zijn vingers hard over mijn tepels. Ik kreun op de schoot van Donato. Hij glimlacht uitdagend. 'Elice is altijd al een opstandig meisje geweest. Niks wat ons in de weg stond natuurlijk. Ik heb haar gewoon weg gerepareerd.'

Agnetta trekt een keukenmes.
'Je hebt haar verziekt! Geef haar terug!' Eist ze gillend terwijl ze hysterisch huilt.

Enzo pakt het mes af en snauwt naar Sorin. 'Houdt je vrouw in bedwang.'
Sorin zucht maar knalt Agnetta wel met haar gezicht tegen de massieve houten tafel.

'Kappen, of je gaat de auto in.' Grauwt hij naar zijn vrouw. Ze zijn dus getrouwd? Even knipper ik. Ik ben hier langer dan ik dacht.

Donato zit aan mijn bandjes van mijn topje. 'Heb je het een beetje warm, Elice? Ik denk dat je topje te heet voor je is. Zal ik je helpen?' Ik knik maar ik heb geen keus. Niet echt.

Donato rukt het topje pijnlijk van mijn lijf waardoor iedereen mijn borsten ziet. 'Ze zijn zo bescheiden en natuurlijk.' Sorin neemt ze grondig tot zich op en Dave laat zijn bestek vallen uit zijn handen.

Alleen William heeft de manieren niet te staren. James geeft me een gemene grijns en knipoogt als ik wegkijk naar de grond. 

Donato pakt mijn linkerborst en aait over mijn tepel. Dan grijnst hij demonisch. 'En jij, Draak? Wat vind jij?'

Draak zit aan de kop en heeft het beste uitzicht. Ik ben in schok door zijn aanwezigheid. Sinds ik hier ben ,ben ik er namelijk achter dat ik verliefd op hem was geworden. Misschien is dat wederzijds?

Draaks lippen schuiven kort over elkaar. Dan zucht hij. 'Het interesseert me vrij weinig. We waren hier voor een wapendeal? Niet voor een of andere hoer.'

Het voelt alsof iemand me neersteekt. Opeens zijn alle dromen waarin hij me komt redden uit deze hel echt dromen. Ongrijpbare luchtkastelen die ik nooit zal hebben.

Donato lacht als er steeds meer tranen uit mijn ogen komen. 'Dat maakt Elice heel verdrietig, ik denk dat ze een beetje verliefd op je je geworden tijdens haar gevangenschap.' Hij zet me voor hem neer, binnen handbereik.

Er is iets aan Donato wat hem gevaarlijk maakt. Maar dat heeft niks met de wapens te maken. Maar met de mentaliteit. Er zit een scheurtje in zijn kabel waardoor hij enorm sadistisch is. 'Geef het maar toe, Elice.' Het is de ultieme vernedering.

Maar ik weet wat weigeren betekent.
'I-ik was verliefd op je.' Beken ik hardop stotterend.

Enzo is woest en laat zijn bestek vallen. Hij staart met moordlust naar mij en ik bibber al voor hij iets doet. Donato is nog niet tevreden. 'Was je dat of ben je dat?'

Hij grijpt me bij mijn keel.
'Was je dat of ben je dat?!'

Ik snik en beland op de grond.
'Ben! ik ben verliefd op hem!' Dan zak ik huilend in elkaar. Donato zucht dramatisch als Draak zichzelf excuseert.

Met een gezicht vol walging maakt hij zichzelf uit de voeten.

Jij bent beter dan mij, Elice!

Het voelt alsof ik dood ben. Er komt even niks meer binnen. Donato knielt bij me neer en trekt mijn mond open. Hij kust me met de tong en betast me ook tussen mijn benen met zijn hand. 'Naar je cel, maak jezelf alvast klaar voor een grote lange nacht met mij.' Ik knik huilend en raap mijn topje op.

Sorin zucht. 'Kunnen we de wapens bespreken nu we jullie zieke toneelstukje hebben uitgevoerd?'

Donato lacht naar de lege stoel waar draak zat. 'Ja, Elice? Terug naar je cel.'

-
Ik zit uren voor me uit te staren. Ik heb een lang shirt aangedaan zodat ik niet meer in het glitter rokje hoef. Ze willen toch niet meer pronken. Hun lol hebben ze gehad.

Met moeite probeer ik niet te denken aan wat draak me heeft aangedaan. Dat is onmogelijk. Hij heeft mijn hart doelbewust gebroken.

Er klinken voetstappen en mijn celdeur wordt van slot gehaald. Ik kruip al naar de deur. Enzo staat in de opening.

Hij is rood en ruikt naar drank.
'Hoelang ben je al verliefd op dat monster?' Snauwt hij me toe. Draak.

Ik slik. 'Sinds een paar weekjes. Het doet er niet toe. Hij is mijn verleden. Je zag hoe weinig het hem deed.' Ik wrijf over mijn arm.

Enzo zakt bij me neer. Hij aait mijn wang. Uit het niets pakt hij mijn haar beet en begint hij mijn hoofd tegen de muur te slaan. 'En dat was een teleurstelling of niet?!' Ja. Natuurlijk. Ik wil al heel mijn leven dat iemand me komt redden. Ik wilde dat Draak me zou redden. Nu weet ik zeker dat ik er alleen voor sta.

Enzo tiert verder.
'Je bent niks dan een ondankbare hoer. Je krijgt alles van me! En toch ben je geil voor die moordenaar.' Ik wil tegenstribbelen en ontkennen maar ik weet dat het geen zin heeft.

'Ik hou van je, Enzo.' Zeg ik in plaats van dat alles. Hij bevriest geschrokken. Dan wordt hij achterdochtig.

Hij laat me wel los.
'Mooi. Onthoud dat. Onthoud vooral dat je van ons allebei bescherming krijgt.' Ik snik.

'J-ja Enzo.' Zeg ik.

'Kom hier, Elice.' Hij gebaart dat ik bij hem mag komen en ik knuffel hem voor het eerst in jaren. Hij voelt dun en gespierd. Alsof hij zichzelf uithongert.

Ik huil uit in zijn armen.