Mafia traitor 18+

Deel 46

Ik durf niks te zeggen of doen behalve hijgen. Enzo is stil en is waarschijnlijk stijf. Donato ken ik niet goed genoeg om te weten of dit hem opwond.

'Kleed je aan, Elice. Wacht op ons in de woonkamer.'

Slordig doe ik mijn kleren weer aan en ga richting de woonkamer. In de woonkamer zijn Isla en nog een paar voor mij onbekende dienstmeisjes bezig met het opruimen van de zooi van Donato en Enzo.

Lege flesjes bier, pizza dozen en wat bloedvlekken worden zorgvuldig weggewerkt met zeep en water. Ik hoop dat niemand vragen stelt maar ze lijken allemaal te begrijpen dat ik een soort van verboden onderwerp ben.

Als ze vragen aan mij of de jongens stellen krijgen ze problemen. Daarom vragen ze me niet waarom ik opeens huilend in elkaar zak of mezelf op rol tot een balletje. Het is beter dan een ander scenario. Dat het ze helemaal niks kan schelen.

Er wordt zacht tegen me geschopt. Ik kijk op van het plekje waar ik naar toe was gekropen. Isla, het hoofd dienstmeisje staat voor mijn neus. 'Je weet dat het ze niet uitmaakt dat je huilt.' Lacht ze, op haar eigen manier. Het is alsof er een hyena op de snelweg wordt aangereden door een vrachtwagen.

Ik wil eigenlijk niet met haar praten. Ze is altijd zo gemeen. Vooral als de jongens erbij zijn. 'Isla, ik mocht hier zijn van Donato.' Ondanks dat het waar is voelt het alsof ik lieg.

Ze zucht dramatisch. Ik raak er gespannen van. Hoe ze altijd naar me kijkt alsof ik haar vijand ben.

Donato komt dan terug en Enzo is bij hem. Enzo begint te lachen als hij me verstop plaats opmerkt.
'Wat doe je daar?' Vraagt hij als hij uitgelachen is. Hij vind het wel grappig dat ik me soms verstop of wegkruip.

Donato niet.
'Pak haar,' beveelt hij sissend.

Isla rukt me meteen overeind en doet me expres pijn door me te knijpen. Dan brengt ze me naar Donato.

Hij veegt glimlachend wat tranen weg en oogt opgewonden. 'Je denkt echt dat we je niet kunnen vinden als je daar zit hm? Je bent nergens veilig hoer. Nergens. Hoor je me?'

'I-Ik ben nergens veilig,' herhaal ik terwijl er tranen naar beneden glippen.

Donato knikt en laat me dan weer los. 'Isla, kom.' Hij behandeld haar als een hoer. Isla huppelt bijna naar hem toe zijn slaapkamer in. Even later hoor ik haar overdreven gekreun en zijn harde grommen.

Enzo lacht vriendelijk naar de doodsbange dienstmeisjes die nog over zijn. 'Soms wil mijn broer ook even een schoonmaakbeurt. Hopelijk is dat geen probleem?' Ze knikken snel en wijs. Anders hadden ze zomaar dood kunnen zijn.

Enzo's hand pakt mijn arm beet en zacht begeleid hij me naar de bank. Als we daarop zitten begint hij me weer uit te kleden en hijgt hij in mijn oor. 'Je was zo lekker daarnet. Fuck, Elice. Je maakt ons helemaal gek.' Hij kust me hard in mijn nek maar ik geniet er niet van. Ik heb alleen pijn.

'Ons?' Herhaal ik zijn woorden.

Enzo kreunt verveeld.
'Donato is beter in zijn gevoelens te verbergen maar het is geen toeval dat hij even iets wil neuken.'

Alsof hij ons kan horen gromt Donato en krijst Isla het uit zogenaamd van verlangen. Ik kan me niks voorstellen wat Donato zou kunnen doen wat me plezier of genot zou brengen. De pillen doen al het werk.

'Zoals ik,' gaat Enzo verder. Zacht gaat zijn hand over mijn been. 'Je weet dat het je vroeger of later gaat overkomen. Je weet dat je het lekker gaat vinden en je weet prima hoe ik het wil inmiddels.'

Dat zit me niet lekker. 'Je broer wil het niet.' Dat is mijn schild.

'Nog niet, maar hij draait wel bij. Als hij vergeten is wat een Bitch je kan zijn en hoe je ons voor gek hebt gezet dan kan ik je vast neuken.'

'E-en trouwen, toch?' Vraag ik met een piepstemmetje. Dat is mijn enige hoop. Als ik maar met Enzo mag trouwen. Hij mag me slaan en verkrachten wat hij wil, maar als ik van Enzo én Donato blijf gooi ik mezelf liever uit het raam.

Enzo aait mijn knie.
'Dat hangt af hoe goed je je gedraagt.' Zegt hij raadselachtig. Dat is het antwoord wat ik al weken krijg en het motiveert mij om te doen wat ze willen.

Uiteindelijk kiezen zij voor mij.
Ik heb geen keus.
Ik kan maar beter meewerken Dan is er een kansje dat ze genade tonen.

Ik leg hoofd tegen zijn borst en begin zacht te huilen. 'Kom eens op schoot,' bromt enzo.

Ik ga zitten met mijn billen naar hem toe. Enzo snuffelt mijn nek. 'Oh...Elice. Ik ben dol op je geur.' Hij begint zichzelf ook uit te kleden.

Shit.
Nee.
Ik slik. Enzo kleed zichzelf uit en gaat met mijn hand richting zijn benen. 'Trek me af, Elice. Jij hebt het veroorzaakt dus jij gaat het oplossen.'

Ik hoef met Enzo niet mijn best te doen. Alles vind hij lekker. Even wrijven is soms genoeg. Als ik maar heel zijn lengte meeneem.

Donato komt terug uit de slaapkamer in zijn kamerjas. Hij geeft me een grijns als hij ziet hoe ongelukkig ik ben. Hij komt even kijken. 'Niets is beter dan zien hoe je als een hoer gebruikt wordt, Elice Agreseti.'

Even ben ik afgeleid en laat ik mijn hand zakken. Enzo komt grommend op mijn hand klaar. 'Maak jezelf schoon, hoertje. We hebben bezoek vanavond.' Zegt Donato met een onheilspellende grijns.

Dit was lichtelijk ongemakkelijk om te schrijven. Oké zwaar. 🥺