Mafia traitor 18+

Deel 56

Draak lijkt te begrijpen dat ik het moeilijk heb. 'Gaat het, Elice?' Ik heb alles wat ik wilde en nog voel ik me slecht.

Ik doe wat kleren weer aan. Die stomme hakken laat ik hier.

Nee, het gaat niet. Toch forceer ik een glimlach. 'Ja. Laten we gaan.'

Op dat moment wordt de deur van het penthouse geopend en stormen mannen binnen die ik al eens gezien heb tijdens mijn eerdere gevangenschap. Donato's mannen. Shit.

'Jij hoort in bed te liggen.' Zegt een van hen grijzend. 'Waar is je meester? Ben je gestuurd om ons op te halen?' Hij wil me aanraken maar Draak beschermt me.

'Pak die hoer, doodt die man. We kunnen haar nog steeds gebruiken.'
Draak is een goede vechter maar ik twijfel sterk of hij sterker is dan twintig man samen.

Draak drukt me tegen zich aan en trekt zijn vuurwapen. 'Als je niet meer kan winnen, schiet me dan neer. Ik wil niet leven als ze me krijgen.' Fluister ik naar hem.

Hij knikt. De anderen trekken ook hun wapens en ik wacht totdat de eerste kogels gaan vallen. 'Ik zou dat niet doen als ik jullie was.' Onderbreekt een stem ons allemaal.

Isla komt de trap af.
Ze ziet Donato liggen.
Ze stapt over hem heen, maar niet zonder hem met haar hak nog een trap te geven.  'Waarom is dat?' Grauwt de onbekende man.

Isla recht haar hoofd. 'Ik ben Isla Montgomry. De dochter van Charles en Heriette Montgomry.'

Zelfs ik heb gehoord van haar ouders. Ze zijn berucht en bekend. Ze hebben heel veel geld. En ja, ook de kan je van Donato en Enzo hebben van hun gehoord. 'Dat kan niet. Zij hadden alleen-'

Isla negeert zijn gestammel. 'Zonen? Nee. Ik ben toen ik 15 was gekidnapt door Donato en tot zijn...speelgoed gemaakt. Als je me terugbrengt naar mijn familie zullen ze je gewicht betalen in goud.' Ze laat het aanbod even inwerken.

Ze kijkt dan naar mij. Die ene blik duurt eeuwig. Gaat ze me voor de bus gooien of ons leven redden?  'Dit meisje is mijn vriendin en als jullie haar krenken of haar knappe vriendje dan ga ik niet meewerken.'

Opgelucht haal ik adem. Ik ga niet dood.

Toch hebben de ex mannen zo hun vragen over islas motief. Ik ook, maar maar ik vind het prima dat ze me red. 'Wat heb jij aan onze maffia loser? Ze is een verrader. Ze is toch niet van iemand. Ze is al een hoer.'

Draak verbijt zich naast me maar doet net alsof hij het allemaal prima vind. 'Ze is van mij, technisch gezien. Ik heb haar gehad. Ik ben Draak.' Onthult hij.

Draak is een redelijk lange maar verder onherkenbare moordenaar. Hij heeft geen gekke haarkleur of een haak als hand: Niemand zou draak herkennen tenzij Sorin naast hem zou lopen.

'Sorins moordenaar,' stammelt de man die me eerder nog een hoer noemde. Hij lijkt nu een stuk kalmer en rustiger. Fijn.

Draak klemt zijn hand rond mijn arm en laat zijn hand bezitterig over mij heen gaan. 'Laat me met haar vertrekken. Jullie mogen allemaal zelf weten wat je doet , maar Elice is niet meer van jullie. Ze is van mij.'

Ik zie hoe zijn groene ogen naar mij kijken. 'Zoals ze altijd al is geweest.' Vervolgt hij, zijn stem wat lager.

---

3 weken later
Ik ben blij als ik weer op de bank zit bij Sorin en Agnetta. Agnetta heeft zoals altijd een hele preek voor me en laat me plechtig beloven dat ik nooit meer zoiets stoms ga doen. Hoe goed dit ook uitpakte, het had zo anders kunnen lopen.

Draak komt met een glas limonade  voor mij terug en geeft me een voorzichtige aai over mijn hoofd. 'Hier, je drinken' Zegt hij droog en ongemakkelijk.

Ik neem een slok uit de beker.
En ga bijna over mijn nek van hoe sterk en zoet het is. Hevig hoest ik en stik bijna ter plekken. Agnetta ramt me op mijn rug. 'Draak, jij idioot!' Scheldt ze. 'Heb je er wel water bij gedaan?'

Ik vermoed zo van niet. Draak, heeft denk ik nooit een fles limonade of siroop beet gehad. 'Water?' Herhaalt draak, compleet verward. Hij weet toch wel wat dat is...

Toch?

Agnetta kreunt en wil zichzelf slaan in het gezicht. 'Ja. Water. Limonade is gemaakt van water. Je doet een dun laagje siroop en dan water.' Ze zegt het langzaam en nog dringt het niet echt binnen.

Maar aan Sorins gezicht te zien had ook hij geen idee. Draak bloost heel licht en verbergt dat snel door aan zijn gezicht te krabben. 'Ik zal een nieuwe beker maken.' Zegt hij en vlucht min of meer de keuken in.

'Sorin, wil je voor mij ook drinken halen?' Vraagt Agnetta liefjes. Ze aait haar zwangere buik overdreven.

'Wen er niet aan.' Mompelt Sorin voor hij opstaat en richting de keuken verdwijnt.

'Natuurlijk niet!' Roept ze nog. Dan is het even stil. Ik staar doelloos naar de tv en eet een handje met nootjes. Dan pakt Agnetta opeens mijn arm.

Ze grinnikt. 'Ik heb alles klaar gemaakt. We kunnen binnenkort weg.' Zegt ze zacht.

Bijna stik ik weer. Nu in mijn nootjes.
'Weg?' Herhaal ik met grote ogen en een piepende stem. 'We kunnen niet weg! Je bent zwanger! En ik en draak...'

Ze rolt met haar ogen.
'Elice, ik zie je nog kruipen door de regen achter die idioot. Hij is misschien gevallen, maar jij toch niet hm? Hij verdient je niet. En ik ben niet zwanger. De gedachte alleen al!' Ze grinnikt kort als ik alle nieuwe informatie tot me neem.

Ik denk terug aan alle mishandeling die draak mij heeft aangedaan. Het is nooit zo erg geweest als Ryan of Donato of Enzo maar het was er wel. Vooral in het begin.

En dat ze gelogen heeft over haar zwangerschap vind ik ook niet zo lekker idee. Wat als Sorin dat hoort? Hij is dolblij dat hij een baby krijgt. 'Maar-'

Ze onderbreekt me, ze hoeft mijn gemompel en twijfels niet te horen.
'Ik heb alles geregeld. Volgende week gaan we vertrekken. Ben je klaar om die klootzak achter te laten?'

Volgend hoofdstuk wordt een klein advertentie hoofdstuk voor andere verhalen maar dit verhaal gaat zeker nog doorrr