Daphne Stella Campbell, Steve Rogers'ın 1945'deki evlatlık kızı. Babasının vedasız gidişinin aynı haftasında Rusya'nın beyazında kaybolan bir doktordu.
❄
"Sen benim görevimsin."
❄
"Bir zamanlar hayat kurtardığım eller bir morgdan farksız hale geldi...
Bucky Barnes köprüde göründüğünde Steve Rogers adeta felç geçirmişti. Onları almaya gelen ekip için ise durumlar gittikçe kötüleşiyordu. Bir çoğu hain ilan edilmişti. Artık bir arada duramazlardı bu yüzden iki takım halinde ayrılarak farklı noktalardan saldırı yapacaklardı.
Daphne Stella Campbell, Kış Askeri üsse döndüğü zaman diğerleriyle konuşmasına izin vermemişti. Ondaki farklılığı anlamış ve kendine gelmesini sağlamıştı. Görev raporu başarıyla verilmiş olmasına rağmen o tokattan kurtulamamıştı. Ancak hafızası hâlâ kendindeydi.
"Köprüdeki adamı tanıyordum." Dedi Bucky fısıltıyla. Süitine bıçaklarını yerleştiren sarışın kız duraksadı. Yavaşça ona döndü. "Bir geçmişin mi var?"
"Sanırım." Yutkundu. "Buradan öncesi olması, bilmiyorum. Bunu düşünmek benim görevim değil."
"Seni korumak da benim görevim değildi." Dedi Stella. Birbirlerine baktılar. "Bazen kuralların dışına çıkmalıyız."
"Yüzümü gördü ve bana bir isimle hitap etti. Bucky." Diyerek yüzünü buruşturdu. "Aptalca bir cevap verdim."
"Zeki olan benim." Dedi. Bucky ona ifadesizce baktı. "Çok konuştuk."
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
New Jersey, S.H.I.E.L.D. Base, 2015
Wanda ve Pietro Maximoff inatçı iki insandı. Ayrıca yapılanı da unutmazlardı. Kendileri için yapılan iyiliklere bir karşılık vermeleri gerektiğinde bunu hiç çekinmeden yapmışlardı. Onlar birer Yenilmez'di. Eğitim almaları gerektiğinde itiraz etmediler. Çünkü bu gerekliydi ve bir nevi bir karşılıktı.
Natasha Romanoff ve Steve Rogers'ın peşine takılmalarına gerek yoktu. Ancak minnettar oldukları bu ekip için çalışmak istiyorlardı. Ayrıca Stella'ya derin bir merak duyuyorlardı. Sonuçta, kendileri sonradan mutant olmalarına rağmen onun güçleri doğuştan gelmişti.
Hâlâ karadalardı. Gemilerin yükselmesine izin veremezlerdi. Zola'nın algoritmasının devreye girmesi demek herhangi birkaç milyonun aynı anda ölmesi demekti. Ölmek istediklerini sanmıyorlardı. Ya da başkalarının ölmesini istediklerini.
"Pekâlâ, plan kolay. Bu gemiler yükselmeyecek." Dedi Natasha. Herkes bu kadar rahat konuşmasına garipçe baktı. Kızıl kadın onlara göz devirdi. "Ne haliniz varsa görün ama bugün öleni diriltir bir de ben öldürürüm."
