LİSELİ KIZ

3-Yolculuk

Medya - Yersu (anladınız artık, oyunculara ekledim zaten)

Hayatımın kurtarıcı mesajını almıştım şuan.Kendimi tumblr girl gibi hissediyordum.Saçımı salladım ve küçük bir çığlık attım.''Aney! Gökçe'lerde Denizli'ye gidiyorlarmış.Aney aney aney!''diye bağırarak annemin yanına koştum.Ama evde hiç kimsecikler yoktu.Bir tıkırtı bile yoktu.Bir dakika ne oluyor lan? Bunlar beni unutup Denizli'ye mi gittiler yoksa? Ya da ben başkasının kızı olduğum için beni evde bırakmaya mı karar verdiler? MAL MISIN YERSU! Evet malım.Harbiden malım.Ablam koltukta oturuyor,abim banyoda malca konuşuyor,annem tezgaha yaslanmış bir şekilde telefonuna bakıyorken ben onları yok olarak görüyorum.Ve mal olmuyorum öylemi? Çok saçmaladım.

''Anne beni duymuyon mu?Anne diyom annneeeee!''diye götümü yırtarken annem beni tınlamıyordu.''Youtube'da ki çocuk gibi sana Karı dememi mi istiyorsun anne?''dedim.''Kitap okuyorum Yersu.Anlayışsız insan!''diye bağırdı ve merdivenlerden yavaşça çıktı.Abi bunlar bana karşı kin besliyor anladıkta yüzüme konuşurken niye tükürüyorlar? Yüzümü sildim ve annemin duyabileceği bir tonda ''Yarabbi şükür.''diye bağırdım.Oflayarak ablamın yanına doğru gitmeye başladım.''Abla biliyon mu Denizli'ye Gökçe'ler de geliyormuş.''dedim.''Biliyorum.Yarım saattir annemin yanında götünü yırtıyorsun.''dedi.''Tınlamayan bir anneye sahip olunca götümü yırtmak zorunda kalıyorum ne yapayım?''dedim.Annem merdivenlerden inerken benim dediklerimi duymuş olacak ki ''Sen ne diyosun eşek sıpası?Nasıl konuşuyorsun sen annen hakkında? Götürmüyorum ben seni Denizli'ye.Kal burada tek başına!''diye bağırdı.Bu kadın doğru düzgün cümle kuramıyor muydu ya? Bir de öğretmen olacak!Depar atarak odama çıktım.Baş kurtarıcım kilidimi aldım.Ve bir güzel kilitledim odamı.''Aç kız kapıyı!''diye bağıran anneme aldırış etmeden Messenger'a girdim ve bizim sınıfın kurduğu grubu açtım.Hiç birşey yazmamışlar Allah'ın Belaları! Burnumu kırıştırdım ve

''Konuşma özürlü müsünüz? Ne diye açtınız bu grubu acaba?'' yazdım.Ben yazdıktan bir kaç dakika sonra hepsi hücum etmeye başladılar.Denizli'de ki okulumda da böyle şeyler yapmak istiyordum.Küçük bir gülümsemeden sonra mesajlara bakmaya üşendiğim için yorganı sıyırdım ve kafamı yastığa bir güzel gömdüm.SLEEP TİME BABY!

-

Gözlerimi filmlerde ki kadınlar gibi açtım.Çoktan akşam olmuştu ve ben çok acıkmıştım.Yemek yememişlerdir dimi? Yok ya biricik küçüklerini unuturlar mı onlar! ASLA! Unuturlarsa da ben kendimi unutturmam abi.''Yemek yediniz mi ev ahalisi!''diye bağırarak salona girdim.Ve tabakları daha yeni gören anneciğimi gördüm.Gözlerim fal taşı gibi açıldı.''Anne ben seni çok seviyorum biliyor musun?''dedim.''Evet.Benim hakkımda öyle şeyler söyleyecek kadar seviyorsun dimi?''dedi.Göt olmakla beraber karnımın sızladığını hissediyordum.''Anne sen beni uyurken dövdün mü?''dedim.''Cani değilim ben yavrum.Niye döveyim seni?''dedi.Annem de şu alzheimer hastalığımı vardı ya? Daha yeni dediklerimi söyledi şimdi de neden döveceğini soruyor.''Anne senden çok korkuyorum.Harbiden çok korkuyorum.''dedim ve biricik sandalyeme götümü koydum.İlk başlarda götüm onu hiç sevmemişti ama olsun ben seviyorum sandalyemi.Güzelcene yemeğimi yedikten sonra ''Size afiyet olsun.Biricik gururunuz kaçar.''dedim ve sofradan kalktım.''Ne eline sağlık annecim var, ne sofra adabı var.Nasıl doğdu bu kız benden ben anlamıyorum vallahi''dedi.''Annecim ben sana çekmişim hatırlatırım.''dedim ve odama koştum.Kilidimle öpüştükten sonra kapıyı kitledim ve telefonuma baktım.178 yeni mesaj.Allahım kim okuyacak şimdi bunların hepsini? Kimse.Kimse okumayacak.O kadar mal değiliz herhalde.Malız ama o kadar değil yanii!!