LİSELİ KIZ

10-İntikam

Medya-Yersu
Selam!! Bu hafta sadece cuma günü boş olduğumu söylemiştim.Sizi fazla bekletmek istemediğim için bütün hafta sonu bu bölüme uğraştım.Yazılılarımı bitirir bitirmez daha hızlı yayınlayacağım.İyi okumalar!!

>_<

Ellerim yavaş yavaş kapının tokmağına doğru gittiğin de titremeye başlamıştım.Tokmağı bahçeye doğru çevirdim.Ama bu boktan kapı açılmadı.Gerizekalı Yersu! Bana 18 yaşında olduğunu söylemişti değil mi? Ablam 18 yaşında olduğuna göre ve daha eve gelmemiş olduğuna göre Alperen'in evde olması imkansız! Arkamı dönüp tam gidecekken arkamdan birisi ''Birini mi arıyordun güzellik?''dedi.Arkamı döndüm.Deniz'i almaya geldiğim de Alperen'in yanında gördüğüm çocuktu bu.''Evet.18 yaşında olan ama beyni olmayan bir insanı arıyorum.Adı Alperen.''dedim.Bunu dedikten sonra çocuk bas bas gülmeye başladı.''Sen Yersu musun?'' dedi.''Evet ama-''sözümü bitiremeden ''Alperen seni kullanmaya çalışıyor.Yerinde olsam onunla karşılaşmak bile istemezdim.Başına gelecekleri bile bile buraya gelmemen gerek güzellik!''dedi.''Tipinle bu lafların hiç uyuşmuyor uyarayım dedim.Aslında sana beyin bile yakışmıyor.Boş boş kafanın içinde duruyor !''dedim ve kapıdan hızlıca çıktım.Alperen'in evini bulmam yaklaşık 20 dakikamı almıştı.Değdi mi? HAYIR! KOCA BİR HAYIR! Kurduğum planlar,söyleceğim sözler, hepsi boşa gitmişti.Kafamı sallayarak yanımda duran otobüsün içine girdim.Ebenin bilmem neyi! Yanıma oturan çocuk geçen sefer karşılaştığımız ve ayağımı uzatıp düşürdüğüm çocuktu.Hayır tabi ki de çocuğu düşürebildiğim için gurur duymuyorum! Çocuğun telefonu çaldı.''Abi tamam burada işte.Lan Al-Öhöm-Celal.Kapatıyorum ben.Hadi görüşürüz.''dedi ve telefonunu kapattı.''Problemin ne?''dedi bana ters ters bakarak.''Sanane?''dedim.''Yanında sinirden ağlayabilen bir kız durunca sormadan edemiyorsun!''dedi ve otobüsün arka taraflarına gitti.İyi de benim sinirden ağladığımı nereden biliyordu ki bu taş?Kızının ebesinin adını bile biliyorlar aney! Kafama takmadan ayaklarımı uzattım ve kulaklığımı çıkarttım.SLEEP TİME BABY!!

-

Annemin içinde ki insancık gittikçe büyüyor.Evde ki herkes anneme farklı davranmaya başladı.Ben bile! Ama şöyle bir şey var: Annemle hala kavga ediyorum.Hayır bu anneler neden neyi giyip neyi giymediğimize karışırlar ki?

Yok bu olmamış sarıyla mor olur mu?

Kızım aynı renkte ki kıyafetin altına aynı renkte bir kıyafet giyilmez!

Bu havada kısa kollu mu giyeceksin? (ve farklısı...) Evet farklısı.Çünkü annemin dedikleri birbirine hiç benzemiyor.Genellikle zıt cümleler kurar kendisi.

Neyse.

Annem ve babamın doğuma gitmeden önce son kez yemeğe çıkmaları üzerine ablam,abim ve ben 'Kopma Partisi' düzenledik.Kopma partisi, anne ve babam olmadığında sadece ablam,abim ve benim girebileceğimiz bir parti.Yastık savaşları,kumanda kavgasından sonra smackdown yapma,mısır patlatıp sinema izleme,sonra da annemler geliyor.Ama bugün 'sadece ablam,abim ve ben' kuralını bozduk ve ben Çağan'ı,abim Serkan Abi'yi,ablam da Tuğba Abla'yı çağırdı.Tuğba Abla komşumuz olduğu için yaklaşık 2 dakika da geldi.Çağan ben aradıktan 10 dakika sonra geldi.Serkan Abi ise yaklaşık 18 dakika sonra gelebildi.Ama en güzel kopma partisi oldu bu.Yani benim için.

Saat gece 11.34'ü gösteriyordu.Annemler daha gelmemişlerdi sağolsunlar.Ben de ki göt korkusu yüzünden annemler gelmeden uyuyamadım tabi ki.Ablam en son mutfakta tezgaha yaslanmış bir şekilde telefonuyla oynuyordu.Abim ayaklarını koltuğun dışarısını getirerek televizyon izliyordu.En son diyorum çünkü ben saat 11.00'de odama gelmiştim.Çağan'lar gitmişti ve ben oturma odasında pos pos oturarak sıkılmak istemiyordum.Telefondan whatshapp'a girdim.Abim ve ablam açıktı.Bir oh çekip ayağa kalktım.Kapıya doğru yavaşça ilerledim.Kendimi korku filmlerinde gibi hissediyorum wohoo!! Kapıyı açtım ve götümü yırtarak ''Ablaaaa! Abiiii!''diye bağırdım.İkisinin odası da aynı anda açıldı.''Ne var lan niye bağırıyon? Uyuyoruz!''dedi abim.''Hıhı evet.Whatshapp'ta açık kalmış dimi?''dedim.İlk başta anlamadı.Allahım nolur ''Whatshapp açık kalır mı mal?''demez nolur! diye dua ederken ablam söze karıştı ve düşündüğüm cümleyi söyledi.Kendimi yere attım.''Bıktım sizin şu abuk subuk laflarınızdan.Neyse annemleri kim arayacak?''dedim.''Ben arayamam dakikam kalmadı.''dedi abim.''Şuan arayamam hikayeme kapak yapıyorum.''dedi ablam.''Tamam tamam bunu da ben yapayım.Zaten bu evin bütün yükü benim üstümde.''dedim.