1. Bölüm-BARIŞ...

1.5K 33 26
                                    

(DÜZENLEME)

Geri döndümm baştan yayınlıyorum.

Arkadaşlar ilk defa yazdığım için ilk bölüm çok acemi ileriki bölümlerde kendimi geliştirdim. Ve çok heyecanlı maceralı bölümler yazdım. Hem dram hem de eğlence isterseniz burada hepsi var :))

---------------------------------------------------------
Kenan işini erken bitirip evine dönmüştü. Onu Döndü karşıladı.

"Oğlum hoş geldin."

"Hoş buldum annecim."

Onlar sarıldıktan sonra Döndü yüzünde tatlı bir gülümseme ile:

"Oğlum hadi koş bak yukarı misafirimiz var." dedi.

Kenan şaşkın bir ifade ile:

"Kim misafir?" diye merakla sordu.

Döndü:

"Hadi hadi çık yukarı görürsün" diyerek onu cevapladı.

Kenan merakla merdivenlere yöneldi. Salona girdiğinde oturan kardeşini gördü.

"Oo Veysel'im gelmiş" diyerek mutlu mutlu gülümsedi.

Veysel:

"Hoş geldin abim" diyerek abisine sarıldı.

"Hoşbulduk kardeşim. Sen de hoş geldin "

"Ee nasılsın bakalım"

"İyiyim abicim sen nasılsın"

"Ben de iyiyim. Dedim ki gideyim bir anamla abimi göreyim"

"Çok iyi yaptın"

Döndü gülümseyerek onları izlerken

"E hadi oturun benim azıcık işim var gelirim hemen " dedi.

Veysel:

"Tamam anacım tamam sen bak işine."

Kenan:

"Eee günlerdir ne aradığın var ne sorduğun hayırsız" dedi yapmacık bir alınganlık ile.

Veysel:

"Abim vallahi çok işim vardı o yüzden arayamadım seni"

Kenan:

"Tamam tamam inandım" dedi tekrardan yapmacık bir alınganlık ile.

Veysel:

"Ya vallahi billahi ya. Yoksa ben seni aramaz mıyım canım abim?" diye söylendi tatlılık yapmaya çalışarak.

Kenan gülerek:

"Tamam tamam şaka yaptım" dedi.

Veysel "İyi bari" diyerek başını hafifçe Kenan'ın omzuna koydu. Kenan da koluyla onu sardı. Tam o sırada kapı çaldı. Veysel merakla kafasını kaldırdı. Döndü de aşağıdan seslendi:

"Bakıyorum ben."

Önce kapının açılma sesi geldi. Biraz zaman geçtikten sonra basamakların sesi... Sonra kapıdan bir adam girdi. Veysel meraklı bakışlarını sürdürürken Kenan şaşkın bir şekilde adama bakıyordu.

"Barış..."

Veysel şaşkın bir şekilde abisine dönerken, "Abim!" diye koşarak gelen adam Kenan'a sarıldı. Veysel de şaşkın bakışlarını sürdürmekteydi.

"Abimm çok özledim seni. "

"Ah abicim ben de seni çok özledim."

Veysel bakışlarını etrafta dolaştırırken Kenan Barış'tan ayrıldı.

"Nereden çıktın oğlum sen?"

"Abimi özledim geldim olamaz mı?"

Kenan kaşlarını kaldırarak inanmaz bir bakış attı.

"Aşk olsun abi ya ben seni özlemiş olamaz mıyım? İstemiyorsan gideyim."

"Ya dur dur manyak gel buraya." der ve Barış'a tekrardan sarıldı. Veysel ise sessizce orada öylece duruyordu. Barış Kenan'dan ayrılarak Veysel'e döndü. Elini uzatarak:

"Merhaba ben Barış. Abimin kardeşiyim. Ay bu nasıl cümle oldu ya abimin kardeşiyim ne demek. Ehehe Ben Kenan'ın kardeşiyim."

Veysel ifadesiz bir yüzle elini uzatarak Barış'ın elini sıktı.

"Öyle mi BEN DE ABİMİN KARDEŞİYİM" dedi üstüne basa basa.

Barış şaşkın bir ifade ile Kenan'a baktı. Kenan gülümsedi.

"Evet Barışcım. Kardeşim Veysel"

Barış tek kaşını havaya kaldırır.

"Öyle mii. Aileni bulmaya geldiğini biliyordum ama bir kardeşin olduğunu bilmiyordum. Memnun oldum"

"Ben de" dedi Veysel yine ifadesiz dümdüz yüzüyle.

Kenan Döndü'nün yanına geçerek:

"Annem Döndü"

''Çok memnun oldum Döndü teyzecim"

Döndü gülümseyerek:

"Ben de oğlum, hoş geldin.Yol yorgunusun şimdi yatak yapayım sana?"

"Ay yok yok ben bir otele giderim."

"Aaa ne oteli oğlum Kenan'ım ile beraber büyümüşsünüz siz, sen de benim oğlum sayılırsın. İtiraz istemiyorum burada kalacaksın sen de."

Barış Kenan'a baktı. Kenan ona göz kırpıp "Rahat ol" der gibi bir bakış attı.

Barış:

"Peki o zaman. Çok sağol Döndü teyze ama şimdi hiç yorgun değilim gerçekten."

"İyi o zaman hadi siz oturun ben de çay koyayım size."

Döndü çıkarken onlar da oturdular. Kenan Barış'ın çantasını odasına götürdü. Barış ve Veysel yanlız kaldılar.

Barış:

"Nasıl alıştınız mı abimle birbirinize?"

Veysel:

"Hee alıştık alıştık. Hatta alışmak değil, sanki beraber büyümüş gibiyiz." dedi gözlerini hafifçe kısarak.

Barış sahte bir gülümseme ile:

"Öyle mi ne güzel" dedi.

Kenan odaya geri döndüğünde iki kardeşinin arasına oturdu. Uzun bir süre sohbet ettiler. Ama Veysel abisini paylaşma hissinden hiç memnun değildi...

VEYKEN-BAŞI BELADAHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin