Camın önüne geldiğinde makinesi çıkarılmış ve kabloları azalmış bir Kenan gördüler. Kenan onlara döndü, hafifçe başını kaldırdı.
Onları görünce gülümsedi. Tekrardan başını koydu. Veysel ve Elif başlattı ve el salladı hepsi.
Kenan da onlara karşılık verdiğinde hepsinin yüzü gülüyordu...
------------------------------------------------------------------------------------------------------------
17.Bölüm-Huzurlu uyku
*Sen iyi ol! Önemli olan o...*
Yine bir kapının önündelerdi şimdi. Artık Kenan uyanmıştı. Elif ve Cemile de Kenan'ın arkadaşının ayarladığı bir hasta odasında uyumaya gitmişlerdi. Taner ve Ramazan da kapının önünde birbirlerine desteklenmiş uyuyorlardı. Barış da kafasını duvara dayamış uyuyordu. En yorgun da Veysel'di. Oradaki herkes biraz da olsa uyumuştu. Ama Veysel Kenan uyanana kadar neredeyse hiç uyumamıştı. Bir kere kısa bir uykuya dalmış, onda da o korkunç kabusu görmüştü. Şimdi ise yorgunluğunun üstüne güzel bir uyku çekiyordu.
Sonra yavaş yavaş gözlerini açtı. Sabah olmuştu. Saatine baktığında 08.46 olduğunu gördü. Yaklaşık 4 saat uyumuştu. Ama yorgunluğunu atmıştı. Sadece birkaç yeri tutulmuştu. Birazdan doktorun gelmesi gerekiyordu. Sabah gelip Kenan'ı kontrol edip her şeyi anlatacaktı.
Duruşunu dikleştirip kapıyı izlemeye başladı. Acaba abisi uyanmış mıydı? Yavaş yavaş Barış'ın kıpırdandığını gördü. Ona bakıp hemen gözlerini kaçırdı. Tekrardan kapıya odaklandı. Barış doğrulup Veysel'e baktı. Ama Veysel gözlerini kapıdan ayırmadı.
-Doktor geldi mi?
Veysel gözlerini kapıdan ayırmadan cevap verdi.
-Hayır.
- Nasıl oldu acaba?
Veysel gözlerini Barış'a dikti. Sakin ve donuk bir ses tonu ile konuştu.
-Niye, iyiyse kötü bir şey mi yapacaksın?
-Yapma şöyle Veysel!
-Niye yalan mı ?
Barış önüne döndü. Yere baktı.
-Ben böyle olsun istemedim.
-Abim senin yanında beyin kanaması geçirmiş.
Barış gözlerini yerden ayırmadı. Veysel oturuşunu ona doğrulttu. Sinirle gülümsedi.
-Bir anlatsana ya! Ne oldu Allah aşkına. Ne dedin de abimi bu hale getirdin merak ediyorum ya gerçekten!
- Benimle alakası yok.
-Doktorun dediklerini duymadın mı!?
Veysel sesini yükseltmişti.
-Stresten sinirden olmuş. Geçmişinde yaşadığı başka bir beyin kanamasını tetiklemiş. Abimin başı dönüyordu hep. Keyifsizdi. Neden!? Senin yaptıkların yüzünden değil mi!?
-Bağırma Veysel!
Veysel sakinleşmek ister gibi önüne döndü. Derin derin nefesler aldı. Ses tonunu sakinleştirdi.
-Günlerdin yoktun.
Bakışlarını tekrar Barış'a çevirdi.
-Sonra birden geliyorsun, abim aynı gün beyin kanaması geçiriyor. Tetiklediği şey sinir ve stres. Sence de garip değil mi?
-Bu seni ilgilendirmez! Benim abimle aramda olan hiçbir şey seni ilgilendirmez!
Barış iğneleyici bir nida ile söylemişti bunları. Veysel ayağa kalkıp yürümeye başladı.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
VEYKEN-BAŞI BELADA
FanficBarış'ın gelişi nedir? Bir abi özlemi mi yoksa peşi sıra getirdiği felaketler mi? Veysel'in ve Kenan'ın başına durmadan birşeylerin geldiği, arada eğlenceli bölümlerin olduğu heyecanla okuyacağınıza emin olduğum bir hikaye :))
