Döndü mektubu şok içinde okudu. Olduğu yere çöktü. Az önce ölmüş birinin mektubunu okumuştu. Hem de kendi ölümünü planlamış birinin mektubunu. Kendi ölümünü anlatan birinin mektubunu okumuştu...
********************************
Yorumlarınızı eksik etmeyinnnn. BOOL BOL İSTİYORUM TAMAM MIIĞĞ 💙
*****************************
26.Bölüm- YENİ MAHKEME
Kenan sağlık ocağında yine boş boş oturuyordu. Bu aralar hasta sayısı çok azdı, gelmese bile olurdu yani. Aklı full Veysel'deydi, artık umutları tamamen tükenmişti çünkü ellerinde tek birşey bile yoktu. O kadar umutsuzdu ki tamamen çökmüş gibiydi.
Onu düşüncelerinden ayıran çalan telefonun sesi oldu. Üzerinde "Annem" yazıyordu, hemen telefonu eline alıp açtı.
-Efendim annecim.
-Kenan, Kenan oğlum hemen buraya gel!
Döndü ağlıyordu ve nefes nefeseydi. Telaşlı olduğu her halinden belli oluyordu. Kenan'ın kaşları çatıldı hemen.
-Anne n'oluyor?
-Oğlum, çabuk koş gel buraya bak telefonda anlatabileceğim birşey değil hemen gel n'olursun ben birşeyler buldum.
-Tamam bekle sakin ol geliyorum.
Kenan apar topar çıktı sağlık ocağından. Öyle bir geldi ki eve o bile farkında değildi ne ara geldiğinin. Hemen yukarı salona çıktı. Oradan da Barış'ın odasının kapısının açık olduğunu gördü.
İçeri girdiğinde annesini gördü yatağın üstünde. Döndü şok geçirmiş gibi hızlı hızlı nefes alıp veriyor ve karşısındaki duvara bakıyordu. Onu o halde görünce aklına bin tane şey geldi Kenan'ın.
Veysel'e bir şey olmuş olabilme ihtimali geldi aklına. Birini kaybetmişken öbür kardeşini de kaybetme ihtimali geldi.
Hemen yanına gidip önünde diz çöktü. Ellerini tuttu. Döndü hemen gözlerinin içine baktı. O da bin tane şey düşündü. Oğlunun gözlerinde çok şey gördü. Onun için hiç kolay değildi. Oğlu uzun süredir öyle şeyler yaşamıştı ki, hiç kolay değildi.
Kardeşinin ölüsünü bulmuştu... Hem de cinayete kurban gitmiş bir şekilde. Sonra o kadar büyük, o kadar sağlam deliller bulmuşlardı ki, üvey kardeşini öz kardeşinin, canının yarısının öldürdüğü ortaya çıkmıştı. Bir tarafta canını vereceği kardeşi Veysel, bir tarafta birlikte büyüdüğü, düşünce kaldırdığı kardeşi Barış... O kadar zordu ki birinin ölümüyle suçlanarak diğerinin hapse atılması... Kenan içinde kocaman bir boşlukla geçiriyordu günlerini. Şimdi de asıl öldürenin kendisi olduğunu öğrenmişti Döndü. Çok sevdiği kardeşinin canice kendine kıymasını okumuştu...
Bir süre bir şey söylemedi. Öylece sıkı sıkı tuttu oğlunun ellerini. Sonra çekti kendine sarıldı. Anne kokusunu içine çekti Kenan.
Döndü ondan ayrılınca konuşmaya başladı.
-Barış'ın odasını temizlerken bu mektubu buldum sandığın altında. Kendisi yazmış.
Kenan şaşkınlıkla açtı gözlerini. Hemen mektubu aldı ama açamadı hızlıca. Elinde ölen kardeşinin mektubu vardı. Ondan yeni sözler duyacaktı ama ölmüştü çoktan. Çok özlemişti onu.
Mektuba bakarken başladı hemen ağlamaya. Kağıtlara sarılmak istedi. Kokladı. Gerçekten de o kadar zaman geçmesine rağmen kağıttan aldı Barış'ın kokusunu. Gözyaşı kağıda yavaşça damladı.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
VEYKEN-BAŞI BELADA
FanfictionBarış'ın gelişi nedir? Bir abi özlemi mi yoksa peşi sıra getirdiği felaketler mi? Veysel'in ve Kenan'ın başına durmadan birşeylerin geldiği, arada eğlenceli bölümlerin olduğu heyecanla okuyacağınıza emin olduğum bir hikaye :))
