VEYKEN-BAŞI BELADA

21.BÖLÜM-KATİL

-Bir ceset bulduk. Barış Acar'ın eşgaline uyuyor. Tespit edebilmek için gelmeniz gerekli...

Duyduğu ses ile kulakları çınlayan Kenan ne hissedeceğini bilmiyordu. Elini kapıya yaslayıp destek aldı. Veysel çoktan gelip ona destek olmuştu. Kenan biliyordu. Kesin oydu. Barış ölmüştü...

---------------------------------------------------------

21.Bölüm-KATİL

(Tuğkan-Unuttun mu beni-ŞİMDİ)

Kenan morgun önünde ne yapacağını bilmez bir halde duruyordu. Aslında biliyordu. İçeri girmesi gerekti. Bakması gerekti. Orada yatan Barış mıydı? Titreyerek ilerledi kapıya doğru. Memur hazır olup olmadığını sordu. Bir süre durdu. Evet anlamında başını salladı. Veysel de oradaydı. Kapının önünde bekleyecekti. Abisinin güçlü durmasını istiyordu.

Kapı açıldı sonra, karşıda 4 tane morg dolabı... İçeri girip kapıyı kapattılar. Çok soğuktu burası. Kenan titriyordu ama soğuktan değil. Yaşadığı korkudan.

Polis memuru gidip sol alt dolabı açtı. İçinden ceseti çıkardı ama üstü örtülüydü. Kenan ne zaman hazır hissetse polis memuru o zaman açacaktı üstünü.

-Tamam... Açabilirsiniz...

Polis memurunun cesedin üstünü açmasıyla kendini hiç tutmadan ağlamaya başlamıştı Kenan. Hıçkıra hıçkıra ağlıyordu.

-Barış!

Barış'ın yüzü bembeyaz, sağ kaşında ve dudağında büyük patlaklar, cansız yatıyordu. Kenan elini onun saçlarında gezdirdi. Buz gibiydi Barış.

Kendini çok hazırlamıştı Kenan. Alıştırmıştı kendini. Bu yüzden çok yıkılmaz sanıyordu. Oysaki şimdi ayakta duramıyordu. Dizlerinin üstüne çökmüş, eli Barış'ın saçında ağlayarak onu izliyordu.

Oydu bu... Barış'tı. Çocukken düştüğünde yerden kaldırdığı çocuktu...

•••

-Barış dur tamam düşeceksin. Bak koşmuyorum.

-Banane daha yakalamadın ki!

-Ulan sen şimdi görürsün!

Bu cümlesinden sonra hızını arttırdı. Tam yakalamak üzereyken Barış çığlık atarak hızlandı. Kenan peşinde kahkaha atarken gerçekten yakalayamadığını farketti.

Barış ne kadar yaklaştığını görmek için arkasına döndüğünde büyük bir gürültüyle düştü yere.

-Aaa!

-Barış.

Kenan hemen yerdeki Barış'ı kaldırdı. Kucağına aldı.

-Hiçbir şey olmadı, hiçbir şey olmadı.

-Canım acıyor!

Barış ağlıyordu.

-Birşey olmaz bak ben doktor olunca yaralarını sararım. O zaman düşmene de izin vermem.

Barış Kenan'ın boynuna sarıldı ve Kenan onu eve götürdü.

•••

-Sözümü tutamadım... Düşmene izin verdim.

Kenan hiç durmadan ağlıyordu.

-Ağlayınca susturamadım...

•••