-Tamam ulan! Söz mü? Boş olduğumuz bir gün çocukluğumuzu yaşayacağız!
-Söz!
-İyi tamam o zaman!
Beraber kahkaha attıkları sırada ikisini de heyecan kaplamıştı
------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Bölümden önce bir yazı yazmak istedim. Bu bölüm benim için çok özel. Şöyle ki bu kitabı yazmaya başlamadan önce aklımda kurduğum şey bu bölümün sonlarında. Yani ben aslında bu kitabı yazmaya bu olay için başladım evet bayağı geç oldu 14 bölüm hxiakksowkskaolakzoalam. Ama araya fazla şey girdi aklıma çok şey geldi o yüzden ara uzadı ama dediğim gibi aklımda asıl bu vardı. Bu bölüm, aslında bölümün sonu benim için çok önemli.
Merak etmeyin aklımda yeni şeyler de var yani bu olay bittikten sonra kitap final olmayacak... :)
Evet bu kadar konuşmak yeter size iyi okumalarrr:))
------------------------------------------------------------------------------------------------------------
14.Bölüm-YENİ FELAKETLER...
*Sanki tüm Dünya kana bulandı...*
Kenan kısa süre öncesinde çok fazla izin almıştı sağlık ocağından. Son zamanlarda o kadar çok şey olmuştu ki Kenan hiç işe gidememişti. Bu yüzden bir izin bulabilmek çok zordu. Kenan o izni alıp hemen kardeşine verdiği sözü tutmak istiyordu. Kenan hemen Veysel ile çocuk olmak istiyordu. Onun içindeki boşluğu biraz da olsa kapatmak istiyordu. Hüzünlü bakan yüzü gülsün, kahkahalar atsın istiyordu.
Ayrıca günlerdir Barış ortalarda yoktu. Kenan ne zaman sorsa "Bu gece başka birinde kalıcam, bu gece başka birinde kalıcam, Gedelli'de dolaşırken tanıştık" diyordu. Günlerdir çok konuşmuyorlardı da zaten, o kavgadan sonra mümkün değildi eskisi gibi olmaları. Kenan'ın tek korktuğu tekrardan başlarına birşeyler gelmesiydi. Tekrardan Veysel'in ya da başka birinin zarar görmesiydi. Öte yandan günlerdir bu olaylar yüzünden çok stresliydi Kenan. Tek sakinleştiği yer Veysel'in yanıydı.
İş çıkışında biraz yürümek istedi Kenan. Hava almak istiyordu.
Biraz yürüdü. Sonra başı döndü. Hemen yanındaki duvara yaslandı bir süre gözleri kapalı bekledi.
"Tansiyonum düştü" diye düşündü.
"Stresten oldu" diye düzeltti kendini.
Sonra bir ses ile açtı gözlerini. Veysel endişeyle ona doğru koşuyordu.
-Abi iyi misin!?
Kenan zorla gülmeye çalıştı ama yapamadı.
-İyiyim, iyiyim bir şey yok.
-Ne demek bir şey yok abi!?
Kenan gerçekten kendine gelmişti. Gözü kararmıyordu, başı dönmüyordu.
-Yemin ediyorum birşey yok ya. Bir ara başım döndü, geçti hemen.
-Niye ki acaba?
Veysel endişeli gözlerle abisine bakıyordu. Kenan gülümsedi.
-Yok bir şey yok.
Diyerek elini Veysel'in yanağına koydu. Sonra çekti.
-Stres oldum ya bu aralar çok. O yüzden...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
VEYKEN-BAŞI BELADA
FanficBarış'ın gelişi nedir? Bir abi özlemi mi yoksa peşi sıra getirdiği felaketler mi? Veysel'in ve Kenan'ın başına durmadan birşeylerin geldiği, arada eğlenceli bölümlerin olduğu heyecanla okuyacağınıza emin olduğum bir hikaye :))
