7.Bölüm-BAĞIR HADİ!

593 26 34
                                    

-Abi anlamıyor musun Veysel yok!

Bir sessizlik oldu. Kenan sezmeye başlamıştı. Barış zar zor konuşmaya devam etti:

-Yani adamlar... Veysel'e...

Kenan onun yarım bıraktığı cümleyi devam ettirdi:

- Yani adamlar Veysel'e bir şey yapmış olabilirler....

---------------------------------------------------------

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.

---------------------------------------------------------

Kenan öylece kalakalmıştı bahçenin ortasında. Tek kelime etmiyordu. Kızmıyordu, bağırmıyordu, çağırmıyordu. Sadece adamların Veysel'e zarar vermiş olabilme ihtimali dönüp duruyordu kafasında. Çok korkuyordu. Rüyasındaki çığlıklar çınlıyordu kulaklarında.

************************************

-Veysel'im neredesin!?

-ABİ YARDIM ET!

-Veysel neredesin?

-ABI KURTAR BENİ NOLUR!

************************************

Veysel yardım istemişti ondan...

Birden bütün sessizliğini, hareketsizliğini bozdu. İçeriye fırladı. Amcaoğullarına dönerek:

-Taner, Ramazan hadi kalkın gidiyoruz.

Taner:

-Nereye abi?

Kenan:

-Yeter artık beklemeyelim. Gidip arayalım.

Cemile:

-Abi bir şey mi oldu?

Kenan onun daha fazla korkmasını istemiyordu:

-Yok yok, hani dedik ya bekledikten sonra gidip arayalım diye. Yeterince bekledik gidelim artık.

Cemile sıkıntılı bir nefes verdi. Çok tedirgin olduğu her halinden belliydi. Kenan onu rahatlatmak istedi.

Çok sıkmadan, sanki bir kuşa sarılır gibi sarıldı Cemile'ye. Cemile başını abisinin omzuna koydu. Dinlenmek ister gibi gözlerini kapattı. O sırada iki damla yaş döküldü gözlerinden.

-Söz veriyorum abicim... Bulacağız Veysel'imizi.

Cemile daha sıkı sarıldı. Bu sefer kuş gibi değil, kardeşi gibi sarılıyordu Kenan da. İkisi de Veysel'i en çok seven insanlar olarak birbirlerine merhem oluyordu sanki...

--------------------------------------------------------

Bahçeye çıkınca Kenan anlattı herşeyi onlara. Borç mevzusunu biliyorlardı zaten. Şimdi daha çok korkmuşlardı. Nereye bakacaklarını bilmeden. Hiç sorgulamadan aramaya karar verdiler. Sonra bahçeden çıktılar.

VEYKEN-BAŞI BELADAHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin