Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
မိနစ္ႏွစ္ဆယ္ခန္႔ၾကာၿပီးေနာက္သက္မင္းသူရိန္
ျပန္ေရာက္လာသည္။ဖိနပ္ဆိုဒ္စံုပါလာသည္။
ဘုန္းမာန္က(၇)နာရီအၿပီးလို႔မွန္းထားေပမဲ့ဖိနပ္အဆင္မေျပတာေၾကာင္(၇)နာရီခြဲေတာ့မည္။မိုးကဖိနပ္ေတြတစ္ရံၿပီးတစ္ရံစီးၾကည့္ေနသည္။ဘုန္းမာန္ကမိုးကိုၾကည့္ၿပီး-
“နင္လူသာေသးတာေျခေထာက္က်မေသးပါလား"
“ကၽြန္ေတာ္ကစင္ဒရဲလားမွမဟုတ္တာဗ်ာ။ေျခ
ေထာက္ဘယ္ေသးမလဲ"
“နင္သာစင္ဒရဲလားဆိုရင္တစ္တိုင္းျပည္လံုးကမိန္းကေလးေတြအကုန္မိဖုရားျဖစ္သြားႏိုင္တယ္"
“ဘာဆိုင္လို႔လဲ"
“ဆိုင္တယ္။နင့္ဖိနပ္ကလူတိုင္းစြပ္ၾကည့္လို႔ရတဲ့ဆိုဒ္ႀကီး"
“အဲေတာ့ဘာျဖစ္လဲ။ခင္ဗ်ားေျခေထာက္က
ဘယ္ေလာက္ေသးေနလို႔လဲ"
“ငါ့ေျခေထာက္ကမေသးဘူး။ႀကီးတယ္။ဒါေပမဲ့ငါ့အရပ္အေမာင္းနဲ႔အေတာ္ပဲ။နင္သာပုပုေသးေသးနဲ႔ေျခေထာက္က်မွႀကီးေနတာ"
“အဲေတာ့ဘာျဖစ္လဲ။ေျခေထာက္ႀကီးေတာ့
အေျခခိုင္တာေပါ့ဗ်”
“ေအးေပါ့…အေကာင္းဘက္ကေတြးေပါ့။နင္
အခုစီးတဲ့ဖိနပ္ဆိုဒ္ကိုေသခ်ာမွတ္ထား"
“ဘာလို႔လဲ"
“ကိုယ့္ခႏၶာကိုယ္အရြယ္အစားကိုကိုယ့္ဟာကိုယ္သိရတယ္။နင္သာဖိနပ္ဆိုဒ္ကိုအတိအက်
ေျပာႏိုင္ရင္ငါဒီေလာက္အခ်ိန္ကုန္မွာမဟုတ္
ဘူး။ဒါနဲ႔ေနပါဦးနင္ေျခေထာက္ႀကီးတာနင့္ရည္းစားေကာသိလား"
မိုး ဘုန္းမာန္ကိုမ်က္ေစာင္းထိုးၿပီးၾကည့္မိသည္။ကိုယ္မွကိုယ့္အပူနဲ႔ကိုယ္။ကိုယ့္အေဖေနမေကာင္းလို႔ဒုကၡေရာက္ေနတာ။အခ်ိန္ပိုင္းအလုပ္ေတြနဲ႔ပဲပတ္လည္႐ိုက္ေနတာ။ရည္းစားထားဖို႔ဆိုတာေဝလာေဝး။ခင္ဗ်ားနဲ႔ေတြ႕ရတာစိတ္ေတြ
လည္းခ်မ္းသာပါတယ္သခင္ေလးမာန္ရယ္။
YOU ARE READING
My Cinderella boy (Completed)
General Fictionအရင္က fan fic အေနနဲ႔ေရးခဲ့တာေလးကိုျမန္မာဗားရွင္းေျပာင္းၿပီးျပန္ေရးထားတာပါ။အရင္ေရးထားတဲ့ fic နဲ႔မတူညီဘဲကြဲလြဲတာေလးေတြရွိေကာင္းရွိႏိုင္ပါတယ္🤗 >>>>>>> အရင်က fan fic အနေနဲ့ရေးခဲ့တာလေးကိုမြန်မာဗားရှင်းပြောင်းပြီးပြန်ရေးထားတာပါ။အရင်ရေးထားတဲ့ fic နဲ့မတူညီ...
