Ben ona tutsaktım o bana sağırdı.
Ben onun için sadece bir hayrandım, o ise bir İDOL'dü.
Ben onunla olmanın hayalini kurarken bile o çok imkânsızdı.
Aramızda kilometrelerce uzaklık vardı bunu aşarak ona yakın olduğumu zannettim, ama o Namjoon olarak...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Kendi içimdekigökyüzünüaydınlatan milyonlarca yıldız var. Ben onlara ARMY diyorum." -Jeon Jungkook
☔🌠☔
Arkadaşlar satır arası yorumlarınızı bekliyorum. Okuduğunuz sahneler de neler hissettiniz hepsini bilmek istiyorum. İyi okumalar Kayan Kutup Yıldız'larım... 🌠🌠🌠
❣❣❣Görsele koyduğum gif de yer alan Taehyung sahnenin içindesaklı. Hareketlerine dikkat edin. Bakalım kimler anlayacak???
☔🌠☔
Seul Incheon Uluslararası Havaalanın'da ellerimde valizlerle gözlerimi kapadım ve buranın kokusunu hafızama kazımak istercesine içime çektim. Gülümseyerek gözlerimi açtığımda dudaklarımdaki gülümseme karşımda duran kişiyle soldu ve olduğum yerde kalakaldım. Karşımda bana sırıtarak bakan bir erkek vardı ve ben şaşkınlıktan donakalmış bir şekilde sadece bakıyordum. Hye Sun'u beklerken bu da kimdi böyle? Yüzüne daha dikkatli baktığımda acaba bana değil de bir başkasına mı bakıyor diye arkamı dönüp baktım. Hayır kimse de yoktu. O zaman demek oluyordu ki bu koreli bana sırıtıyordu. Bir anda kendime gelmem ile gözlerimi kocaman açtım ve kaşlarımı olabildiğince sinirle çattım. Kimdi lan bu koreli? Gündüz ortası bana yani bir kadına sırıtıyordu?
-"Neye gülüyorsun lan gevşek öğrenebilir miyim... ve kimsin?" Kahkaha atmaya başlamasıyla şaşkınlıkla birkaç kez gözlerimi kırpıştırdım. Ne demiştim ki ben gayet de makul bir soruydu. Neye güldüğüne anlam veremeyen boş bakışlarıma karşılık eğdiği başını kaldırıp tekrar baktığında, gülmesini zor zapt eden kızarmış suratıyla bir süre baktı. Sanırım sakinleşmeye çalışıyordu. Döverim lan ben bunu? Kime gülüyorsun lan sen? Suratımda nasıl bir ifade vardı bilmiyorum ama, gülmeye hazırlanan büzüşen dudaklarından ses çıkararak kocaman bir kahkaha attı. Sabrımın son sınırıydı. BİTTİN OĞLUM SEN!
-"Bana bak elin korelisi sabrettim, kibar olayım sakin kalayım dedim ama yeter! Kusura bakma ya da bak umurumda değil saygılı bir üslup ile soru sordum cevaplamadın. Artık kibar falan olamam sakin de kalamam. O yüzden kimsin, söyle?" Yine düşünmeden hızlıca sıraladığım cümlelerle korece ingilizce Allah ne verdiyse ortaya karışık konuştum. Ne kadarını anlamıştı onu da bilemiyordum ama, "Saygılı bir üslup mu? Az önce bana bir cümle içinde hem lan kelimesini hem de gevşek kelimesini kullanan kız mı söylüyor bunları? Hayatımda gördüğüm en komik tepki olabilirdi. Sayende çok güldüm." Sinirlenince ana arterlerimin hepsi birbirine karışıyordu. Yemin ederim Emel bir bu ikiydi. Allah'ım beni IQ seviyesi yükseklerde olan biriyle karşılaştır derken düşük seviyeli kardeşim gibi birini kastetmemiştim. Dua ederken bir yerde eksik ya da yanlış söylediğim yer mi oldu ha, kurban olduğum Rabbim?
