Ben ona tutsaktım o bana sağırdı.
Ben onun için sadece bir hayrandım, o ise bir İDOL'dü.
Ben onunla olmanın hayalini kurarken bile o çok imkânsızdı.
Aramızda kilometrelerce uzaklık vardı bunu aşarak ona yakın olduğumu zannettim, ama o Namjoon olarak...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Hayatta mecbur kaldığımızdurumlar kadar çaresiz ve ağırgelençok az şey var. Kalbinin ne hissettiği, aklının ne söylediğininhiçbiretkisinin olmadığı anlar tek bir şeyvardır. O da gitmek zorunda olduğunuzu bilmek."
☔🌠☔
Arkadaşlar satır arası yorumlarınızı bekliyorum. Okuduğunuz sahneler de neler hissettiniz hepsini bilmek istiyorum. İyi okumalar Kayan Kutup Yıldız'larım... 🌠🌠🌠
☔🌠☔
BANGTAN ÜYELERİ
YOONGİ
"Çok özür dilerim."
"Mira! Dur lütfen!"
Beklenmedik anlar beklenmedik sonuçlar doğururdu. Bundan çıkardığınız derslere ya geç kalırdınız ya da dersler alırdınız. Ama benim ne geç kalmaya ne de ders almaya vaktim yoktu. Önceliklerim, değer sırasına koyduklarım ve kariyerim vardı. Kolayca elde edemediğim uğruna gençliğimi yaktığım bir hayatım vardı. Bunların hepsini bir hiç uğruna hiçe sayamazdım. Henüz emin olamadığım kendisini army olarak bildiğimiz birine karşı yelkenleri suya indirip de gemileri yakamazdım. Bunu kendi hayatından biri olarak söyleyen Min Yoongi olarak değil Bangtan'ın Suga'sı olarak söylüyordum. Şimdi de olduğu gibi. Kolayca kabul edemediğim bu duruma ben el atacaktım. Ve herkes tartışmalarına bir son verecekti. O kız da çenesini tutup kapatacaktı.
"Bittik! Bizi öğrendi. Ne yapacağız?"
Endişeyle harmanlanan sesiyle hemen yanında duran Jin hyunga söylenen Jimin'e baktığımda diğerleri de aynı endişeye sahipti. Hepsi de ne söylediğini ne yapacağını bilemeyen faydasız sorular cümleler sıralıyordu.
"Burada öylece duracak mıyız cidden? Gidip hemen onu durdurmalıyız."
Hoseok hepimize harekete geçmemizi isteyen bakışlarıyla bakarken ardından da Taehyung'un konuşması karışan ortamı fazlasıyla germişti. Baştan beri gerilen ben ise daha çok gerilmiştim.
"Görmediniz mi nasıl üzüldüğünü? Bize değer veriyor bizi ifşalayacağını düşünüyor musunuz cidden?"
Sakin olmam gereken zamanların sayısı yok denecek kadar azken Taehyung'un halen de polyanna gibi düşünüyor olması yumruk atma isteğimi körüklüyordu. Başımı geriye doğru sakinleşmek adına attığımda bekledim. Ama konuşmaya devam etmeleri işimi zorlaştırmaktan öteye gitmiyordu.
