Ben ona tutsaktım o bana sağırdı.
Ben onun için sadece bir hayrandım, o ise bir İDOL'dü.
Ben onunla olmanın hayalini kurarken bile o çok imkânsızdı.
Aramızda kilometrelerce uzaklık vardı bunu aşarak ona yakın olduğumu zannettim, ama o Namjoon olarak...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Hiçbir şey söylemedim ama artık kalbinde benim için yer olmadığını biliyordum."
☔🌠☔
Arkadaşlar satır arası yorumlarınızı bekliyorum. Okuduğunuz sahneler de neler hissettiniz hepsini bilmek istiyorum. İyi okumalar Kayan Kutup Yıldız'larım... 🌠🌠🌠
☔🌠☔
MİRA
Ne söyleyeceğimi bilemediğimden yanından geçip gideceğim sırada söylediği cümlesiyle kaskatı kesildim.
"İkili oynamayı kes, Yalan Makinesi!"
Bazı şeyler bazı anlarda istemediğiniz ve tahmin etmediğiniz şekilde ilerlerdi değil mi?
Evet, şu an bunu görebiliyordum.
Dolan gözlerim damlalarını iyice ağırlaştırdığında tırnaklarımı avuçlarıma bastırdım. Arkamı duyumsadığım ses tonuna karşılık döndüğümde, kırgın yanımla şaşkınlıkla Jungkook'a bakakaldım. Çünkü var olan tek duygu yüzüne de yansımıştı.
NEFRET...
Varlığım hayatında en kötü şeymiş gibi tiksinerek bakıyordu. Bu fazlasıyla acıtmıştı. Verdiğim değer içimde ne var ne yok yakarken sevgim daha da canımı yaktı. Zoruma giden cümlesi ve bakışlarının ağırlığı altında ezildim. Konuşmam gereken zamanda aptal gibi sadece susup titreyen çenemi ağlamamak adına tutup direnmeye çabaladım. Ne yapmıştım ki ben? Hiçbir şey bilmiyordum. Sadece tek bildiğim hak etmediğim bir karşılama ve muamele gördüğümdü.
Gözlerindeki çözemediğim ifade her ne kadar o duygulara kendi adıma uzak olsam da tanıdıktı. Birinden haz etmeme hissi, rahatsızlık, hoşlanmayışlık...Nefret
Benden nefret ediyor gibi bakıyordu. Tırnaklarımı kaldıramadığım bakışlarıyla sertçe avuçlarıma bastırdım. Sadece anlamaya anlam vermeye çalışıyordum. Gerçekten ne yaptığı hakkında hiçbir fikrim yoktu.
Direnmekte güçlük çekiyordum. Bunu fark etmem göz pınarlarımda akmaya hazır olan gözyaşlarımdı bekleyen. Hayır! Burada ağlayamazdım. İçimden gelen ağlama hissi ve gözyaşlarımla zorlukla yutkundum.
Hayır Mira! Burada olmaz, yalvarırım tut kendini!
Derince nefes aldım. Niye böyle davranıyordu? Neden benimle böyle konuşuyordu? Neden...nefret dolu gözlerle hâlâ da bakmaya devam ediyordu? Neyimi sevmemişti? Ben onu bilmediğim zamanlarda benimle çok güzel bakıp konuşurken şimdi neden böyleydi?
Sorular aklımı öyle meşgul ediyordu ki, bana seslenen Taehyung'u bile çok sonradan duyabilmiştim.
"Mira? Sen hâlâ gitmedin mi? Bende seni çoktan gittin sanıyordum."
