~KIRGINLIK; KIRILDIĞIN KİŞİYEYKEN NEDEN KENDİNE DE KIRILIRDI İNSAN?~
"Şimdi seni tutacağım, böylece ağlamak istediğinde düşmeyeceksin. Eğer düşmekten korkuyorsan seni seve seve tutacağım ki, benim gibi acı çekmeyesin..."
-Min Yoongi
☔🌠☔
Arkadaşlar satır arası yorumlarınızı bekliyorum. Okuduğunuz sahneler de neler hissettiniz hepsini bilmek istiyorum.
İyi okumalar Kayan Kutup Yıldız'larım...📝📝📝Biraz dertleşme köşesi olsun istedim
🤭🤭🤭Nihayet yazmaya başlayabildim. İçim büyük yazma hevesiyle dolup taşarken sadece o cesaret kırıntısına bir türlü erişemiyor zorluk çekiyordum. Dün başladığıma göre yavaş yavaş toparladığımın kanıtı olduğunu düşünüyorum umarım geçici ve yanıltıcı bir ruh halimde değilimdir. Bana iyi gelen şeyleri gelmeyen şeyleri çokça düşüneceğim bolca boşluklu zaman oluşturmaya çalıştım. Bu zaman sadece geceyle sınırlı kalsa da yine mental sağlığımı toparlayabilmem adına yeterli bir süreçti. Ara ara düşüyorum yine ama toparlanmasını da en az düştüğüm durum kadar da çok iyi biliyorum. Artık kimseye ihtiyaç duymadan hep o zor anlarımda kendi elimden ben tutuyorum. Sorduklarında niye söylemedin diye sorsalar da sadece baktım. Çünkü ben bunu soran kişilerin yanında sormama gerek bile kalmadan en ihtiyacı olduğu anlar da yanlarında oldum. Kendimi hep geri planda tutarak gözden çıkararak. Ama artık bitti. Yeni bir ben olma yolunda attığım bu adımları onları gerimde bırakarak mutlulukla ilerliyorum. Her şeyin bir zamanı kredisi vardır derler. Zaman geçti geçmişte kaldı kredi bitti borç kapandı. Aslında borç yoktu da cümleyi öyle tamamlamak istedim. Her neyse kararlaştırdığım hayatımla ruh sağlığımla ilgili olan konuları şu an sınavımdan sonraya erteledim. Kafamı şu an kurcalasın istemiyorum çünkü. Her yolcu zamanını bekler. Durağına geldi mi iner. Şimdilik yarım kalan her konuşma için o yolcu teknesi benimle beraber ilerlese de şoför de indireceği yeri bilir. Son durak...
🌠🌠🌠👉İyi okumalar...
☔🌠☔
MİRA
Bazen insan açıklayamadığı durumların içine girer nasıl çıkacağını bilemez ama yine de durmadan düşünmeye devam eder. Acı eşiğine ulaşana dek zihnine eziyet eder bunun da farkındadır ama elinde olmayanlar elini kolunu öylece bağladığı için sadece gözyaşlarıyla derdini anlatmaya çalışır. İnsanoğlu gariptir. Ruhunun dinlenebildiği limanlara sığınmak orada kalmak ister. Hiçbir fırtınanın uğramadığı durgun sessizlikte rahatlamayı arzular. Hani derler ya, yoruldum biraz yaslasam sırtımı sana, sende dinlensem ruhum feraha kavuşsa...işte öyleydi ruhunun benzerini bulan kalplerin uzaklaşınca fırtınada alabora olması. Alaborada savrulan gemilerin nereye sürüklendiğini nasıl bilemiyorsa kaptan, insanoğlu da dağılınca duygularının nereye sürüklendiğini bilemiyordu. Eksik olan eksikliğini ya hiç sunmamalıydı ya da eksikse tamamlanmayı vazife bilmeliydi. Belki o zaman her şey olması gerektiği gibi rayında ilerlerdi.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
𝐌𝐎𝐎𝐍𝐂𝐇İ𝐋𝐃 𝐊.𝐍𝐀𝐌𝐉𝐎𝐎𝐍
FanfictionBen ona tutsaktım o bana sağırdı. Ben onun için sadece bir hayrandım, o ise bir İDOL'dü. Ben onunla olmanın hayalini kurarken bile o çok imkânsızdı. Aramızda kilometrelerce uzaklık vardı bunu aşarak ona yakın olduğumu zannettim, ama o Namjoon olarak...