Ben ona tutsaktım o bana sağırdı.
Ben onun için sadece bir hayrandım, o ise bir İDOL'dü.
Ben onunla olmanın hayalini kurarken bile o çok imkânsızdı.
Aramızda kilometrelerce uzaklık vardı bunu aşarak ona yakın olduğumu zannettim, ama o Namjoon olarak...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Kendini yorgun hissettiğinde, zorlandığında bundan en çok acı çeken yine sen olursun, bu durum en çok seni üzer. Şartlar ne kadar içler acısı olursa olsun biz kendimizi acınası hale getirmeyelim, işleri kendimiz için zorlaştırmayalım, kendimize kötü sözler sarf etmeyelim."
-Park Jimin (Promise)
☔🌠☔
Arkadaşlar satır arası yorumlarınızı bekliyorum. Okuduğunuz sahneler de neler hissettiniz hepsini bilmek istiyorum. İyi okumalar Kayan Kutup Yıldız'larım... 🌠🌠🌠
‼️Arkadaşlar medyaya koyduğum şarkıyı İlk başta dinlerseniz daha anlamlı olur. Sözlerin anlamlarını o zaman daha iyi anlayacaksınız emin olun...
☔🌠☔
MİRA
"Gözlerin bir yerden tanıdık geldi. Acaba seni tanıyor muyum?"
Yutkunduğunu gördüğümde benden saklandığını ama kim olduğunu söyleyemeyen biri olduğunu anlamıştım.
Kimsin sen?
Ya da kimdin, gözlerini gizleyen yabancı?
Uzaktan onu izlemeye devam ediyordum. Yüzünü saklıyor eğdiği başıyla gözünden düşen siyah gözlüklerini titreyen elleriyle düzeltme çabasındaydı. Paniklemiş hali garibime giderken kim olduğunu daha çok merak ettim ve artık dayanamayan tarafımı susturamayıp merakla yine sordum.
"Affedersin, seni ah yani...sizi tanıyor muyum?" Cümlelerim kelimelerim hep karışıktı. Halen de senli bizli ifadeler de iyi değildim. Umarım anlamıştır.
Sorum üzerine aramızda zaten oluşan o sessizliğe bir de arkasını dönerek devam ettirdiğinde kalakaldım. Sanki bir şeyden kaçıyordu. Kesinlikle kaçıyordu. Buna emindim. Yine konuşacakken o konuştuğunda açılan ağzımı geri kapadım.
"Hayır...hayır tanımıyorsun. İkimizde birbirimizi tanımıyoruz." Hızlı hızlı konuşması ses tonunda hissettiğim panikle kaşlarımı çattım.
Biraz durup düşündüm. Kim böyle gündüz vakti yüzünü kapatacak kadar kamufle olurdu? Aklıma gelen düşünceyle gözlerim kocaman açılırken hızla sordum.
"Yoksa siz ünlü müsünüz? O yüzden mi yüzünüzü kapattınız?"
Cevap vermesi için tam arkasında bekliyorken hiç ummadığım bir şey yaparak ki zannedersem o da bu kadar dibinde olduğumu tahmin etmemiş olacak ki burun buruna geldik. Hem de ikinci kez. Hızlı atan kalbimle nefesim kesildiğinde gözlerim kocaman oldu. Göğüs kafesimi delip geçen kalbim bu kadar yakınlıktan hızını kontrol edemezken karşımda olan kişinin nasıl bir yüz ifadesine büründüğünü göremediğim için anlayamıyordum bile.
