BAŞ BELAM{B×B}

☆5.BÖLÜM☆

{Prang ve Pat }

Bugün baya erken uyanmıştım çünkü okula gidecektim yavaşça yataktan kalktım işlerimi halledip kıyafetlerimi giymiş ve yavaşça eşyalarımı toplamaya başlamıştım. Okula pardon Cehennem'e gitmeye mecburdum malum kaybettiğim bir zaman ve eksiklerim vardı.

Burda olduğum süre zarfinda eksiğimi gidermem gerekiyordu ve dişimi tırnağıma takıp kazıya kazıya aldığım Kore'de ki bursumu kaybedemezdim.

Geri döner dönmez önemli bir sınavım vardı ve ona hazırlıklı olmalıydım. Abi gerçekten çok yorgundum ne yapacaktım ben ya hiç gitmek istemiyordum. Kapım birden pat diye açıldı ve içeri Chon girdi ya oğlum insanda bir kapı çalma adabı olur bizimkilerde onu geç bir günaydın deme faslı bile yok deli mallar işte ne yaparsın üstüne baktım o da benim gibi üstünü giyinmişti hayret en azından şuan birşeye benziyordu.

" Hadi Tine gidelim zaten çok geç kaldık dersim erken başlıyor benim biraz daha geç kalırsak hocadan rap şeklinde geç kalmama öğütleri dinlemek istemiyorum sonra kendi hayatını anlatmaya başlıyor ve bu beni deli ediyor." derin bir nefes aldım ve ona ters ters bakmaya başladım sende beni deli ediyorsun ben birşey diyormuyorum.

Sanki anlamış gibi gözlerini devirdi yanıma geldi elimde ki çantayı alıp sırtına attı ve bileğimi tutarak söylene söylene aşağı indirmeye başladı . Ama sanki 40 yılın intikamı beni sürüne sürüne götürdü sanki karşında düşmanı vardı hay amk. Yaaaaaa ben okula gitmek istemiyordum ben güzeller güzeli sevgilimi ve orda ki arkadaşlarını özledim.

Phukong , Pete ve Prang onların önceden dersleri oldukları için önden gitmişlerdi biz ise ikinci araba ile gidecektik. Man beni görür görmez üstüme atladı ve hadi uykucu hadi hadi geç kaldık diye mırıldanıp beni sürükleye sürükleye arabaya götürdü. Tam binecekken biri kişinin bana seslendiğini duymuştum.
" Tine bekle..."

Tabi ki bu sesi tanıyordum başımı çevirdim ve gördüğüm süliet ile teorim doğrulamış oldum gözlerimi devirdim bu abimdi. Derin bir nefes alıp verdim şimdi mi aklına geldik beyefendinin . Yanıma geldi hepimize baktı sonra bana döndü elini omzuma attı ve beni hafif sarstı.
" Özür dilerim ama Tine lütfen kızma gerçekten acil bir durum olmasaydı seni alacaktım . Beni sadece dinle . "

Elimle omuzumu tutan elini ittim Allah için bana bahane üretme be abi. Ona boş ve soğuk bir ifade ile baktım gözlerimi devirdim ve yavaşça yürüyerek orda olduğunu belli eden arabasına doğru gittim.

Arabası simsiyahtı ve ben burdayım diyordum klâsik abimdi işte. Onunla yanlız kalmak istemiyordum çünkü ona kızgınım ve bu hayatta en nefret ettiğim şeyi yapıyordu beni şuan bekletiyordu ve bir de üstüne yalan söylüyordu. Bu adam sanırım beni çıldırtmayı amaçlıyordu .

Abartma diyor olabilirsiniz ama gerçekten hiç affetmeyeceğim şeyler yapıyordu ve abim bunu bile bile yapıyordu. Sinirlenmiştim ve o sinirle kapıyı açtım tam arabaya binecekken Man yanıma geldi ve beni çekip arabanın kapısını kapattı ve abime karşı çıkmaya başladı "Üzgünüm aslında üzgün filan değilim ama kardeşin seninle değil bizimle geliyor..."

Hay ben bu işin ama yani yeter .  Man yapma ya abimin ne kadar ciddi , sert ve soğuk biri olduğunu biliyorsun ve birde üstüne gidiyorsun. Abim Man süzdü ve alayla güldü ki bu benim daha çok sinirime gitti. Arabaya yaslandı ve sözlerine devam etti. "Man bu seni ilgilendirmez bu bir aile meselesi."

Man hafifçe gülmeye başladı ve abime yaklaşıp tane tane sözlerine devam etti . "Üzgünüm Type abicim ama unuttun mu ben Tine'ın kardeşi gibiyim bizimle geliyor dediysem bizimle geliyor daha fazla uzatma istersen..."