MUCİZE 2

6

Tekrar uçabilir miydim gökyüzüne? Bebeğime anneme babama dedeme.. aileme daha yakın olabilmek için tekrardan kuşa dönüşebilir miydim? Ama eğer tekrardan kuş olursam herkes görecekti beni, yeniden uçacaktım ve belkide o peşime takılacaktı. Bebeğime daha yakın olmak için alabilecek miydim bu kararı? Yanımda mışıl mışıl uyuyan ikiliye baktım, ikisi fazlasıyla anlaşmıştı ve gece boyu oyun oynamaktan yorgun düşmüşlerdi. Sahra Alex'in kolları arasında uyuyordu, Alex'i ilk defa bu kadar çocuksu görmüştüm. İkisinin üzerini örtüp kalktım yataktan ve yatak odasındaki balkona çıktım, bütün gece bizi izlemişti karşı binanın çatısından, hala da izlemeye devam ediyordu. Mutlu olduğumu görmesi canını yakıyor olmalıydı, benim de canım yanmıştı.. onunki de yansın umurumda değildi. O gece.. bebeğimizi kaybettiğimiz gece hem fiziksel hemde kalbim yanmıştı cayır cayır, ben ameliyata alınırken bile bebeğimi güvenip bırakabilecek kimsem yoktu. Karnımdaki şiddetli ağrı hala dün gibi aklımda, düşündükçe daha çok acıtıyordu. 

Yorgundu.. Zelal Karahan konağına her gittiğinde onu gizlice görmeye gidiyordu. Benim gidişimden sonra hiç görüşmüyormuş ailesiyle, uyuyamadığını söylemişti bir keresinde. Halinden belli oluyordu zaten ne kadar yorgun olduğu, zayıflamıştı da.. bu haliyle bile yakışıklı olmayı başarıyordu. Cebindeki telefonu çıkarıp bir şeyler yaptı, birkaç saniye sonra telefonuma mesaj gelmesiyle bana yazdığını anlamıştım. Gözlerini telefonundan çekip tekrar bana sabitlediğinde ikimizde gözlerimizi çekmeden dakikalarca baktık birbirimize. Alex gelmese bu bakışma sabaha kadar sürerdi belkide, Alex omzuma örttüğü örtüyle yanıma oturup beni kendisine çekti. 

"Sahra'yı kıskanıp hastalanmaya niyetli olduğunun farkındayım meleğim ama buna izin veremem. Seninle ilgilenmem için hasta olmana gerek yok." minik bir kahkaha atıp iyice sokuldum ona, gözlerim ondaydı.. acıyla gülümsedi. 

"Biraz hava almak istedim sadece." beni kendine çevirdi ve yüzümü avuçlarının içine aldı.

"Sorun ne Silva? davete geldiğinden beri garip davranıyorsun, bak eğer sorun ailemse.." yüzümü buruşturup kafamı iki yana salladım.

"Hayır.. ailenle tanıştığım için çok mutluyum, sadece.. yorgunum ama uykum gelmiyor." sırıtıp burnumun ucunu öptü, dudakları burnumdan dudağımın kenarına doğru bir yol izlerken dudağımın dibine geldi.. aniden çektim kendimi. Onunla öpüşemezdim, sırf o bizi izliyor diye değil, ben.. bunu Mela'ya yapamazdım. "Alex.. hala..." benden ayrılıp kolunun altına aldı beni.

"Sadece şansımı denemek istedim, sorun değil." bazen onu gerçekten çok fazla kırdığımı düşünüyordum. Elini tutup sarıldım ona ama tam o sırada telefonu çalmaya başladı, cebindeki telefonu çıkarıp açtı ve Sahra uyanmasın diye balkonun kapısını kapattı. 

"Dinliyorum Sophia." Alex her ne duyuyorsa bu onu sinirlendiriyordu. "Bu nasıl oldu?" dedi sinirle, sesini alçak tutmaya çalışıyordu. "Alice ve annem iyi mi?" kaşlarımı çatarak oturduğum yerde doğruldum ve onu dinlemeye başladım. "Kevin'a haber ver, ben yola çıkıyorum birazdan. Adamları Silva'nın evinin önüne gönder, etrafta kuş uçmayacak." kahretsin.. neden bu kadar erken davranmışlardı ki? Alex hızla ayağa kalkarken bana baktı ve sakin olmam için ellerimi tuttu. "Sabaha karşı geleceğim güzelim, küçük hanım yine ikimizle birlikte uyanacak. Davette bir sorun çıkmış onunla ilgilenmem gerekiyor, ben gelene kadar dışarıya çıkma lütfen. Bir sorun olursa da hemen beni ara." kafamı iki yana salladım korkuyla.

"Ailen iyi mi?" sıkıntılı bir nefes verip beni kendisine çekti ve öptü saçlarımı.

"Bilmiyorum meleğim, ama iyi olacaklar.. lütfen Silva, aklım sende kalacak ama dikkatli olmanı istiyorum." kafamla onu onaylarken hafifçe ayrılıp yüzüne baktım.